Miss Bad Guy

HT 52: Bitch-talk

Mijn ouders hadden gelukkig niet veel meer gezeurd over wat Jace verteld had. Daar was ik hen erg dankbaar voor.

Ik kwam toe op school. Overal stonden er groepjes te praten en te giechelen - een normale dag dus. Toen ik Jace passeerde keek hij me aan met een gemene, valse grijns. Hij vond zich waarschijnlijk nu wel erg slim. Ik lachte enkel terug, om hem wat verward te maken. Jace liep snel naar me toe.

'Hoi', zei hij onschuldig. Ik grijnsde. Blijkbaar had hij toch verborgen acteer-talenten. 'Hoi', antwoordde ik terug. Ik zei niks over wat hij verteld had, want dat zou hem alleen maar nog een beter gevoel geven.

'Is er iets, Cath?', vroeg hij met een gemene grijns.

'Nee, waarom toch?', zei ik nonchalant terwijl ik verder liep.

Jace stond stil. Ik was van plan om verder te lopen, maar Jace nam mijn arm vast. Ik stopte met wandelen en ging recht voor hem staan.

'Kan je me niet gewoon met rust laten, Jace?', mompelde ik met een zucht. Jace grijnsde, alweer. 'Nee', zei hij plagend. Ik zuchtte en draaide me om om verder te lopen, maar Jace hield me weer vast. Ik draaide met mijn ogen.

'Jace, als je me nog iets wilt zeggen, zeg het dan gewoon nu! Mijn geduld geraakt echt op!' Jace grijnsde. Shit. Dit was precies de reactie dat hij wou dat ik ging hebben.

'Ik wou je alleen maar nog zeggen dat het me spijt.'

Ik wist precies waarvoor, maar gebaarde toch dat ik niet snapte over wat hij het had. 'En waarom precies?'

Jace moest lachen. Ik rolde met mijn ogen. Hij was echt irritant, stom en een rotzak. Geen flauw idee waarom ik ooit een relatie met hem begon. Maar toen was hij nog lief voor me. Nu niet meer. Misschien was hij wel in het begin verliefd op mij, maar werd dat naarmate de tijd verstreek steeds minder.

'Omdat ik vertelde over je druggebruik.' Ik keek hem verward aan. 'Moet ik er nog een tekeningetje bij maken?', vroeg hij neerbuigend. 'Ik weet gewoon niet over wat je het hebt, Jace', loog ik.

'Oh. Hebben mammie en pappie je er dan niks over verteld?', vroeg hij met een nep-trieste blik.

'Ik denk dat dat nu eenmaal geen probleem is als er niks te vertellen is', mompelde ik net luid genoeg voor Jace om te verstaan. Met die woorden draaide ik me om en liep ik weg.