Bachelor's Night

Chapter 17

Chapter 17

"You don't think I'm giving you any signals, right?"

"Signals to what?"

"S."

"Ano bang pinagsasabi mo?"

"It's an act where all married couples do."

"Can you just go straight to the poi--"

"Sex."

Kung kanina e halos magpalamon na ako sa sahig dahil sa sobrang awkward na nararamdam, ngayon naman gusto na lang syang ihagis palabas ng gusali hanggang sa ma comatose siya sa sobrang dumi ng utak niya.

Sino ba ang mag-aakala na ang tahimik at mukha lang pa lang anghel na katulad niya ay may tinatagong kamanyakan sa loob!?

You should never really judge anyone by its cover. And I mean it in a negative way. Yung iba sobrang gwapo nga e snatcher pala. The world is so fucked up you just wanted to stay at home for the rest of your life.

Agad kong hinatak ang daliri ko when he was about to suck it again. Anak ng tukwa! Mababaliw ako ng di oras dahil sa kanya.

"Pwede ba umuwi ka na lang! It's almost 6pm at wala ka ng masisipsip!"

"Hey, I'm just trying to help. O baka naman puro Rated SPG ang nasa isip mo kaya ka nagkakaganyan?" He teased.

Kesa tuluyang maubusan ng dugo, mas minabuti kong ligpitin ang ilang gamit sa bagpack na dala ko para umuwi at kalimutan ang lahat ng nangyari ng araw na yun.

I need to distress and ask guidance kung anong susunod kong gagawin. Pero bago pa man ako makaalis, mabilis niyang nahawakan ang braso ko.

"Let's eat first," he said with authority.

Mabilis kong pinalis ang kamay niya. "Kaya kong pakainin ang sarili ko," magaspang kong sagot.

He's giving me those cold stares again, like I need to say yes or else malilintakan ako sa kanya. Huh! That will never work on me!

"Ba't ba ang tigas ng ulo mo."

Before I could even realised what he was doing, naramdaman ko na lang ang pag angat ng katawan ko mula sa sahig.

"What the hell! Ibaba mo nga ako!" Nagpupumiglas kong sigaw.

"Not until we reached the ground floor."

"Baliw ka na!"

Mariin akong napapikit when we passed inside the elevator. I can still imagine the horrible glares of all the passengers. Sino ba naman ang hindi mawiwindang sa ginawa niya? Para siyang magdedeliver ng bigas sa porma naming dalawa!

"We're here. Get in."

I needed to blink twice and shook my head para makasigurong buhay pa ako matapos ang sobrang kahihiyan. Kating kati na ang mga kamay kong sapakin sya but I have no enough energy to argue.

I hooped in inside the car out of ire.

"We'll eat before you go home. Puro instant goods ang dala mo. Pa'no ka mabubusog niyan?"

"E ano kung hindi!? Ba't di mo sampahan ang mga nagbebenta nyan?! Tangina! Huwag mo nga akong kausapin!"

True to my words, hindi na nga siya nagsalita. Narating namin ang isang restaurant na hindi nagkikibuan. Sanay siya sa mute contest kaya parang wala lang yun sa kanya. Nakakapanggigil.

Hindi na ako nakipagtalo at nauna nang pumasok sa loob.

"I'm sorry, Ma'am. We're only serving couples starting today from 7pm until 10pm in celebration of the upcoming Valentines day. Wala po ba kayong boyfriend?"

Antipatiko rin ang babaeng hipon na'to. Ok na sana yung explanation niya pero bakit kailangang may pahabol na tanong pa?

"It's okay. And no, to satisfy you, wala akong--"

"I'm her boyfriend. Can we have table for two?"

"Right away, Sir!"

My heart raced unexpectedly. Hindi ko namalayan ang pagpulupot ng kamay niya sa bewang ko.

How am I suppose to escape?