Bloed Vergoten (tijdelijk stopgezet)

Hoofdstuk 8

Terugkeer

Inmiddels was ik teruggekeerd naar de groep. De jongen had mij verlaten, omdat hij nog iets belangrijks moest doen en ik moest weer terugkeren naar de anderen. Ik voelde me moe en belabberd. Mijn schuldgevoel was nog steeds niet helemaal verdwenen, maar de jongen had het dragelijk gemaakt. 'Gaat het?' vroeg Ace bezorgd. Ik knikte. De jongen had me getroost en dat had ik gewoon even nodig. 'Ik stel voor dat we snel verder trekken. Ik heb de Alpha al op de hoogte gebracht dat we komen.' zei Elijah. Iedereen stond weer op. De bruine wolf, Tariv, liep mij grommend voorbij, maar ik negeerde hem.
Toen we allemaal weer liepen, kwam Ace weer naast mij lopen. 'Zeker weten dat het gaat?' vroeg Ace. Ik knikte voorzichtig. Hij zuchtte. 'Lang geleden verloor ik ook de controle over mijn gevoelens.' begon hij. Verbaasd keek ik hem aan. Dat had ik niet verwacht. Het leek juist alsof Ace altijd alles onder controle had. Hij glimlachte om mijn reactie. 'Wat gebeurde er?' vroeg ik voorzichtig. Ace zuchtte. 'Ik was nog maar net veranderd en ik weigerde om mijn zusje achter te laten. Onze ouders waren lange tijd geleden al overleden, we hadden alleen elkaar nog. Ik werkte veel en toen mijn zusje opgroeide kreeg ze al snel een vriendje. Ze kreeg problemen met hem en ik raakte de controle kwijt. Ze betekende zo veel voor mij en ik wilde haar niet kwijt, dus toen ik hoorde waar hij mee bezig was werd ik woedend en heb ik hem vermoord in een gevecht.' Geschrokken keek ik hem aan. Het kon dus veel erger aflopen. 'Hoe is het met je zusje? Leeft ze nog?' vroeg ik. Ace knikte. 'Uiteindelijk is Xily ook veranderd in een vampier. Ze was een tijdje niet zo blij met me, maar ze snapte het en vergaf me.' zei hij. Er viel een stilte, maar die duurde niet lang. 'We zijn er.' zei Elijah. Ik keek op en zag een klein dorp aan de rechterkant, maar daar liepen wij niet naartoe. We liepen naar een heel erg groot huis toe. Elijah commandeerde een aantal wolven een opdracht toe, maar ik luisterde niet naar wat hij zei. Verwonderd keek ik naar het grote huis. Het had twee verdiepingen en was gemaakt van een mooi soort steen. Het huis was een perfecte combinatie van oud en modern. 'Alpha.' hoorde ik van achteren. Ik draaide mij om en zag de wolven buigen. 'Alpha, dit zijn Ace en Ahren en dit is-' begon Elijah, maar hij werd afgekapt door hun Alpha. 'Weet ik, Katie en ik hebben elkaar al ontmoet.' zei de jongen voor mij, hun Alpha. 'Ik kan mij alleen niet meer herinneren dat ik mezelf aan je heb voorgesteld.' zei hij nadenkend. Ik schudde mijn hoofd. 'Mijn naam is Cade en ik ben de Alpha, maar dat wist je inmiddels wel denk ik.' zei hij en schonk me een onzekere glimlach. Elijah keek mij vragend aan, maar ik schudde zacht mijn hoofd als teken dat ik het hem later wel zou vertellen. Ace daarentegen keek fronsend weg, iets wat mij een klein beetje raakte. 'Kom laten we naar binnen gaan. Er is een storm voorspeld.' zei Cade en met zijn allen liepen we het grote huis binnen. Cade leidde ons naar een grote kamer met in het midden een grote lange tafel en stoelen.
Cade nam plaats aan het hoofd van de tafel. Links en rechts van hem gingen twee onbekende jongens zitten. Naast de jongen die links van Cade zat ging Elijah zitten. 'Alpha?' vroeg iemand die de kamer binnen kwam lopen. Cade knikte. 'Er zijn twee vampieren die zeggen u te kennen?' vroeg de jongen. Cade knikte. 'Laat ze maar naar binnen.' zei hij. De jongen knikte en even later kwamen Jaco en Ahren binnen lopen. 'Jaco!' riep ik vrolijk en rende naar hem toe. Ik gaf hem een stevige omhelzing. Ik wist dat Jaco niet het knuffeltype is, maar ach wat maakt het uit. Ik had hem gemist en was bezorgd geweest om hem. 