Amnesia | H.S fanfictie✔️

《PROLOOG》

Ik loop over straat. Ik kom net uit het winkelcentrum van Londen. Harry is er nog, omdat hij nog iets wou kopen. Ik mocht het niet zien. Het enige wat hij zei was dat het voor mijn verjaardag is. Volgende week word ik namelijk dertien jaar.

Na een tijdje wachten zie ik Harry naar buiten komen. Hij gebaart me dat hij eraan komt en dat ik alvast door kan lopen.

Ik zie een zebrapad en loop er langzaam naartoe zodat Harry me makkelijker en sneller bij kan houden.

Ik sta voor het zebrapad en kijk naar rechts, dan naar links en dan weer naar rechts. De auto's die in de buurt zijn remmen af. Dit is het teken dat ik over kan steken.

Ik loop over het zebrapad, ik hoor iemand gas geven en een paar seconden later val opeens keihard op de grond, doordat de auto vol tegen me aan reed. Alles wordt zwart. Het laatste wat ik hoor is dat Harry mijn naam roept.

Daarna hoor en voel ik niks meer. Ben ik dood? Is dit het einde? Ik ben nog te jong om te sterven. Of heb ik dit verdient?

~~~~~♡~~~~~

Ik hoor allemaal piepjes. Ook stemmen. Ik doe mijn best om mijn ogen te openen, maar het lukt niet. Na wat te hebben geprobeerd lukt het me eindelijk.

Ik open mijn ogen. Fel licht. Snel sluit ik ze weer. Vervolgens open ik mijn ogen weer voorzichtig en laat ze wennen aan het licht.

Ik lig in een bed. Een man en een vrouw staan naast mijn bed. Zouden dit mijn ouders zijn?

Het rare is dat ik niet in het ziekenhuis ben. Ik ben gewoon in een huis. 'Hey, lieverd,' hoor ik de vrouw zeggen.

Ik glimlach kort. 'Herinner je ons?' Vraagt de man zacht. Ik schud mijn hoofd. 'Wij zijn je ouders. Lina en Sander Brooks. Ik glimlach alweer, want wat zou ik anders moeten doen?

Ik herinner me niks, maar op een één of andere manier komen deze namen mij vaag bekend voor.

Ik sluit mijn ogen en val in slaap, omdat ik te moe ben om wakker te blijven...