Miss Bad Guy

HT 10: Logeerpartij

Ik was eindelijk bij Jane aangekomen. Ondertussen was ik al helemaal nat van de regen. Ik drukte op de deurbel. Een vrouw deed open, ik schatte haar vijfenveertig jaar, de moeder van Jane, dus.

‘Euh, hallo. Ik kom voor Jane’, zei ik snel, terwijl ik al wat naar binnen leunde.

‘Oh, heey. Kom maar naar binnen’, zei de vrouw met een hese stem. Net zo hees als de stem van Jane.

Ik stapte naar binnen. Het was er lekker warm. Ik vermoedde al ergens dat Janes moeder niet zo blij zou zijn als ik met m’n modderachtige laarzen in haar huis zou rondlopen, dus deed ik mijn schoenen uit en hing ik mijn jas aan de kapstok.

Jane kwam naar beneden gelopen.

‘Heey Cath!’ riep ze blij.

‘Hoi’, zei ik terug. ‘Vanaf nu, haat ik de winter officieel’, mompelde ik.

‘Haha, dat zie ik!’, glimlachte Jane.

‘Ik ben wel doodserieus, hé!’, riep ik nep-boos. We moesten allebei lachen.

‘Gaan we naar mijn kamer?’, vroeg Jane. Ik knikte. Ik volgde haar de trap op. Jane ging op haar bed zitten, wat ik daarna ook deed. Haar kamer was ongeveer anderhalve keer groter dan de mijne, maar mijn kamer was dan ook heel erg klein.

Ze keek me vragend aan.

‘Wat?’, vroeg ik na een tijdje.

‘Nou, je ging me toch iets vertellen?’

‘Oh ja! Sorry. Ik ben wat in de war de laatste tijd, maar ja. Dus vanochtend: ik stond op, helemaal aan het flippen omdat ik te laat ging komen voor school. Ik kleedde me vet snel om, ik had niet eens de tijd om me te douchen of te ontbijten. Ik liep naar buiten,  maar mijn fiets was nergens te bekennen.  Ik dacht dus dat hij gestolen was, en liep terug naar binnen. Ik belde kwaad mijn vader op, omdat dat hij me niet wakker had gemaakt en dat de wekker niet afging. En ook dat mijn fiets gestolen was. M’n vader hing zonder nog iets te zeggen op. Plots hoorde ik stemmen thuis, bleek het dat het gewoon mijn ouders waren die nog in hun bed lagen. Ik ging naar hen, en dan vertelden ze me dat het vandaag een feestdag is. Ik ben zo geweldig slim!’

Jane moet hard lachen voor mijn verhaal, en ik uiteindelijk ook. Ik praat ook over het eten met Jace. Jane vond dat we goed bij elkaar pasten. Ik had dat snel ontkend. Wat moest zo’n bad boy nu met een verlegen meisje? Ze vond het ook vet cool dat Jace een tattoo voor me had laten zetten. Langs een kant vond ik dat ook wel lief, maar langs de andere kant nogal overdreven. We kenden elkaar pas twee weken, dan moest hij toch nog geen tattoo gaan zetten voor mij? Waarschijnlijk had hij de tattoo al eerder gezet, omdat hij hem mooi vond, en had hij dat van “deze tattoo is voor jou!” er pas later bij verzonnen, om mij te versieren.

‘Blijf slapen!’, stelde Jane na een tijdje voor.

‘Oh, lijkt me wel leuk! Ik bel vlug even mijn ouders, om te zeggen dat ze hen geen zorgen moeten maken omdat ik bij jou blijf slapen.’

Ik toetste het nummer van mijn vader in.

‘Hallooow! Ik blijf vanavond bij Jane slapen, he. Is het goed? Ja tuurlijk doeeeii!!!’

Nog voor mijn vader iets kon zeggen legde ik toe.

‘Zo, dat is dan geregeld!’, zei ik blij.

We praatten nog even (eigenlijk de hele nacht, laten we zeggen dat we niet veel geslapen hebben).

De wekker ging af. ‘Nu al?’, schrok ik. ‘Wat wil je, Cath. We hebben zowat de hele nacht gepraat’, Jane lachte terwijl ze het zei.

‘Oh nee, en we hebben vandaag een wiskunde toets…’

‘Ja, dat wordt dus een buis’, grinnikte Jane.

We maakten ons klaar en propten snel een boterham in onze mond. Toen we wouden vertrekken, beseften we dat mijn fiets  nog bij mij thuis stond.

‘Ik heb echt geen zin om weer naar mijn huis te lopen…’, zuchtte ik.

‘Ooohh, is zes huisjes te ver voor Miss Catherina?’, lachte Jane.

‘Nee, maar het is gewoon zo koud!!!’

‘Ja, dat heb je ook in de winter.’

‘Later ga ik gewoon in Spanje wonen, daar is het altijd lekker warm. Ik ben toch goed in Spaans.’

‘Ik zie het al voor me: Señorita Catherina.’

Deze keer moesten we allebei erg hard lachen.

‘Wat heb jij met Catherina?’, vroeg ik lachend.

‘Ik weet het niet’, antwoordde Jane heel serieus.

We moesten alweer lachen.

Jane keek even naar haar uurwerk. ‘Tien na acht, we moeten vertrekken, Cath.’

‘Maar ik wil niet om m’n fiets’, zeurde ik.

‘Zet je dan achterop bij mijn fiets.’

‘Nee, gek! Dat is kei gevaarlijk! Stel dat je je evenwicht verliest?’

‘Dan is er maar één optie: jij gaat naar huis om je fiets’, zei Jane streng.

‘Nee, dan zet ik me wel achterop.’

Opnieuw moesten we lachen.

Ik zette me vanachter op haar fiets. Het was wel grappig, maar tegelijkertijd ook eng. Ondertussen praatten we nog wat. ‘Heb ik je al verteld hoeveel tattoos Jace wel niet heeft?’

‘Jep, al zo’n tien keer.’

‘Oh… Wat heb ik dan nog over hem gezegd, toch?’

‘Wel, een heleboel: dat je hem lief, stoer en super sexy vindt’, zei Jane met haar wenkbrauwen omhoog. Ik gaf haar een klein duwtje. ‘Dat zal wel.’

‘Oké, je hebt eigenlijk alleen over zijn tattoos gesproken… én over zijn sexy-heid.’

‘Tuurlijk. Hoe zit het eigenlijk tussen jou en Matthew?’

‘Hoe bedoel je?’, Jane keek me heel even aan, met een verbaasde blik. ‘Hoe kom je er eigenlijk bij dat ik iets met Matthew zou hebben?’

‘Wel, je tekens zijn erg onopvallend, hoor… Je flirt constant met hem! En hij zei me trouwens dat hij jou ook leuk vindt…’

‘ECHT?’ Jane draaide zich plots om. ‘Meen je dat? Dat kan niet!!! Woehoeee!!! Matthew!!! Ik denk dat ik hem vandaag ga kussen!!!’ Als een kip zonder kop zat ze zo de hele tijd te ratelen.

‘Nee, Jane, Nee!!! Hou je ogen nu op de weg!!! Jane! JANE!’, Ik geraakte maar niet boven haar. Ze was nu echt gevaarlijk aan het doen. ‘JANE!!!’, riep ik nog een keer. Maar nee, ze luisterde niet naar mij. Plots, knalden we tegen een auto aan.