'Hoe gaat het met je? Hadden de wachters iets door?' vroeg ik, nadat ik hem had losgelaten. 'Het gaat prima en de wachters hadden niks door. Ze hebben ons naar huis begeleid. Ahren en ik hebben toen gewacht tot de volgende dag en zijn zo snel mogelijk hier naartoe gekomen.' vertelde hij. Ahren snoof. 'Ik voel me wel een beetje achtergesteld. Jaco krijgt een warm welkom en waar is de mijne?' vroeg hij gekwetst, maar ik wist dat hij een grapje maakte. 'Nou kom hier dan krijg jij ook jouw "warm welkom".' zei ik, mijn vingers als aanhalingstekens gebruikend bij warm welkom. Ik liep naar Ahren toe en gaf ook hem een dikke knuffel. 'Jaco het is goed je weer te zien.' zei Elijah en liep naar Jaco. Ze schudde elkaar de hand. Elijah ging weer op zijn plek zitten en Jaco kwam aan de andere kant van hem zitten. Ace nam plaats naast Jaco en ik besloot tegenover Ace te zitten. Ahren zuchtte en schoof als laatst aan naast mij. 'Oke, laten we beginnen.' begon Cade. 'Jaco wat kan ik voor jullie betekenen?' vroeg Cade. 'Misschien dat Katie dat beter kan uitleggen.' zei Jaco en keek mij afwachtend aan. Ik zuchtte, maar begon uiteindelijk toch met praten. 'Mijn familie is ontvoerd door de vampierenkoning en ik wil ze redden, maar dat gaat mij niet alleen lukken.' zei ik snel. Kort maar krachtig, toch? 'Je hebt onze hulp nodig dus.' zei de jongen links van Cade. Ik knikte voorzichtig. Even was het stil, omdat Cade nadacht. 'Hoe groot is de kans dat we haar familie er levend uit krijgen zonder zelf vermoord te worden?' vroeg de jongen links van Cade. 'Niet zo heel groot. Sinds de laatste keer is de beveiliging sterk verscherpt.' antwoordde Ace. Ik vroeg mij nog steeds af wat hij daarmee bedoeld. 'Vorige keer?' vroeg ik dus, maar iedereen negeerde mij. Ik zuchtte. 'Katie kan ik je even spreken?' vroeg Cade. Ik knikte en stond op om achter Cade aan te gaan. Samen liepen we de kamer uit door de rest van het huis. Ik liep achter Cade aan de trap op tot we voor een deur stil bleven staan. Cade haalde een sleutel tevoorschijn en stopte die in het sleutelgat om de deur open te maken. Nieuwsgierig bleef ik wachten tot de deur open ging. 'Kom binnen.' zei Cade en liet mij als eerst naar binnen gaan. Achter de deur bevond zich een kantoor zo te zien. In het midden stond een groot bureau met een stoel en een hoop papieren. Cade gebaarde dat ik naast hem op de bank, die in de hoek stond, moest komen zitten. Dat deed ik en vervolgens wachtte ik af tot hij begon met vertellen, maar Cade maakte geen aanstalten. Het enige wat hij deed was fronsend naar mij kijken. 'Dus. Cade, jij bent Alpha?' Mijn woorden leken hem uit zijn gedachte te slingeren. Hij knikte voorzichtig. 'Nu snap ik wat je bedoelde met dat de Alpha niet boos zou worden.' mompelde ik tegen mezelf. 'Wat?' vroeg Cade, alsof hij niks hoorde. 'Niks hoor.' antwoordde ik dus luchtig. Cade trok zijn wenkbrauw op en zuchtte uiteindelijk. 'Waarom wilde je mij spreken?' vroeg ik aan hem. Cade haalde zijn schouders op. 'Dat weet ik eigenlijk zelf ook niet.' antwoordde hij luchtig. 'Ik denk dat ik gewoon geen zin had in die vergadering. Bovendien wil ik je graag wat beter leren kennen.' Ik knikte als antwoord. 'Vraag maar raak.' Cade knikte en even bleef het stil. 'Ben je vrijwillig in een vampier veranderd?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Jaco heeft mij veranderd nadat ik was aangevallen door een vampier en praktisch voor dood was achter gelaten.' vertelde ik. Cade zijn ogen werden een klein beetje donkerder, maar al snel waren ze weer zijn normale kleur. Fronsend keek ik hem aan. Hij knikte als teken dat ik verder moest vertellen, maar wat kon ik nog meer vertellen? 'Vertel mij over je familie.' zei hij. Een brok vormde zich in mijn keel. Ongemakkelijk friemelde ik met mijn vingers aan mijn shirtje. 