I'm His Sexy Kidnapper(EDITING)

KIDNAPPER#32

Like my page-

www.facebook.com/DollPrimmy

---------------------

ASHTON'S POV:

"Hmm..." Naalimpungatan ako sa gumalaw sa tabi ko. Shit! Anong oras na ba?!

Nagmulat ako nang mata at nakakita na ko. May piring kasi yung mata ko kagabi. Ewan ko ba. Kinidnap nanaman niya ko. Nakakainis. Sinabi niyang hindi na niya gagawin sakin ulit to!

Nakikita ko ngayon yung likod niya. Nakatalikod siya sakin. At kahit may kumot, alam kong wala siyang suot na damit. Maski ako.

Dahan-dahan akong tumayo. "Good morning."

Napalingon kaagad ako sakanya.. Gulat na gulat. At alam kong nanlalaki ang dalawang mata ko ngayon.. Siya? All this time?!

Umupo siya sa kama habang hawak niya yung kumot. "What's with that face?"

Hindi talaga ko makapaniwala.. "All this time... it's.. you?" gulat paring tanong ko.

Tumawa siya na parang nangaasar pa. Tch. Nakakaasar! "God, Ashton! Kung makapagtanong ka naman parang hindi mo nagugustuhan mga ginawa ko." at kumurba yung labi niya ng malaking ngiti.

Umiling-iling siya at dahan-dahang tumayo. Pero tinanggal na din niya yung kumot. Kaya ngayon, nakatambad sa harap ko yung katawan niya.

"Haha. Gusto mo ulit? Atleast ngayon... Kilala mo na ko.. At, you're free to do anything.." saka pa siya dahan-dahang lumapit at hinalikan nanaman ako sa labi..

May mali... Alam kong may mali. Hindi siya yun..

"Stop. Stop this stupid thing. I'm getting married. You know that right?!" Nagmadali na kong suotin lahat ng damit ko.. Pero pinipigilan niya ko..

"No. No Ashton! I don't want this to end!" pigil niya sakin. Pero hindi na ko nagpatinag. Mahal ko si Farrah. Ikakasal kami.. Siya lang ang mahal ko. Siya lang.

Nagmadali akong lumabas sa unit na yun. At ngayon, mukhang kelangan ko na nga talagang maniwala na siya yung kidnapper ko.. Same unit, same condominium.

I seached for my phone and called farrah. But she's not answering. Malamang, galit siya.. Kinausap ba naman siya nung kidnapper ko eh. Ang gago lang!

Nagmadali na kong umuwi. At pagdating ko sa bahay, masayang nakikipagusap si Mom, tita, at Farrah sa isang babae.. Maybe she's the planner.

"Oh, so I guess he's the lucky groom to be." tumayo siya at nilapitan ako. "Good morning. I'm Reena. Your wedding planner. Nice to meet you."

"Ashton. Yeah, i'm the groom." then we shaked hands. Lumapit naman ako kay Farrah. Hahalikan ko sana siya sa pisngi pero tumayo siya.

"I'll just get you some juice. Excuse me." Naglakad na siya ng mabilis papuntang dining area.

"Excuse me too, I'll just help my wife." tumango nama  sila kaya nagmadali akong sundan siya.

Nang makarating ako sa dining area, nakatalikod siya sakin habang naglalagay ng juice sa mga baso. Lumakad naman ako at niyakap siya sa may bewang. "I'm sorry."

Yan lang ang gustong-gusto kong sabihin sakanya. Kahit na alam kong wala akong kasalanan kasi, hindi ko naman ginusto yun. Pero.. nasaktan ko siya. Alam ko.

"Hey.. I'm sorry." Tsaka ko pa siya inikot paharap sakin at nakita ko nang umiiyak siya. Damn. I made her cry.

I kissed her forehead.. Then her eyes.. "I'm sorry.. i'm sorry baby... I'll make sure it's the last kidnapping that will happen. I promise.. Please. Stop crying.. It's not worth your tears.."

Niyakap naman niya ko ng mahigpit. Napangiti na lang ako.. This is why I love her so much. "I'm sorry.. Sorry.." She said between her sobs. Why is she saying sorry? Damn this girl.

"Shhh. Don't say sorry. You didn't do anything. Okay?" I cupped her face then kissed her lips. It's long sweet kiss. Just to stop her from crying.. "Ayusin mo na mukha mo. Babalik na tayo dun. Magpaplano pa tayo para sa kasal natin. Hm? I love you." tuloy-tuloy na sabi ko.

She flashed a sweet smile then wipes her tears. Tsaka pa siya tumango-tango. Para talaga siyang bata..

Kukunin na sana niya yung tray pero hinawakan ko yung kamay niya at hinila na siya pabalik.

"Huy. Pano yung mga juice?" tanong niya.

"Let the maids to their job. That is why i'm paying them." simpleng sagot ko. Tumahimik na lang siya at sinabayan na ko sa paglakad.

Nang makabalik na kami, tuwang-tuwa yung planner pagkakita samin na magkaholding hands.

"So, when do you want to start your happily ever after? That should be the very first thing to discuss my dear." tanong niya kay Farrah. Tumingin naman siya sakin.

"It's you who should decide. It's your best day babe." sagot ko sakanya tsaka ko pa hinalikan yung braso niya.

"Then let's make it very memorable. February 14 is the date to be remembered." nakangiting sagot niya kay Reena.

"That's perfect! Wow. This is really an exciting wedding." pumapalakpak na sabi ni Reena.

Tinitigan ko si Farrah. Kitang kita kong masaya siya. Pero alam kong hindi ganun kasaya dahil sa nangyari. Ang tanga ko talaga. Bakit ba kasi ako nagkaron ng kidnapper.

Nilapit ko yung mukha ko sa tenga ni Farrah.. at binulong kung gano ko siya kamahal.

"I love you. So much."