Bloed Vergoten (tijdelijk stopgezet)

Hoofdstuk 3

Vastbesloten

Heerlijk draaide ik mij nog een keer om in mijn bed. Iemand kuchte in de kamer. 'Wat?' mompelde ik schor. 'De heer Jaco heeft mij opgedragen om u uit bed te halen.' zei een vrouwelijke stem. Ik kreunde en draaide mij om. Voor mij stond een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze had donkerbruin haar en donkerbruine ogen. Ze was mens. Merkte ik op. 'Kan ik niet nog heel even blijven liggen?' vroeg ik. 'Nee dat kan niet.' zei een zware stem. Meteen kreunde ik en trok de dekens over mijn hoofd toen Jaco mijn kamer binnen kwam lopen. 'Je bed uit, we gaan verder met de training.' zei hij en verliet mijn kamer weer. Het meisje liep naar mijn kledingkast en pakte een stapel met kleren voor mij. Ik zuchte maar stapte uiteindelijk toch maar mijn bed aan. Vermoeid nam ik de kleren aan van het meisje en liep ermee naar de badkamer. Het meisje had een zwarte broek met een donkerrood blousje gepakt. Ik legde de kleren neer en stapte onder de douche. Nadat ik klaar was met douchen poetste ik mijn tanden en trok de schone kleren aan. Ik borstelde mijn haar en keek vervolgens tevreden in de spiegel voor ik de badkamer uitliep. Het meisje stond nog steeds in mijn kamer. Ik trok dezelfde laarsjes aan als gister en liep naar het meisje toe. 'Mijn naam is Katie.' stelde ik mezelf voor. 'Mijn naam is Audry.' stelde het meisje zich verlegen voor. Ik schonk haar een glimlach om haar iets meer op haar gemak te stellen. 'Kom dan breng ik je naar Jaco.' Ik knikte en liep achter Audry aan. Audry bracht mij naar het kantoor van Jaco. De kamer waar we elkaar voor het eerst ontmoette. Audry klopte op de deur en geduldig wachtte we beide af. Toen Jaco ons toestemming gaf om binnen te komen opende Audry zachtjes de deur en liet mij naar binnen voor ze de deur weer dicht deed. Verbaasd schonk ik haar nog een blik voor ze verdween. Met een zucht ging ik op de bank zitten. 'Waar gaan we het vandaag over hebben?' vroeg ik nieuwsgierig toen Jaco geen aanstalte maakte om iets te zeggen. 'Ik dacht eraan om je vandaag iets meer te leren over het leven van een vampier in plaats van over de geschiedenis.' zei hij zonder mij aan te kijken. Ik knikte en wachtte geduldig af tot hij iets zou gaan doen. 'Gister heb je geleerd om je lichaam te gebruiken, vandaag ga ik je leren om je geest te gebruiken.' zei hij na een tijdje. Verbaasd trok ik een wenkbrauw op. Waar had hij het over? Jaco stond op en gebaarde mij hetzelfde te doen. Ik stond op van de bank en keek Jaco afwachtend aan. 'Sluit je ogen.' Ik keek hem wat sceptisch aan, maar sloot uiteindelijk toch mijn ogen. Ongeduldig wachte ik af. Probeer nu eens iets te zeggen, zonder je mond te gebruiken. Voorzichtig opende ik mijn linkeroog. Jaco stond voor mij en gaf mij een strenge blik. Snel sloot ik mijn ogen weer en zuchtte diep. Hmm hoe moest ik dit doen. 'Ik denk niet dat het werkt.' zei ik. 'Omdat je niet genoeg je best doet, probeer harder.' Geïrriteerd zuchte ik. Dit ging natuurlijk nooit lukken. Jaco zuchtte. 'Probeer de woorden naar mij te duuwen. Beeld je in je hoofd voor dat je de woorden naar mijn hoofd stuurt.' zei Jaco uiteindelijk. Kijk hier had ik meer aan. Ik concentreerde mij weer. Ik stelde mij en Jaco voor. Werkt het? Geduldig wachtte ik af. Net toen ik wilde zuchten omdat ik dacht dat het niet werkte kreeg ik antwoord van Jaco. Het werkt. Moest hij daar nou zo lang over doen? Vroeg ik mezelf geïrriteerd af. 'Doe je ogen maar weer open.' zei Jaco. 'Wat gaan we nu leren?' vroeg ik enthausiast en een tikkeltje ongeduldig. Even bleef het stil. 'Ik denk dat we het best kunnen beginnen met het onder controle houden van je dorst.' zei hij. Even twijfelde ik. Was dit wel een goed idee? Jaco merkte mijn getwijfel niet op of negeerde het, want hij pakte een flesje en draaide de dop eraf voor hij het aan mij overhandigde. 'Je weet wat je moet doen.' zei hij en ging vervolgens aan zijn bureau zitten en keek mij afwachtend aan. Het enige wat ik deed was naar het flesje staren. Ik had deze ochtend nog niet ontbeten en merkte ik behoorlijk. Mijn keel brandt enorm en het enige waar ik aan kon denken was aan de vloeistof in de beker. Zet het flesje neer. Hoorde ik een stem zeggen. Het duurde even voor ik mij realiseerde dat het Jaco was. Ik twijfelde. Ik wilde het flesje zo graag opdrinken, maar het was een test dat wist ik. Als ik het flesje nu zou opdrinken dan mocht ik niet terug naar mijn familie. Ineens voelde het alsof ik met een klap terug op de Aarde werd gezet. Ik zette het flesje neer op Jaco's bureau en probeerde de drang om het alsnog op te drinken te negeren. Afwachtend keek ik Jaco aan die naar mij terug staarde met een glimlach op zijn gezicht. Zo te zien was ik geslaagd voor de test. Jaco liep zijn kantoor uit en ik volgde hem. 