'Mijn familie is een apart verhaal. Mijn vader heb ik nooit gekend, hij is verdwenen en mijn moeder met een gebroken hart achter gelaten samen met mij en mijn broers en zusje. Mijn moeder is ernstig ziek. Verder heb ik drie broers, Dan, Gabe en Luc en een zusje June.' vertelde ik hem. Cade luisterde aandachtig. 'En jij?' vroeg ik, zodat ik even niet aan mijn eigen familie hoefde te denken. 'Mijn ouders zijn vermoord door vampieren. Elijah heeft mij sinds dien opgevoed. Ik moest op jonge leeftijd de Roedel lijden. Carter is mijn Beta en beste vriend en heeft mij altijd al gesteund.' zei hij. Ik knikte en bleef verder stil. Ongemakkelijk bleven we stil zitten. 'Wil je mij wat meer vertellen over de weerwolven?' vroeg ik. Sinds Jaco mij verteld had dat weerwolven bestaan, was ik erg nieuwsgierig naar hun leven. Jaco liet er echter niet veel over los, dus moest ik er zelf achter zien te komen. 'Wat wil je weten?' vroeg hij. 'Alles.' zei ik lachend. Cade grinnikte. 'Weerwolven zijn net zo snel als vampieren. We kunnen ieder moment van de dag veranderen en dus niet alleen tijdens de volle maan. Wel maakt de volle maan ons sterker. Verder leven we gewoon op normaal mensen voedsel.' vertelde hij verder. 'En de mateband?' vroeg ik. Cade keek mij verbaasd aan. 'Ik heb het een en ander opgepikt tijdens de geschiedenislessen van Jaco.' zei ik, mijn schouders ophalend. Cade knikte. 'Nadat Rosaly en Damiën het bestaan van vampieren hebben ontdekt en er een oorlog is uitgebroken, is de matebond verbroken tussen alle weerwolven. De maangodin heeft kort voor haar overlijken een einde gemaakt aan de mateband, om te voorkomen dat de vampieren hier misbruik van zouden maken.' zei hij bedroefd. Bedroefd keek ik naar de grond. De matebond leek mij juist iets speciaals. 'Zou de mateband ooit weer terug kunnen komen, als er vrede is bijvoorbeeld?' vroeg ik. Cade haalde zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Om eerlijk te zijn denk ik van niet. Nadat de maangodin overleden is, heeft ze geen nieuwe opvolger benoemd en aangezien de maangodin de mateband bepaald is de kans erg klein dat die er weer zal komen.' zei hij. Ik knikte verdrietig. Weer iets dat de vampieren verpest hadden. 'Maar nu genoeg over de matebond. Is er nog iets dat je verder wilt weten?' vroeg Cade. Ik haalde mijn schouders op. 'Voor nu even niet, jij?' vroeg ik. 'Wat deed je eerder zo boos maken?' vroeg hij. Ik wist meteen wat Cade bedoelde. Ongemakkelijk friemelde ik weer met mijn vingers aan mijn shirtje. 'Meerdere dingen.' antwoordde ik, terwijl ik zijn blik negeerde. Cade zei echter niks. Hij wachtte geduldig af tot ik begon met vertellen. 'Alpha!' riep een jongen en stormde de kamer in. Cade gromde licht. 'Heb jij nooit geleerd om te kloppen?' vroeg Cade geïrriteerd. 'Sorry Alpha, maar ik moest u halen van Beta Carter.' zei de jongen ongemakkelijk. Cade zuchtte, maar kwam uiteindelijk toch van de bank af. 'Sorry Katie, ik hoop ons gesprek later te kunnen vervolgen.' zei hij nog voor hij wegliep. Ik bleef alleen achter op de bank. Even staarde ik naar de lage tafel voor mij. Ik besefte mij nu pas dat ik honger had en moe was. Ik kon maar beter even op zoek gaan naar Jaco en daarna naar mijn bed gaan.

...
Heeii,
Eindelijk weer een hoofdstuk;) Dit hoofdstuk is niet zo heel erg spannend ofso, maar op deze manier leren jullie Cade wat beter kennen. Er zullen denk ik nog wel meer van dit soort hoofdstukken volgen waarin je een personage beter zult leren kennen.

Dat maakt mij wel een beetje nieuwsgierig, wie willen jullie beter leren kennen? Of hebben jullie al een voorkeur voor iemand;)

Ik hoop dat jullie dit toch een leuk hoofdstuk vonden en ik hoop dat het volgende hoofdstuk snel zal volgen. Ik ga in elk geval mijn best doen.

Liefs