{Drabble} My angel

682 7 1
                                    

Drabble : My angel
Pairing : Erik x Warren
W32: Boyfriend @_heroweeklyth #Heroแฟนหนุ่ม

.
.
.
.


วอร์เรนเบื่อเสียงเจี้ยวจ้าวของเด็กๆในโรงเรียนแห่งนี้ เขาจึงมักจะมานั่งแถวเนินเขาเตี้ยด้านหลังมากกว่าการไปสุมหัวกับเด็กคนอื่น

หลังจบศึกอโพคาลิปต์เขาที่รอดตายมาได้ก็ถูกส่งตัวมารักษาจนหายดี เขาจึงตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อซักพักตามคำเชิญชวนของชาร์ลส์ เซเวียร์

ปีกโลหะขนาดใหญ่หุบลงชิดกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า แม้ว่าดร.แฮงค์ แมคคอย จะสร้างเสื้อผ้าที่เขาใส่แล้วยังสามารถขยับปีกได้สะดวกให้แล้วก็ตาม แต่ตัวเขากลับชอบความรู้สึกที่ปล่อยมันออกมาอย่างอิสระมากกว่า

วอร์เรนนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนแสงแดดเริ่มอ่อนแสงลง เขาตัดสินใจทิ้งตัวนอนบนพื้นหญ้านุ่ม ก่อนหลับตาลงสู่ห้วงนิทราช้าๆ

.
.
.

ผ่านไปนานเท่าใดไม่ทราบ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ที่เหนือหัวคล้ายมีเงาบางอย่างทาบทับใบหน้าของเขาอยู่

ชายหนุ่มลืมตาเพื่อมองสิ่งนั้น ก่อนจะพบใบหน้าคมของใครบางคนก้มลงมองเขาอยู่

"คุณ!!"

เขารีบผุดลุกขึ้นนั่งก่อนจับจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา ร่างสูงขยับมานั่งข้างเขา ก่อนยกมือขยี้เส้นผมสีบอนด์ของเขาเบาๆ

"หลับสบายเลยนะ"

"คุณมาที่นี่ทำไมกัน?"วอร์เรนถามพร้อมเลิกคิ้วขึ้นแทนความสงสัย เมื่ออีริค เลนเชอร์ อยู่ๆก็มาปรากฎตัวที่นี่ได้

"ถามแปลกๆ แฟนฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็ต้องมาหาที่นี่ถูกไหม?"

เสียงทุ้มเอ่ยตอบพร้อมสบตากับเขาอย่างจริงจัง วอร์เรนรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้าอย่างประหลาดเมื่อคิดขี้นได้ว่าตัวเขาเองมีสถานะแบบไหนกับอีริค

"คุณหายตัวไปทิ้งผมเอาไว้ที่นี่ แล้วจู่ๆก็กลับมาเนี่ยนะ?" วอร์เรนเสยผมด้วยความรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นของอีริค ก่อนขยับลุกขึ้นยืนและทำท่าจะบินไปจากตรงนี้

แต่ยังไม่ทันได้กางปีกอีกฝ่ายก็ใช้พลังดึงตัวเขาให้กลับมายืนประจันหน้าเสียก่อน พร้อมส่งยิ้มที่น่าหมันไส้ที่สุดมาให้เขา

"นายก็รู้ว่าสุดท้ายหนีจากฉันไม่พ้นอยู่ดี"

"คุณมันงี่เง่า นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ แล้วไอ้รอยยิ้มแบบนั้นน่ะ มันน่าหงุดหงิดชะมัด"

อีริคหัวเราะออกมาเสียงดัง พร้อมยกมือขวามาลูบเส้นผมของเขา ก่อนใช้ปลายนิ้วม้วนมันเล่นเบาๆ

มือซ้ายก็เกาะเกี่ยวที่ช่วงเอวของเขา ความเย็นจากมือของอีกฝ่ายที่โดนสัมผัสผิวของเขาโดยตรง ทำให้เขาเกิดรู้สึกขัดเขินขึ้นมา

วอร์เรนนึกเจ็บใจตัวเองที่ตอนนี้ไม่ได้ใส่เสื้อมา จนต้องปล่อยให้สายตาของอีกฝ่ายสำรวจร่างกายเขาไม่หยุดแบบนี้ ยิ่งประกอบกับรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของอีกฝ่ายตอนนี้ด้วยนั้น

ให้ตายเถอะ เขาแพ้ผู้ชายคนนี้จริงๆ

.
.
.
.

End

Talk : ครั้งที่สี่กับการสุ่มฮีโร่วีคลี่ รู้สึกเหมือนคนเมาอย่างหนัก ไม่เคยชิปคู่นี้มาก่อนเลย ยิ่งเขียนคาร์ฯยิ่งหลุดกระจาย ฮืออออ ขอโทษนะคะ//ล้มตัวลงนอน

MonoKao's BOXTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang