Miss Bad Guy

HT 45: Betrapt

Jace zijn mond viel open, en dat kon ik hem niet kwalijk nemen. Het kwam nogal onverwachts aan voor hem.

‘En waarom?’, vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen.

‘Ik zag je kussen met Pauline’, antwoordde ik kort. Ik begon tranen in mijn ogen te krijgen, en ik hoopte dat Jace ze niet zag.

Eerst keek hij verward, maar dan begon hij te lachen. ‘Hou je me nu voor de gek? Ik, met Pauline? Cath toch, waar heb je dat vandaan!’ Hij zette een stap dichter bij mij, waarop ik een stap achteruit zette. Hij zuchtte.

‘Ik heb het met m’n eigen ogen gezien, Jace.’

‘Nee, dat kan niet…’

‘Stop met het te ontkennen! Ik zag jullie kussen aan de fietsenstalling.’ Het kwam er eindelijk uit.

Jaces gezicht betrok onmiddellijk, waaraan ik zag dat hij weer zou gaan liegen. Hij was een slechte leugenaar, wat meestal niet in z’n voordeel werkte. ‘Je moet je miskeken hebben. Waarschijnlijk was Pauline met Lucas aan het kussen. Hij lijkt op mij’, zei hij uiteindelijk. Hij schuifelde met z’n voeten: nog een aanduiding dat hij loog.

‘Ik weet dat je liegt, Jace. Lucas lijkt trouwens geen haar op je. Ik heb het duidelijk gezien. Jane had jullie trouwens ook al ee-‘

‘Oh. Dus Jane is erbij betrokken?’ Jace zette een stap dichter bij mij, en toen ik weer naar achteren wou gaan, merkte ik dat ik al tegen een muur stond. Ik was ingesloten, ik kon geen kant meer op. Die gedachte wekte een rilling op. Wat ging hij doen? Me slaan? Maar, zo iemand was hij toch niet?

‘Dus je gelooft Jane eerder dan ik?’

‘Nee. Ik geloofde haar eerst niet, tot ik jullie met mijn eigen ogen bezig zag.’

Jace zuchtte terwijl hij hem omdraaide. Dan liep hij wat verder van me, zodat ik weer plaats had. Vervolgens sloeg hij op z’n hoofd. Ik keek hem vol verwachtingen aan. Ik vroeg me af wat hij ging zeggen. Wat zijn excuus was om Pauline te kussen.

‘Luister, en ik zweer het je: als je wegloopt, kom je het gewoon niet te weten, oké?’

Ik knikte. Ik was niet van plan om weg te lopen. Ik wou het weten.

‘Jij was altijd het meest speciaal voor me. Altijd, maar dan ook altijd. Al vanaf het moment dat ik je zag. Ik had iets met Alice, maar werd verliefd op jou. Dus –‘

‘Jace, ik moet geen heel geschiedenisboek over onze relatie hebben, dat weet ik ook al allemaal. Vertel me nu gewoon waarom je kuste met Pauline.’

Jace zuchtte terwijl hij met z’n ogen draaide. ‘Zoals ik al zei was jij altijd al het meest speciale meisje in de wereld voor me. Maar ik kreeg de laatste tijd nogal weinig aandacht van je. Ofwel ging je met je neef Adam om –‘

‘Dat was één dag! Jezus Jace!’

‘Mag ik nu eindelijk verder vertellen?’ Ik knikte. Maar dan kwam er een leerkracht. Shit. Hij ging ons waarschijnlijk straf geven voor het dwalen-in-de-gangen-terwijl-het-les-was.

‘Wat? Zijn jullie nog niet in jullie lokaal?!’ Jace en ik aarzelden om antwoord te geven. Ik deed teken dat ik het wel zou afhandelen, want moest Jace dat doen… Dan zou het volgens mij niet meer goedkomen. Alweer: met dank aan zijn leugentalenten. Ik daarentegen, kon wel heel goed liegen. In ieder geval toch tegen leerkrachten. Niet tegen mensen die belangrijk voor me waren, zoals m’n ouders of Jane.

‘Jullie les is al een half uur bezig! Wat denken jullie dat jullie doen? Jullie mogen allebei nablijven! Hebben jullie daar nog iets aan toe te voegen?’

Shit. Het was niet bepaald de mildste leerkracht die voorbij kwam. Wat deed hij trouwens in het midden van een lesuur in de gangen? Ik had veel zin om het hem te vragen, maar durfde niet goed. Het leek me zo’n type dat je nog meer straf zou geven moest je dat vragen. Maar dat zouden volgens mij alle leerkrachten wel doen. Ik begon helemaal rood te worden: de oorzaak dat Jace moest grijnzen.

‘Oh, dus je vindt het grappig of zo?’ Nee. Dit liep echt helemaal fout. Ik hoopte dat Jace niet te heldhaftig ging antwoorden, anders zat onze kans op niet-nablijven er al helemaal op.

Gelukkig gaf hij een slim antwoord. ‘Nee. Ik lachte omdat ze bloosde.’

‘Ha-ha-ha, dat is zo grappig zeg!’, zei de leraar terwijl hij met z’n ogen draaide. Ik wou liefst zo snel mogelijk wegrennen. De leraar zou me toch niet kunnen inhalen. Maar mijn ouders hadden al klachten over mij, en ik beloofde mezelf dat ik hen niet alweer zou teleurstellen.

Jace keek me aan met een ga-je-nu-nog-actie-ondernemen-of-hoe-zit-het blik. Hij was precies niet echt verdrietig om onze breuk. Hij leek het zelfs nog grappig te vinden. Maar, ik denk dat ik me dat laatste zelf inbeeldde.