Miss Bad Guy

HT 40: Hulp

Het was weekend. Verveeld en zenuwachtig (door dat medisch onderzoek) zat ik wat tv te kijken. Ik hoopte dat dat voor wat afleiding zou zorgen, maar dat deed het niet echt. Ik probeerde wat na te denken. Alles opnieuw laten afspelen in mijn hoofd, om vervolgens te zeggen dat ze waarschijnlijk geen drugs zouden vinden in mijn bloed, ook al wist ik dat dat een leugen was.

Uiteindelijk zette ik de tv uit, omdat de luide stemmen van de Nickelodeon-actrices en acteurs  me begonnen te irriteren. Ik begon te snappen dat m’n moeder er hoofdpijn van kreeg.

De telefoon ging. Ik zuchtte opgelucht, eindelijk iets te doen, dat misschien mijn gedachten wel kon verzetten.

Maar wat als het het medisch onderzoek was? En wat als ze onmiddellijk met mijn ouders wouden spreken, over mijn druggebruik?

Dan zou ik beter niet opnemen…

Maar wat als het Jace of iemand anders was?

Mijn moeder maakte de keuze voor mij. Ze nam de telefoon op.

Met ingehouden adem zat ik naar haar te kijken. Mijn hart klopte in mijn keel.

Ik liet me opgelucht in de zetel vallen toen ze eindelijk iets zei.

‘Het is Jane, ze vraagt of je wilt komen slapen.’

‘Ja, ja natuurlijk!’, zei ik snel. Dat kon mijn gedachten zeker op iets anders zetten.

Mijn moeder knikte.

‘Oké, dat is dan geregeld. Ze komt om twee uur’, zei ze met een glimlach, terwijl ze met haar hand door haar haren ging.

***

Ik was aangekomen bij Jane. Zenuwachtig klopte ik op de deur. In een mum van tijd deed ze open.

‘Er is ook een bel, weet je wel’, zei ze met een grijns.

‘Hé, dat rijmt!’, antwoordde ik grinnikend.

Jane liet me binnen, en we gingen onmiddellijk naar haar kamer. Daar zette Jane haar in kleermakerszit op haar bed, wat ik ook deed.

‘Zoooo…’, begon ze met een zucht. Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

‘Ja?’, vroeg ik nieuwsgierig.

‘We moeten praten.’ Jane zag er heel serieus uit. Ze was eerst toch blij?

‘Over wat?’ Ik begreep het niet echt.

‘Wel’, terwijl ze het zei, liep ze naar de deur van haar kamer, om te controleren of niemand erachter stond. Dan sloot ze hem opnieuw. Vervolgens zette ze zich weer op haar bed, voor mij. ‘Je zei een tijdje geleden dat je nu aan de drugs zit. Gewild. Je moet er echt mee stoppen.’

Nee, toch niet weer over dit!

‘Luister Jane, ik doe wat ik wil. Of jij daar nu akkoord mee gaat of niet!’

Jane zuchtte. ‘Het is niet goed voor je, Ca-‘

‘Het is wel goed voor me! Ik ben nu veel minder verlegen, dankzij Jace en de drugs! Het is niet echt dat jij er mij mee hielp, hé?’, onderbrak ik haar.

‘Ik vind de vorige Cath leuker… Ik vind die verlegen Cath die je eerst was véél leuker!’

‘Het maakt me niks uit welke Cath jij precies leuker vindt, maar ik ben nu gelukkig met mezelf. Ik ben eindelijk zelfzeker geworden, en dat is wat telt!’

‘Je kan ook zelfzeker zijn zonder de drugs en Jace!’

‘Oh, dus nu plots is Jace er ook al op je zwarte lijst gekomen?’

‘Hij is niet goed voor je, Cath! Je kan zoveel andere jongens krijgen!’

‘Maar ik wil geen andere jongens! Wat is er trouwens mis met Jace?!’, riep ik. Ik was geschrokken van het volume van mijn stem, en dat was Jane duidelijk ook. Het bleef even stil, tot Jane weer begon te praten.

‘Hij houdt niet echt van je! Hij zocht gewoon een stil, verlegen meisje om dan verslaafd te maken! En dat is hem nog gelukt ook!’

‘Je hebt geen enkel bewijs van dat, dus geloof ik je niet!’

‘Jezus, heb jij echt voor alles bewijs nodig? Ik heb hem trouwens zien kussen met Pauline!’

Mijn hart brak, maar dat liet ik haar niet zien.

‘Zo is het genoeg! Moet ik ook proberen om jou en Matt uit elkaar te krijgen? Eens zien of je dat leuk vindt! Je hebt er trouwens geen foto van, dus hoe kan ik je ook geloven?’ Ik stond recht, en nam mijn tas vast. Klaar om te vertrekken.

‘De volgende keer zal ik er een foto van maken, goed? Ik hoop dat je dan tevreden bent, en niet zegt dat ik het met photoshop bewerkt heb!’

‘Waarom moet je altijd zo gemeen zijn tegen mij? Waarom kan je niet gewoon eens gelukkig zijn voor me? Gelukkig dat ik eindelijk uit die stomme schelp gekropen ben, die me jaren lang vasthield! Wees blij dat ik nu eindelijk doe waar ik zelf zin in heb! Maar dat kan je niet. Je kan niet gelukkig zijn voor iemand anders. Alles moet altijd rond jou draaien! Ikke ikke ikke en de rest kan stikken! Is dat jouw motto? Want daar lijkt het wel op!’ Tranen sprongen in mijn ogen. Ik duwde de deur open, om weg te rennen. Deels omdat Jane m’n tranen dan niet zou zien.

‘Ik… Ik wou je alleen maar helpen…’, hoorde ik Jane nog mompelen. Maar ik trok het me niet aan. Jane was een vuile leugenaar! Zeggen dat Jace me bedroog? Ah, kom op zeg!