Bloed Vergoten (tijdelijk stopgezet)

Hoofdstuk 4

Verloren

Woedend liep ik Jaco en de andere vampier voorbij. Dankzij hun is mijn familie verdwenen. 'Katie, wacht nou even.' zei de onbekende vampier. Ik negeerde hem en liep door. Mijn gezicht stond op onweer en alle mensen liepen van angst met een grote boog om mij heen. 'Katie!' riep hij weer. Nog steeds negeerde ik hem. Ineens stond de onbekende vampier voor mij. 'Wat nou?!' snauwde ik. 'Dit heeft zo geen zin.' zei hij. 'Dit had niet gehoeven, als je mij niet tegenhield.' snauwde ik terug. 'Laat haar maar lekker gaan. Ze komt er vanzelf wel achter dat ze het niet alleen kan.' zei een nieuwe vampier die verveeld op een vuilcontainer zat. Woedend keek ik hem aan, maar hij leek niet onder de indruk. Nonchalant sprong hij van de vuilcontainer af, waar hij net nog op zat. Hij liep zonder mij een blik te gunnen langs mij heen. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hoe hij naar Jaco liep. 'Leuk om je weer eens te zien.' zei de vampier tegen Jaco. 'Let maar niet op hem.' zei de vampier voor mij. 'Mijn naam is Ahren en dat is mijn broer Ace.' zei hij en wees naar de andere vampier die dus Ace heet. Vervolgens stak hij zijn hand op die ik aannam. 'Jij bent Katie toch?' vroeg hij en gaf een klein kusje op mijn hand. Ik knikte en als ik kon blozen dan had ik dat zeker gedaan, maar vampieren kunnen gelukkig niet blozen. Ik draaide mij om naar Jaco. 'Weet jij wie ze heeft meegenomen?' vroeg ik aan Jaco. Ace zuchtte. 'Je familie is meegenomen door de Koninklijke Garde.' zei hij. 'De Koninklijke Garde?' vroeg ik. Hij knikte. 'Oke en hoe komen we bij hun?' vroeg ik. 'Om je familie te redden bedoel je?' Ik knikte als antwoord. Natuurlijk wilde ik dat weten om mijn familie te redden. Het is niet dat ik bij ze op de koffie wilde. 'Dat gaat lastig worden. De koninklijke Garde brengt je familie naar de kerkers van het paleis van de koning en dat is streng bewaakt, dus het is lastig om daar binnen te komen.' zei Ace. 'Lastig, maar niet onmogelijk dus.' zei ik. Ace en Ahren gaven mij een vreemde blik. 'Je wilt echt achter ze aan gaan?' vroeg Ahren. Ik knikte. 'Natuurlijk ga ik achter ze aan. Ze zijn familie.' zei ik gefrustreerd. 'Geef het op, het wordt je dood.' zei Ace. 'Nou en, ik ga ze redden al is dat het laatste wat ik doe. Dat jij nou een gevoelloze vampier bent wilt niet zeggen dat ik er ook een moet zijn.' zei ik boos. Het was gemeen dat weet ik, maar ik had geen tijd om zijn commentaar aan te horen. 'Best. Dan ga je toch lekker de familie redden. Het kan mij toch niks schelen als je dood bent.' zei hij boos terug. 'Best.' zei ik. 'Best.' zei hij en liep weg. Ik snoof en liep weg richting het paleis van de koning. 'Wacht nou even!' riep Ahren. Ik negeerde hem en liep boos verder. Ik hoord voetstappen achter mij en niet veel later stond Ahren voor mij. 'Wij helpen je wel.' zei hij zuchtend. Ik sloeg mijn armen over elkaar en trok een wenkbrauw op. 'Je gaat het in je eentje niet redden, dus je zult hulp nodig hebben.' zei Ahren en trok zijn schouders op. Ik wilde ik protest gaan, maar Jaco nam het woord. 'Ahren heeft gelijk. Dit kan je niet in je eentje doen, je hebt hulp nodig.' Ik zuchte. 'Prima, wat is het plan?' vroeg ik, maar niemand gaf antwoord. Ik zuchte. Dit ging zo niet werken. Ik draaide mij om en liep weg. 'Waar ga je heen?' vroeg Ahren. 'Wat maakt het uit?' hoorde ik Ace antwoorden. Ik negeerde zijn opmerking en liep door. 'Ik ga naar huis.' Nog geen seconde later hoorde ik de rest volgen.