'Het is tijd dat we eens even naar buiten gaan.' zei Jaco. Opgewekt keek ik hem aan. Eindelijk mocht ik weer naar buiten! Ongeduldig liep ik achter Jaco aan de gang door. Hij opende een grote houten deur. Buiten was het licht. De lucht was lichtgrijs gekleurd. Al mijn instincten zeiden dat ik weer naar binnen moest en ik stond even stil. 'Kom je nog?' vroeg Jaco. Ik knikte en liep snel achter hem aan. Jaco zei de hele weg niks, dus focuste ik mij op de omgeving. Het viel mij op dat Jaco's huis afgelegen stond aan de rand van het bos, waar we helaas niet naar toe liepen. 'Waar gaan we eigenlijk naar toe?' vroeg ik nieuwsgierig, maar Jaco nam niet de moeite om mijn vraag te beantwoorden. Dan niet toch. Zonder nog iets te zeggen liepen we samen verder. Het duurde niet lang voor we een klein dorpje bereikte. Mensen liepen druk heen en weer op straat. Het was nu dag, dus dat betekende dat de meeste mensen de straat op durfde. Zodra het nacht was zaten veel mensen binnen, bang om een vampier tegen te komen. Wat veel mensen niet wisten was dat vampieren ook overdag als het bewolkt was buiten konden lopen en om eerlijk te zijn heb ik dat tot nu toe ook nooit geweten. Ik keek nieuwsgierig om mij heen. Het duurde even voor ik door kreeg dat dit mijn dorpje was. Hier woonde ik. Blijkbaar was ik langzamer gaan lopen, want Jaco liep een behoorlijk stuk verder op. Ik rende naar hem toe, maar kwam meteen tot stilstand toen ik iemand hoorde gillen. Ik herkende het uit duizenden. June. Ik twijfelde geen moment en rende richting de plek waar de gil vandaan kwam. Ik zag mijn huis al in het zicht komen en versnelde mijn pas. Ineens werd ik van achter vastgegrepen en achter een prullebak getrokken. Een hand bedekte mijn mond. Ik probeerde mezelf te bevrijden, maar niks hielp. Toen ik twee mannen een huilende June mee zag nemen, stribbelde ik weer tegen. 'Hou je stil.' fluisterde een stem van achteren. Ik luisterde niet en verzette mezelf nog meer. Ik moest toekijken hoe June meegenomen werd. 'Dan!' gilde June huilend. Ik volgde June's blik en zag een Dan een stukje verderop. Twee mannen hielden Dan vast bij zijn armen, terwijl een derde man hem sloeg met een zweep. Verderop zag ik Gabe en Luc al in een wagen zitten. Ik kneep mijn ogen dicht en begon weer met tegenstribbelen. Ik probeerde uit de greep te komen, maad het hielp niet. Ik opende mijn ogen en keek toe hoe mijn familie werd meegenomen en dat terwijl ik niks heb kunnen doen. Ik zakte huilend door mijn knieën op de grond. De persoon achter mij verzwakte zijn greep en liet mij uiteindelijk gaan. Even bleef ik zo zitten, maar uiteindelijk stond ik toch maar op. Ik liep richting mijn huis en deed de voordeur die nog op een kiertje stond verder open. Alles lag over hoop. Ik glimlachte. Dan, Luc, June en Gabe hadden zich zo te zien niet vrijwillig mee laten nemen en dat deed mijn een klein beetje goed. Dat was namelijk altijd het eerste geweest wat we elkaar beloofd hadden. Ik opende de slaapkamerdeur van June en mij en keek rond. Alles stond nog precies zoals ik het voor het laatst had achtergelaten. Ik liep naar het matrasje op de grond en zag dat er een briefje op lag. Ik pakte het briefje op en las het.

Lieve Katie,
Als je dit leest. We houden van je en kom alsjeblieft snel terug.
Liefs van Luc, Dan, Gabe en June

Een kleine traan zocht zijn weg naar beneden. Ik veegde mijn traan weg en stopte het papiertje in mijn zak. Ik sloot de deur weer en liep terug naar buiten. Ik keek nog één keer ons huis binnen voor ik de tovoordeur ook sloot. Ik zou ze terughalen, al was dat het laatste wat ik zou doen.

___________________________________

Sorry dat het zo lang heeft geduurd tot de nieuwe update, maar ik ben erg druk bezig met school voor mijn toetsweek enzo.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden en vergeet niet te stemmen, want dan zou je mij super blij maken!!
Liefs