Miss Bad Guy

HT 71: Anna's gil

'A... Anna?', herhaalde Adam. 'Dat... Dat kan niet! Hoe... Hoe weet je dat?', stamelde hij.
'In de therapie durfde Anna bijna niets te zeggen, en ze zei dat dat kwam doordat jij haar iets aangedaan had. En ik wil weten wat dat was, Adam. Nu meteen.' Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Hij klemde zijn kaken strak op elkaar. 'Die vuile bitch!', siste hij. 'Hoe durft ze dat te zeggen! Van zodra ze hier uit is...' Hij balde zijn handen tot vuisten.
'Rustig!', zei ik terwijl ik mijn hand op dat van hem legde. Zijn grip verzwakte. Hij keek me aan. Ik begon te blozen en haalde snel mijn hand weg.
'Luister Adam. Vertel me gewoon wat er gebeurd is tussen jullie. Wat heb je Anna aangedaan?'
Adam keek me aan, met een blik die onbeschrijfelijk was. Hij zag helemaal rood en er parelde zweet op z'n voorhoofd.
'Ik... Het... Het is te verschrikkelijk. Ik kan het niet vertellen aan jou. Aan niemand. Je zal me haten, voor de rest van je leven. Ik zal altijd dat monster voor je zijn. Dat monster dat Anna iets verschrikkelijks had aangedaan. Iets dat haar hele leven veranderde. Ervoor zorgde dat ze nooit meer normaal zou kunnen leven.'
Ik klemde mijn vingers om de zijne.
'Je kan me vertrouwen, voor honderd procent. En zelfs al vertel je me iets verschrikkelijks dat je vroeger hebt gedaan, je blijft altijd dezelfde Adam voor me', loog ik.
Ik keek hem strak aan. Ik vroeg me af wat zo verschrikkelijk was dat hij het me niet eens durfde te vertellen.
'Meen... Meen je dat nu echt?' Adam keek me met grote ogen aan.
'Ja', antwoordde ik, terwijl ik een kneepje gaf in zijn vingers.

Adam nam een aanloop om te beginnen vertellen. Ik keek hem met grote ogen aan. Eindelijk, eindelijk ging ik weten wat hij Anna had aangedaan! Niet dat ik er verschrikkelijk lang op moest wachten, maar toch ging ik vanbinnen dood door de nieuwsgierigheid.

‘Het-’, begon Adam, maar hij werd onderbroken door de deur die open ging.

‘Cath, ik-‘ Jace keek van Adam naar mij, en hij zag er behoorlijk verbaasd uit.

‘Jij, ben jij niet die drugsdealer die Catheryn wou-‘

‘Jace, wil je alsjeblieft even weg gaan, we zijn over iets belangrijks aan het pra-‘, onderbrak ik hem, maar ik werd weer onderbroken door hem.

‘Bedreigt hij je, toch?’ Hij zette een stap dichter bij Adam.

‘Waag het niet om mijn meisje-‘

‘Jouw meisje?’ Adam fronste, en keek dan mijn richting uit, met een blik van zonet-flirtte-je-nog-met-mij-wat-is-dit-nu?

‘Jouw meisje?’, herhaalde ik, in Jaces richting, ook met een frons.

‘Wat ben je dan’, mompelde Jace.

‘Iets, geen idee wat. Maar alsjeblieft Jace, ga-‘ En alweer werd ik onderbroken door hem.

‘Pas als ik weet wat hij hier komt doen!’

‘Hij kwam me bezoeken!’

‘Wat?’, Jace spuugde het bijna uit. ‘Wat?’, herhaalde hij. ‘Dus nu ga je met hem? Waarom? Omdat hij je goedkopere drugs geeft?’

Ik zuchtte. Dit was echt hopeloos.

‘Ik heb niks met hem! Hij is mijn-‘

‘Vriendje’, onderbrak Jace me.

Ik zuchtte. ‘Onderbreek me nu eens niet! En trouwens: sinds wanneer ben jij zo jaloers geworden? Ik ben niet degene die jou bedroog! Het was omgekeerd!’, snauwde ik.

‘Maar van jou hield ik altijd echt, Catheryn!’

‘Dat maakt niks uit! Als je altijd al echt van me hield, waarom moest je dan zo nodig me bedriegen met Pauline en Alice?’

‘Hij heeft je twee keer bedrogen? Wow, dat is een nieuw record!’, riep Adam geïrriteerd.

‘Oké, we stoppen nu met dit gesprek. Jace, kom straks gewoon terug!’