Eenmaal terug in Jaco's huis nam ik plaats op de groene bank in zijn kantoor. Ahren kwam naast mij staan, Jaco ging achter zijn bureau zitten en Ace leunde tegen de muur aan. Mijn keel begon te branden. Na wat er allemaal gebeurd was, ben ik helemaal vergeten te eten. Jaco leek het te merken, want hij pakte een flesje en gooide het naar mij toe. Ik gaf hem een dankbare glimlach en draaide de dop van het flesje. De heerlijk zoete geur drong tot mij door. 'Waar is mijn flesje?' vroeg Ahren bedroefd. 'Daar zal je zelf voor moeten zorgen.' mompelde Jaco. Ahren keek Ace bedroefd aan. Ace gooide een flesje naar hem toe en had er zelf ook een vast. Ik weet niet waar hij die vandaan had gehaald en het kon mij eigenlijk ook niet veel schelen. Ik dronk het flesje gulzig in één keer leeg. 'Iemand heeft dorst.' zei Ahren plagend. Ik schonk hem een boze blik en keek vervolgens teleurgesteld terug naar het lege flesje. Ik twijfelde of ik aan Jaco een tweede flesje kon vragen. 'Pak er nog maar één.' zei hij uiteindelijk alsof hij mijn gedachte kon lezen. Fronsend knikte ik en stond op naar de koelkast voor een nieuw flesje. Ik snapte nog steeds niet hoe hij dat deed. Ik opende het flesje en dronk ook deze in één keer leeg. Nu pas was het brandende gevoel in mijn keel gelukkig weg. Ahren en Ace keken verbaasd toe. Ik negeerde hun blikken. 'Nou wat is het plan?' vroeg ik. Nog steeds gaf geen van allen antwoord. Ik keek ze één voor één aan. Ahren ontweek mijn blik, Ace keek fronsend naar de grond en Jaco staarde in zijn boek en negeerde mij compleet. Ongedudig wachtte ik af. 'Hoe sterk is het paleis bewaakt sinds de vorige keer?' vroeg Jaco ineens aan Ace. 'Een stuk strenger. Het is niet zo gemakkelijk meer om binnen te komen.' Jaco knikte. De vorige keer? Ik besloot om nog maar even niks te vragen. Dat kwam later wel. Eerst maar eens een plan verzinnen. Jaco knikte en keek fronsend verder in zijn boek. Waar was hij toch mee bezig? 'Waarom is mijn familie ontvoerd.' vroeg ik. Nu keek Jaco mij wel aan. 'We moeten een plan verzinnen.' zei hij mijn vraag ontwijkend. Wist hij soms iets? Ik schudde die gedachte weg. Als Jaco iets wist dan had hij dat echt wel tegen mij verteld, toch? Ik zuchte. 'Ik kan niks verzinnen.' zei ik en keek naar mijn handen in mijn schoot. 'We verzinnen wel iets.' zei Ahren en legde zijn hand op de mijne. Ik schonk hem een waterig glimlachje en Ace bromde iets onverstaanbaars. Vervolgens liep hij de kamer uit en gooide de deur met een harde klap achter zich dicht. 'Wat is er met hem?' vraag ik verbaasd. Ahren haalt zijn schouders op. 'Weet ik niet, maar ik ga wel even bij hem kijken.' zei hij met een klein glimlachje en liep ook de kamer uit achter Ace aan. Ik zuchte en liep ook de kamer uit. Ik sloot de deur zachtjes achter mij en liep naar mijn eigen kamer. Ik trok mijn kleren uit, nam snel een douche en ging daarna in mijn bed liggen. Even dacht ik nog na over een plan, maar ik kon niks verzinnen zonder dat Ace gelijk kreeg. Dit was onmogelijk. Ik kon mijn familie niet redden zonder Jaco, Ahren, Ace en mezelf in gevaar te brengen. Al snel werd de vermoeidheid mij te veel en viel ik in slaap.

___________________________________
Hey,
Het heeft even geduurd tot een nieuwe update, maar hier is hij dan. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en ik hoop dat de volgende update snel volgt.
Lovesmex(Iyanla)