WOODS [Completed]

Babe~~Hun

#Unicode
သူ့အတွေးတွေဟာ လေဟာနယ်မှာ လွင့်ပျံနေမယ်ဆိုတာ အဝေးကို ငေးကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းလေးတွေက သက်သေပြနေတယ်~

ပေါ့ပါး လတ်ဆတ်သော လေပြေလေးရဲ့ တိုက်ခတ်မှုကြောင့် သူ့ ရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေဟာ ယိမ်းနွဲ့နေတယ်~

ဘယ်လောက်တောင် ကဗျာဆန်လိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းလေးလဲ~

ချစ်ရသူက ရုတ်တရက် သက်ပြင်းတစ်ခု ချပြန်တယ်~

ဪ ဘာတွေများ စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေပါလိမ့်~

ဖြစ်နိုင်ရင် ဒါတွေ သိပ်ပြီး ခေါင်းထဲ မထည့်ပါနဲ့လား ~

မင်းနေကောင်းသေးတာမှ မဟုတ်တာ~

"Sehun ah~"

တည်ငြိမ်လွန်းတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ သူလှည့်ကြည့်တော့

"ရော့ ဆေးသောက်လိုက်ဦး Suho Hyung က လာပေးခိုင်းလို့ "

"အာ Mian ပြန်လာဖို့ မေ့သွားတယ် "

"ရပါတယ် ခုမင်းကို တွေ့ပြီပဲ ဆေးသောက်လိုက်ဦး"

"အား ခါးလိုက်တာ !"

ဆေးရည် အနည်းငယ်ကို သောက်မိစဉ် ထွက်ပေါ်လာသော သူ့ရဲ့ အာမေဍိတ်သံ~

"အာ မေ့သွားလို့ ဆေးက အရမ်းခါးတယ်လို့ Suho Hyung က ပြောလိုက်တယ်"

လှပသော သူ့မျက်နှာဟာ ရှုံ့မဲ့လျက်~

"ဒီလောက်ခါးနေတာ ဘယ်လိုဆက်ပြီး သောက်ရမှာလဲ"

"အဲ မသောက်လို့တော့ မရဘူးနော် မင်းနေကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘူး စောစောကတောင် သောက်နိုင်သေးတာ အားတင်းပြီး သောက်လိုက်ပါကွာ နော်"

"ဟင့်အင်း မသောက်ချင်ဘူး "

"သောက်မှ နေကောင်းမှာပေါ့ Sehun ah "

"ဒီလောက်ခါးနေတာ မင်းသောက်ပါလား သူမသောက်ရတိုင်း"

မိမိရှေ့မှ ကောင်လေးဟာ Sehun မှ ဟုတ်ပါရဲ့လား ¿
ကလေးလေး တစ်ယောက်လို ဆေးမသောက်ချင်၍ ဆူပုပ်နေရှာ ~
ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ~

"Sehun ah ~"

"Arni လုံးဝ မသောက်ဘူး"

ကြည့်စမ်းပါဦး မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ငြင်းနေလိုက်တာ ခ်ခ်