WHO I AM???

KUŞKU

          OKUYAN VE YORUM YAPAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. YENİ BÖLÜM  GELDİİİİİİ.

           Korku içimi kemiriyordu. Şu ana kadar onun hep kendi hayal gücümden kaynaklanan halüsinasyonlardan ibaret olduğunu düşünmüştüm ama bana doğru yürüyen yeşil gözlü katil düşüncelerimi yanlış çıkarıyordu. 

           Boşta duran elimi Annie'nin koluna neredeyse saplayarak onu da kendimle birlikte sınıfa çekmeye başladım. Kalbim son ses açık olan bir müzik seti gibi atıyordu. Annie kolunun üstündeki elimi kaldırdı ve bana baktı.

'İyi misin Jess?'

'Evet hadi sınıfa girelim artık.'

'Tanrı aşkına Jess durur musun?'

Durmamakta kararlı olduğumu görünce omuzlarımdan tuttu ve beni koridorun ortasında durdurdu. Bu son ihtiyacım olan şeydi. Annie'nin yüzüne baktım neredeyse sınıfa girmek için yalvaracaktım. Bir şeyler olduğunu anlamıştı sınıfa girdik.

'Bugün fen dersim yok ama okul çıkışı bana her şeyi anlatacaksın jess.'

'Teşekkür ederim Ann.'

Annie sınıftan çıktığında derin bir nefes aldım sınıftan çıkamazdım hemen en arkada insanların oturmak istemediği sıralardan birine oturdum. Ellerimi ve kafamı sıranın üzerine koyup gözlerimi kapadım. Şu an istediğim tek şey insanlar tarafından fark edilmemekti. Ama hayat benim isteklerime göre gerçekleşmiyordu. Okuldaki amigo kızların başkanı Ashley ve sürüsü sınıfa girdiklerinde yanlarında yeni çocuk namı değer katilimi de getirdiklerini anlamam uzun sürmedi.

'Yanıma oturmak ister misin yeni çocuk?'

Ashley'in gıcık sesini duyduğumda kalkıp onu saçlarını yolmamak için kendimi zor tuttum. Katilim cevap vermemişti. Onun sınıftan çıktığını düşünerek kafamı kaldırdım. O an bana baktı ve

'Ben burada oturmak istiyorum.'

Niye ben? Ashley ile oturabilirdi değil mi? Sınıftaki boş yerlere göz gezdirdim

'Oradaki boş yerleri görüyor musun?'

Bana salakmışım gibi baktı ve gülümsedi.

'Evet görüyorum.'

'O zaman git ve onlardan birine otur.'

'Kusura bakma ama burada oturacağım.'

'O zaman ben kalkıyorum.'

Kolumu tutarken cevap verdi

'Hayır sen de burada oturacaksın.'

Kolumu tutan eline baktım. Kolumdaki acıyı hissetmemle kafamı kaldırdım ve yeşil gözlerine baktım tıpkı dün yaptığım gibi. Ellerini gevşetti ve gözleri ile oturmamı işaret etti. Oturduğumda elini kolumdan çekebilmişti. Kendi de oturdu ve beresini çıkardı. Hala sinirliydim ve hala korkuyordum. Elimle acıyan kolumu tuttum o da önce bana sonra koluma baktı. Güldü deminki hallerinden çok farklı duruyordu.

'Harry.'

'Ne?'

'Adım Harry.'

Kolumu daha da sıkı tuttum ve cevap verdim.

'Umurumda değil.'

Tekrar güldü ve sınıfa giren öğretmenimize baktı. Öğretmen de ona.

'Çocuklar bu yeni arkadaşınız Harry. Arkadaşlarına kendini tanıtmak ister misin Harry?'

'Aslında hayır istemem.'

'Bu nasıl bir terbiyesizlik?'

'Bilmem nasıl?'

Bayan Anastasia'yaya hiç kimse böyle davranmaya cüret edemezdi. O yüzden bundan sonra olacakları görmek istemiyordum. Ama kendimi Harry'ye susması için tuhaf hareketler yaparken buldum.

'Bay Styles benimle müdürün odasına mı gelmek istiyorsunuz?'

'Yok ben almayayım ama siz isterseniz gidebilirsiniz.'

Bacağımla Harry'nin bacağına vurdum ve sessizce susmasını söyledim. Bunu niye yapıyordum bilmiyordum ama hayatımda olan tuhaf şeylerin cevabının onda olduğunu hissediyordum. Bayan Anastasia yanımıza geldiğinde Harry ayağa kalktı ve

'Sanırım müdürümüzle tanışmaya gideceğim:'

'Evet Bay Styles. Bayan Swamp sizde ona müdürün  odasını bulmakta yardımcı olacaksınız.'

'Ben mi?'

Sınıftaki amigo kızlar kıkırdarlarken ben ayağa kalktım ve Harry'e beni takip etmesi için el işareti yaptım. Sınıftan çıktığımızda ona baktım.

'Neden sınıfta böyle salakça şeyler yaptın ki yani anlamıyorum müdürün odasına gitmek seni mutlu mu edecek?'

'Sana ne?'

'Bana ne mi senin yüzünden dersimden önemli dakikalar kaçırıyorum.'

Bunlar gerçek değildi sadece cevap bulamadığım için saçmalamıştım.

'O zaman dakikalar kaçırma bir ders kaçır.'

'Ne? Devrik cümleler kurarak etkileyici olacağını mı düşünüyorsun?'

'Hayır Jessica sana benimle dersi ekmeni emrediyorum.'

'Öyle mi bulunmaz hint kumaşı?'

'Bu lafı çok kullanıyorsun sanırım.'

İçimi bir kuşku kaplarken bu lafı en son ne zaman söylediğim aklıma geldi. Bisikletimle ona çarptıktan sonra ona bunu söylemiştim. Sınavda yanıma oturması, sınıfımın bir sis tarafından yutulması ve tuhaf yazılar içeren kağıtlar. Bunlar onun eseriydi. Ona korkuyla baktım.  Buradan gitmek istiyordum. Koşmak için arkama dönmem ile kolumdaki elini hissetmem bir olmuştu.

'Güçlerini bana göstermeye ne dersin Jessica?'