Magically

Hoofdstuk 1

Ik zit aan de keukentafel en staar uit het raam. Tyrumae is niet meer hetzelfde na de oorlog. Het is nog steeds de grote faunatenstad op de berg, maar het is leeg. Huizen zijn achtergelaten en de bewoners hebben het niet gered om terug te keren. De meesten die zijn teruggekeerd proberen verder te gaan alsof er niks is gebeurd, maar iedereen ziet dat het anders is. Ik schrik als er op de deur van het kleine huis wordt geklopt. Verbaasd loop ik naar de houten deur. Opnieuw wordt er geklopt, ik maak de deur open. Ik weet meteen dat er iets belangrijks is als ik de gezichten zie. Joane, Melchior en Hilde kijken ernstig. Meteen laat ik de drie binnen in mijn huis. "Wat brengt jullie naar Tyrumae?" vraag ik zodra ik iedereen een stoel heb aangeboden. "We zouden niet zijn gekomen als het niet belangrijk was. En geloof me, we hebben de nodige blikken gekregen hier." merkt Melchior op. "Hilde kan de reden het beste uitleggen, denk ik." zegt Joane. Hilde haalt een voorwerp gevouwen in een doek tevoorschijn en legt het op tafel. Ze vouwt de doek open om een zwaar boek met een donkerpaarse kaft van leer te onthullen. Ik kijk er aandachtig naar. Hilde knikt om duidelijk te maken dat ik het boek open moet slaan. Ik til de dikke kaft op. De eerste pagina is leeg, maar als ik verder blader zie ik pagina's vol handgeschreven tekst en tekeningen. Het duurt niet lang om uit te vogelen wat er staat. "Zwarte magie." zeg ik. Hilde knikt. "Ik ging het bos bij Aidrynn in om nieuwe kruiden te zoeken. Ik ken dat bos op mijn duimpje, maar ik kwam plotseling terecht in een deel waarvan ik niet eens wist dat het bestond. In dat deel van het bos was het donker en dreigend, en ik vond een klein hutje. Ik denk dat het een magiërshutje was." begint Hilde te vertellen. "Magiërs?" Ze knikt. Magiërs zijn lang geleden verdwenen uit Arcana. Het is een raadsel waarheen. "Het was verlaten en oud. Alles was bedekt met een dikke laag stof en overal stonden flesjes, boeken en kaarsen. Toen vond ik dit boek. Ik voelde meteen dat het niet goed was, maar ik raakte in een soort trans. Ik heb het boek gepakt en meegenomen naar Aidrynn." Ze stopt even en strijkt met haar hand over het boek. "Toen ik het eenmaal aandurfde om wat meer in het boek te lezen vond ik wat magie die.. best interessant leek." Hilde lijkt na te denken over de juiste woorden. "Ze kwam naar ons toe om het te vertellen." zegt Joane. "Ik moest het bespreken. Eerst wilde ik er niks mee doen, want ik weet hoe gevaarlijk zwarte magie kan zijn. Ik denk dat we dat allemaal weten. Maar ik kon niet stoppen eraan te denken. Ik zag iedereen zo rouwen om hun geliefden die ze zijn verloren in de strijd." Ze aarzelt even. Ik probeer in te schatten wat ze bedoeld met die laatste woorden. "In het boek staat een spreuk die geweldig en... heel erg gevaarlijk is. Héél erg gevaarlijk. Ik heb een spreuk gevonden die onze gesneuvelde geliefden.." Hilde wordt onderbroken door de deur, waar weer op geklopt wordt. "Het spijt me." zeg ik terwijl ik opsta en naar de deur loop om hem open te doen. Voor de deur staat Levia. Ik laat haar binnen en ze kijkt verbaasd als ze de elven aan de tafel ziet zitten. Ik bied haar een stoel aan en Hilde vertelt het verhaal opnieuw, tot waar ze gebleven was. Levia zit aandachtig te luisteren. "Dus ik heb een spreuk gevonden die onze geliefden terug kan brengen." eindigt Hilde. "Terug kan brengen?" zeg ik langzaam. "Ja. Terug kan brengen uit de dood." Ik laat de woorden doordringen. "Waar wachten we dan nog op?" zegt Levia abrupt. "Als we de overledenen terug gebracht kunnen worden, dan moeten we dat doen!" Ik weet meteen over wie ze het heeft. Haar broer James. "Dat soort magie is duister en gevaarlijk." breng ik in. Levia kijkt naar mij. "En dus? Wil je zeggen dat we het daarom niet moeten doen?" Ik kijk naar de anderen en naar het boek. "Laten we eerst maar eens kijken wat die spreuk inhoudt." zeg ik. "Ik heb alvast wat gelezen." zegt Hilde. Ik zie aan de gezichten dat Joane en Melchior dit ook nog niet hebben gehoord. Nieuwsgierig kijken ze naar Hilde. "Deze spreuk kan niet worden uitgevoerd door een magiër. Het moet worden uitgevoerd door een elf." Alle ogen worden meteen gericht op Joane en Melchior. Die kijken aarzelend naar elkaar. "Máár," voegt Hilde toe, "niet zomaar iedere elf kan de spreuk uitvoeren. Volgens het boek kan het alleen uitgevoerd worden door een zeer krachtige elf. Eentje die sterker is dan de anderen." Joane fronst. "Wat als wij onze krachten bundelen? Melchior en ik?" stelt ze voor. Hilde schudt haar hoofd. "Dat durf ik niet aan. Het boek spreekt duidelijk over één elf. Bij dit soort magie is het te riskant om af te wijken van de omschrijving." Levia kijkt de kring rond. "Hallo? Zijn jullie stom of zo?" zegt ze. Wij kijken haar verbaasd aan. "Haal gewoon Elise terug. Die is toch zo geweldig en krachtig?" Meteen spreek ik haar tegen. "Absoluut niet. Ik ga haar niet terug halen voor zoiets gevaarlijks. Ze heeft ons gered en heeft daarmee haar taak volbracht. Bovendien is ze alles vergeten. Ze kent ons niet meer, of de mensen die we terug willen halen. We moeten het maar laten gaan, wat gebeurd is, is gebeurd." De anderen kijken teleurgesteld, maar begripvol. "We kunnen Elise niet terughalen." zegt Melchior. "Pardon?! Wat zijn jullie voor watjes? Willen jullie zeggen dat Hilde dit boek heeft gevonden, waar verdomme een spreuk in staat die mensen terug kan halen uit de dood, en helemaal naar Tyrumae is gekomen om vervolgens níks te doen? Zijn jullie gestoord?" snauwt Levia. De rest kijkt aarzelend. "Ik laat mijn kans om James terug te halen niet verpesten door jullie stompzinnigheid. Als Julian Elise niet gaat halen doe ik het zelf." Ik kijk haar aan. "Elise weet niet eens wie we zijn." zeg ik. Ik kijk de kring rond. De anderen lijken overgehaald door Levia. "Willen jullie dat? Willen jullie dat echt? Dat ik haar ga halen?" vraag ik de anderen. "Ik weet het niet. Levia heeft wel gelijk dat het best idioot klinkt als we hier niks mee doen." zegt Joane zacht. Ik haal diep adem. "Goed." Levia kijkt zelfvoldaan. "Oké dan. Ik haal Elise. Vannacht nog, als het donker is in haar wereld. Ik ken de truc die Jonas gebruikt heeft."