Journey to Love

Chapter VI

[A/N:] Katulad ng prinomise ng friend ko sayo, yan para sa'yo itong chapter na 'to! Sana magustuhan mo, pati kayong mga readers!

- - -

Oo nga pala, HAPPY 1K! Grabe tagal ko nang hindi nakakapwag- wattpad at hindi nakakapag- update! Sorry po sa super duper mega ultra(lahat na!) LATE na update! Pinaayos ko kasi yung laptop ko eh. Kaya ayun ngayon lang ulit nakapag- internet. Hay... Namiss ko kayo guys! Sana na-miss niyo rin ako. Haha. Ang drama ko! Pero maraming maraming salamat sa mga patuloy na tumatangkilik ng JTL at sa mga likers, voters and commentators! Sobrang pinasaya niyo ako lalo na yung kinukwento sakin ng dalawa kong girls na andami na raw naghihintay sa next chapter ng JTL. Kaya ayan na po. Sorry sa napakahabang Author's Note. Namiss ko rin magtype eh. XD

[Sorry kung wala pang picture! Busy ata yung dalawang girls ko eh kaya hindi nakapag- edit. v(^_^)v]

_______________________________________________________________________________

Pero syempre joke lang yun, edi sana tapos na ‘tong storyang ‘to kung mamatay man ako. Kawawa naman yung mga solid readers ni Ate Briella（＾ｖ＾）Buti na lang nasagip ako ni Xander, kundi natuluyan na talaga ako.

“Uy! Ok ka lang Xander?” pag aalala kong tanong sa kanya kasi bigla siyang nawalan ng malay. （　ﾟ Дﾟ）

Pero di siya sumasagot.

Hala! Anong nangyari?

Di kaya namatay na siya?

Hindi rin siguro?

Masamang damo ‘to eh kaya impossibleng mamatay siya agad.

Haha! Nawalan na nga ng malay, nilalait ko pa.

Ang bait ko no?

Pero back to reality, kailangan kong humingi ng tulong. Hindi talaga siya tumatawa o gumagalaw man lang kahit anong kiliti ang gawin ko sa kanya.

“Manong driver! Tulong! Si Xander nawalan ng malay, dalhin na po natin siya sa ospital.” ano na kayang nangyari dito? May laro pa naman siya mamaya. Kasalanan ko ‘to eh. Ang clumsy ko kasi kahit kalian, laging nadadapa o kaya naman natitisod, kaya pati tuloy ibang tao nadadamay sa kalampahan ko =________=

>Sa Ospital<

“Doc, ok na po ba siya?” patay ako nito pag na-dedo ‘to (ーー;) Wala akong pamalit dito sa nanay niya. Ako na lang kaya pumalit sa kanya? Tss. Hindi naman ako tatanggapin ng nanay niya kasi pangit ako. Joke (e.e)

“Ok na siya, hinimatay lang. Ano bang nangyari?” Hay, buti naman hinimatay lang siya. Infairness, kinabahan ako dun ah? Buti na lang talaga. Pero malay mo may iba pa siyang kumplikasyon? Malay mo nagka amnesia siya? Hala!

“Muntik na po kasi akong masagasaan kaya sinagip niya ako. Wala naman pong nangyaring masama sa kanya di ba? Di ba?” wag naman sanang magkatotoo yung mga iniisip ko.

“Ah, wag kang mag alala hindi naman malala ang kalagayan niya. Nagkaroon lang siya ng onting bruises sa paa at kamay. Pero maya maya lang magigising na rin siya” hay, buti naman. Kinabahan ako dun ah. Kahit kalian talaga lagi akong pinag aalala nitong si Xander. Pero kasalanan ko din naman kung bakit siya nagka ganito. Sabi ko nga, AKO may kasalanan =_______=

“Shnookums?” nagising na ata si Xander, buti naman. Mga 20 minutes rin pala akong nakatulog kakahintay sa pag gising niya. Pero sayang, ang ganda na ng panaginip ko eh. Mag kikiss na sana kami ng crush kong si Lee Min Ho kaso bigla namang umepal ‘tong baluga na ‘to. Nakakainis! Sayang talaga! Ang lapit na eh, onting onti na lang. Sana matuloy ko yung panaginip ko mamayang gabi (＾▽＾)