Internetowa przyjaciółka

rozdział 14

Poczułam ulgę.
Cieszyłam się, że w końcu porozmawiałyśmy. Strasznie się cieszyłam i czuję, że ona też. Obie chcemy odbudować to co było wcześniej, a może nawet stworzyć coś piękniejszego. "Jeśli przyjaźń się kończy to nigdy to nie była przyjaźń" - te słowa nie pasują do mnie i Nicoli, bo nie skończyłyśmy naszej przyjaźni, po prostu, miałyśmy przerwę?

-Dobra, jestem już, nakupiła tego jak głupia.
-Ok, moja robi to samo, a potem narzeka, że dźwiga ciężary.
-Ha ha, one chyba wszystkie tak mają, a potem gadają, że im nie pomagamy, masakra.
-Ale, my też kiedyś będziemy takie jak one.
-No w sumie tak.
-To znaczy ty, bo ja nie biorę ślubu i nie zakładam rodziny.
-Co ty pierdzielisz? Dlaczego niby nie?
-Bo idę do zakonu, nie mówiłam Ci?
-Nie?
-A to już wiesz.
-Jaka ty jesteś głupia, a co z Dawidem?
-Dzięki wiesz, nic, a co ma być?
-Nie gadasz z nim?
-Nie, narazie nie chcę, jak z nim coś zaczne to się przywiąże do jego osoby, a on może to wykorzystać, nie znam go dobrze.
-No powiem Ci, że masz trochę ciężką sytuację, tym bardziej, że znasz go, 2 tygodnie?
-2 i pół.
-No, ale słuchaj, jak nie zaryzykujesz to się nie dowiesz.
-No tak, to co ja mam zrobić teraz?
-Napisz do niego na fejsie albo napisz do niego sms'a.
-Ok, może się nawet umówimy?
-No zobaczysz jak to wyjdzie, trzymam kciuki siostra. Teraz lece, bo zaraz mi telefon padnie. Do potem, paaa.
-Dzięki, papa.
Przemyślałam jej słowa i stwierdziłam, że do niego napisze. Raz kozie śmierć.

Dawid Olszowski
-hej:/ jesteś na mnie zły?
-sorki, że ostatnio uciekłam, ale zwyczajnie zrobiło mi się przykro eh
Dawid pisze...

—————
Kolejny rozdział. Dawno nie dodawałam wiem, ale po prostu nie miałam czasu na nic. Cały czas mam na głowie szkołę i wgl nie robię nic dla siebie, a do tego za kilkanaście dni egzaminy gimnazjalne, których się strasznie boję. Mam nadzieję, że mnie zrozumiecie i wybaczycie mi tę długą przerwę.
Do zobaczenia za jakiś czas, buziaki!💋