Magically

Hoofdstuk 8

In de deuropening staat een verbaasde jongen. Hij heeft blond haar en sproeten rondom neus. Hij is iets korter dan ik, maar redelijk gespierd. "Wat is er aan de hand?" vraagt Elise aan de jongen. "Dat vraag ik aan jullie, sinds wanneer kunnen jullie praten?" herhaalt hij. "Hoe bedoel je? Hoe kan het dat iedereen zich zo vreemd gedraagt?" zegt Joane. De jongen trekt een wenkbrauw op. "Wacht even, wat gebeurt hier? Weten jullie niet waar jullie zijn?" vraagt hij. Elise kijkt hem vragend aan. "Jullie weten niet..? Ho, wat?" stamelt de jongen, die nu op ons af komt lopen. "Alsjeblieft, we zijn al net zo in de war als jij." zegt Hilde. De jongen slaat tegen zijn eigen wang, alsof hij zichzelf wakker wil maken. "Wat is er in godsnaam aan de hand..?" mompelt hij. Plotseling komt er uit de deur een meisje met golvende bruine haren en grijze ogen. "Chase, tegen wie praat je?" lacht ze. Dan ziet ze ons en blijft ze verbaasd staan. "Eh.. Hallo." zeg ik. Het meisje reageert precies hetzelfde als de jongen die blijkbaar Chase heet. Ze komt met grote ogen op ons af en vraagt: "Wie.. Wat? Jullie praten?" Chase kijkt haar aan. "Ja, en ze hebben geen idee waar ze zijn. Ik heb geen idee wat dit betekent." zegt hij. "Mijn naam is Chase, en dit is April." April glimlacht wat ongemakkelijk. "Ja hoor eens, wat is dit voor onzin?" vraagt Levia geïrriteerd. "Een beetje duidelijkheid zou fijn zijn." De anderen kijken enigszins beschaamd voor haar felheid. "Zijn jullie niet van hier?" vraagt Chase. "En met 'hier' bedoel je..?" zegt Melchior. "ɒnɒɔɿA." Mijn hersenen kraken, ik snap er helemaal niks van. "Anacra?" zegt Elise aarzelend. "Jullie hebben geen idee, of wel?" zegt April. We schudden ons hoofd. "Waar komen jullie vandaan?" Elise speelt zenuwachtig met haar haren. "Arcana," zegt Hilde, "we komen van Arcana. Wat is dit, hier?" April en Chase kijken met grote ogen naar ons, en vervolgens naar elkaar. "Jullie komen van... dáár?" We knikken ongemakkelijk. Chase haalt een hand door zijn haar. "Hoe?" zegt hij. "Een - overduidelijk mislukte - spreuk. Zwarte magie." legt Hilde uit. "Jullie hebben zwárte magie gebruikt? Ongelofelijk." zucht Chase. "Ongelofelijk. Gefeliciteerd, echt waar. Dat is het domste wat je ooit had kunnen doen." Ik weet niet waarom, maar ik schaam me rot. "We ehm.. probeerden een aantal mensen terug te laten keren." zeg ik terwijl ik naar de grond kijk. "Terug van wat? Het hiernamaals? Niet te geloven dit. Hebben jullie enig idee hoe dom jullie zijn geweest? Iedereen met gezond verstand zou toch moeten weten dat zoiets fout gaat?" Elise bijt op haar lip, en ik zie dat Joanes ogen vochtig worden. Chase ziet het blijkbaar ook, want plotseling wordt zijn blik zachter. "Het spijt me, het was niet de bedoeling om gelijk zo klootzakkerig te doen. Ik neem aan dat jullie dit ook niet konden voorspellen. Hoe dan ook, welkom in ɒnɒɔɿA. Ter informatie: dit hier is niet echt. Niet erg, in ieder geval. ɒnɒɔɿA is een parallel universum, het spiegelbeeld van Arcana, waar jullie vandaan komen. Van iedereen die zich op dit moment in Arcana bevindt is er een kopie in ɒnɒɔɿA. Afgezien natuurlijk van de ziel, die kan maar in één wereld bestaan. Daarom is iedereen in ɒnɒɔɿA niet meer dan een leeg omhulsel, zonder emoties en zonder stem. Dat hebben jullie vast gemerkt." Ik knik. "ɒnɒɔɿA is lang geleden ontstaan, nadat alle magiërs zijn