I Love U

1.4K 170 3
                                    

#Unicode
နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေ ထပ်တူကျသွားချိန်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးဟာ ရပ်တန့်သွား သယောင်~

တဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးသားရဲ့ စည်းချက်သံတွေကို အတိုင်းသား ကြားနေရသလို~

ထိုစည်းချက်လေးတွေမှာလည်း ထပ်တူညီလျက်~

နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ မျက်ဝန်းများဟာ အံ့ဩနေဟန် ရှိသော်ငြား ထိကပ်နေသော နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွာ၇န်မေ့နေခဲ့ကြသည်~

"Luhan!  Luhan! "

"ဟင်!  Lay ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ဘာဖြစ်၇မှာလဲ မင်းကို လိုက်ရှာနေတာပေါ့ ထမင်းစားကြမယ် "

"အင်း ခဏနေ လိုက်လာခဲ့မယ်"

"အင်း မြန်မြန်နော်"

"အေးပါ Lay ရယ် "

ဟူး~~ ဘာလို့ အဲ့ဒါကြီးကို စွဲပြီး အိပ်မက် မက်နေတာလည်း မသိပါဘူး ~

~

~

~

"ကဲ များများစားကြနော်"

"Nae အဘိုး"

"wow!  အဘိုးရဲ့ လက်ရာက အ၇မ်းစားကောင်းတာပဲ ဒီလိုလက်ရာမျိုး တစ်လုံးစား၇၇င်ကောင်းမှာ"

"haha Suho Hyung ကလည်း ကျွန်တော်တို့နဲ့ပဲ နေပေါ့ ဒါဆို စား၇မှာပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား Chanyeol "

"Baekhyun ah မင်းပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေထဲ ဒီတစ်ခု အကောင်းဆုံးပဲ"

"Bor!  ငရိုး စကားအကောင်းပြောနေတာ ရန်လာမစနဲ့နော် မင်း"

"ငါဘာကို ရန်စလို့လဲ "

"မင်းစောစော ပြောလိုက်တာ ရန်စတာမဟုတ်လို့ဘာလဲ! "

"မဟုတ်ဘူး... "

"ဟုတ်တယ်! "

"ya!  ငဘတ် မဟုတ်ဘူးဆိုနေ "

"ဟုတ်ပါတယ်ဆိုနေ! "

"ဟာ!  ကဲ ကဲ တော်ကြစမ်း မင်းတို့နှစ်ကောင် တွေ့တိုင်း ရန်ဖြစ်မယ်ဆိုတာကြီးပဲ ဘယ်ဥက ပေါက်လာကြမှန်းကို မသိဘူး"

"အာ့ဆို အဘိုးလဲ ဥက ပေါက်တာလား "

"ဘာကွ"

"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်တို့က ဥကပေါက်တာဆို ကျွန်တော်တို့ အဘိုးဖြစ်တဲ့ အဘိုးကလဲ ဥကပဲ ပေါက်မှာပေါ့ ဟုတ်တယ်နော် ငဘတ် "

WOODS [Completed]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora