Forbidden Voices

9.4 Victoria

Ik loop het dek op en wordt gelijk verblind door de zon die al begonnen is met schijnen. Ik hoor het water tegen de boot aan kletsen en de meeuwen die ik de lucht schreeuwen. Het lijkt wel alsof ik op het strand in Scheveningen ben of op de boot op het IJsselmeer. Goede herinneringen aan mijn reisjes in Nederland komen omhoog en zo ook alle tranen die al weken zich verschuilen aan de binnenkant van mijn ogen. Ik draai me om en loop weer naar binnen. Ik wil niet dat mensen me zo zien. Ik hoor Harry iets roepen maar verstaan heb ik hem niet.

Ik sla de deur dicht en laat mezelf op mijn bed vallen. Ik mis haar. Haar gelach, haar gezelligheid, haar goede advies en haar luisterende oor. Tuurlijk ze wil dat ik verder ga met mijn leven. Ze wil dat ik dat succes heb, waar zij de kans niet voor heeft gekregen.

Ik hoor voetstappen en begin zachter te huilen. De deur piept en een dunne lichtstraal piept door de kier die ontstaan is.

"Vic, wil je even alleen zijn? Ik wil namelijk best mijn best doen om je te troosten" zegt Harry. Gelijk vormen mijn lippen een glimlach. Harry heeft ook echt wel goede kanten. Niet dat ik ze allemaal al ken. Maar stukje voor stukje leer ik hem beter kennen en dan zie je ineens een heel klein hartje dat niet tegen huilende meisje kan. Hoe schattig.

"Je mag wel komen, alleen vertel ik niks" zeg ik. "Het is te privé voor op tv"

"Snap ik, snap ik" zegt Harry en hij sluipt de kamer binnen. Hij laat zich naast me vallen en slaat een arm om me heen. "Het is wel goed" zegt hij en heel rustig en gekant trekt hij mijn hoofd op zijn borst. Van zijn hartslag wordt ik vanzelf rustiger.

Langzaam worden de tranen minder en het verdriet vertrekt weer naar zijn eigen kluisje in mijn hart. Ik geef Harry een kus op zijn wang en sta rustig op.

Waarom krijg ik van huilen altijd hoofdpijn? Harry blijft rustig liggen en volgt al mijn bewegingen. Ik volg mijn weg naar de badkamer en slik 2 paracetamol en fatsoeneer mijn inmiddels uitgelopen make-up. Harry ligt nog steeds op het bed als ik weer uit de badkamer kom. Ik glimlach en probeer hem er aan zijn arm uit te trekken. Zijn dit niet de momenten die je als koppel moet hebben?

Weer een update. De feeling is er. Ik heb even mezelf en mijn vriend als inspiratiebron gebruikt. Sorry. Schrijf ik eigenlijk nog wel een beetje in dezelfde stijl?

Heb een leuke week!