verdwenen. Hebben jullie ooit gehoord van Draechymedus?" Ik denk hard na. Draechymedus? Hilde herkent de naam wel. "De grootste magiër.." zegt ze. Chase knikt. "Precies. Zijn familie heeft het geheim van zwarte magie doorgegeven van vader op zoon. Dat is altijd geheim gebleven, tot Draechymedus het in handen kreeg. Hij vergaarde er zoveel macht mee, dat hij het met alle magiërs wilde delen. Hij wilde hen allemaal machtig maken. Helaas ging dit fout, alle magiërs zijn van de aardbodem verdwenen, zonder enig spoor achter te laten. Dreachymedus bleef alleen achter. Hij schaamde zich zo voor zijn fout, dat hij een eind aan zijn leven wilde maken. Later besloot hij dat dit te genadig was. Hij creëerde ɒnɒɔɿA, en sloot zichzelf erin op als straf. Dat is waar we nu zijn. En de reden dat jullie hier zijn is dat jullie zo - ahum - stom waren om met zwarte magie aan de haal te gaan. Al heb ik zoiets nog niet eerder meegemaakt. Dat er iemand hierheen kwam, bedoel ik." Ik probeer de informatie te laten bezinken. Een parallel universum? "Maar wacht, hoe komen jullie hier dan? Jullie zijn duidelijk niet zo hersendood als de anderen hier." zegt Elise terwijl ze met haar hoofd gebaart naar een elf die doelloos op straat zwerft. "Dat is een ander verhaal." antwoordt Chase kortaf. "Hebben wij hier ook een dubbelganger?" zegt Melchior. Chase schudt zijn hoofd. "Nee, zoals ik al zei heeft iedereen die zich in Arcana bevíndt een dubbelganger. Nu zijn jullie hier, dus zijn jullie dubbelgangers verdwenen. Ik heb die van jullie drie hier wel gezien." zegt hij terwijl hij naar Joane, Melchior en Hilde wijst. "Wij wonen niet in Aidrynn." leg ik uit. "Hoe dan ook, we horen hier niet te zijn en ik ben het nu al zat, dus hoe komen we terug?" zegt Levia, die voor het eerst na een lange tijd weer haar mond open doet. "Niet." zegt Hilde. Levia kijkt haar boos aan. "Pardon? Hoe bedoel je 'niet'?" Ik zucht. Ze is zo ontzettend veranderd sinds ze James verloren is. Het feit dat de spreuk niet is gelukt heeft dat alleen maar verergerd. "Als een magiër als Draechymedus dit heeft gecreëerd, is er absoluut geen mogelijkheid dat we terugkeren naar Arcana. De magie is simpelweg te sterk." zegt Hilde. Haar woorden slaan als een klap in mijn gezicht. Elise kijkt hoopvol naar Chase, in de hoop dat hij Hilde tegen zal spreken. Hij zwijgt. "Nee toch? Dat kan toch niet waar zijn? We kunnen hier toch niet voor altijd vast zitten?" piept ze. April slaat haar ogen neer. Chase kijkt schuldig. Ik heb moeite de waarheid onder ogen te zien. Vast in deze wereld voor zielloze zombies? Voor áltijd? Elise begint te snikken, ze is overstuur. Ik sla mijn armen om haar heen en leg haar hoofd tegen mijn borstkas. Ook bij Joane lopen tranen over de wangen. Melchior geeft haar een knuffel. "Hallo?! Ik vind het ook erg! Boeit dat niemand wat?!" snauwt Levia. Hilde pakt haar hand vast, maar Levia rukt hem los en stampt woedend weg. Ze verdwijnt tussen de huizen. De oude vrouw blijft verbouwereerd achter. "Het spijt me enorm." zegt Chase. Ik hoor oprechte medelijden in zijn stem. "Ik vind het heel erg voor jullie." zegt April. "Hebben jullie onderdak?" Hilde knikt. "Drie van ons hebben hier een huis, en de anderen kunnen bij ons slapen of naar de tegenpool van hun eigen stad gaan." zegt ze. "We blijven hier, als we jullie daarmee niet tot last zijn. Het lijkt me beter bij elkaar te zijn, zeker voorlopig." zeg ik.