Amnesia | H.S fanfictie✔️

《10》

Pov Harry.

Ik loop ijsberend door het toiletgebouw. Alicia was 12 juni jarig. Waarom is dit zo toevallig. Alicia is dood en nu komt er een persoon in mijn leven gewandeld die sprekend op Alicia lijkt, die ook in coma heeft gelegen en die mogelijk op dezelfde dag als Alicia jarig is. Het enige verschil is dat Alice nog leeft en Alicia dood is.

Maar wat als Alice Alicia is, maar dat ze dat niet herinnert. Harry stop. Alicia is dood. Je was op haar begrafenis en hebt haar gezien in haar kist.

De conclusie is dat het puur toeval is. Want welke idioot neemt nou een kind dat in coma ligt mee naar huis en zegt tegen familie dat ze dood is? Niemand. En als je wel zoiets zou doen ben je gestoord.

Misschien is het beter als ik terug ga. Ik ben namelijk al een tijdje hier. Jarenlang ben ik niet geconfronteerd met het feit dat ik geen zusje meer heb. En nu in één dag is het weer terug.

Ik loop naar de kamer waar de rest is. Alice lijkt diep in gedachten terwijl de rest praat over vanalles en nog wat. Alice haar ogen volgen mijn bewegingen. Maar verder doet ze niks.

Pov Alice.

Het is raar. Mijn leven is raar. Waarom kreeg ik die flashback, tenminste als het een flashback was. Mijn geheugen werkt niet mee. Ik heb er wel vaker last van gehad, maar dit is de eerste keer dat ik gek van mezelf word.

Ik hoor mijn mobiel afgaan. Waarschijnlijk belt mijn moeder. Want ja... Wie zou mij anders bellen? Ik sta op en loop naar mijn tas. Ik pak mijn mobiel. Mijn vermoedens klopten.

Ik ga weer zitten en neem op. Harry en Louis kijken mijn kant op. Ik hoor mijn moeder's stem door mijn mobiel.

(M= moeder, A= Alice)

M: Hey Alice! Hoe gaat het?

A: Hey mam. Ja het gaat goed.

M: Weet je al door wie je wordt begeleid?

Ik knik, maar dat ziet mijn moeder natuurlijk niet. Harry staart naar me. Hij begrijpt waarschijnlijk niks van wat er wordt gezegt, omdat ik gewoon Nederlands tegen mijn moeder praat ookal ben ik Engelstalige opgevoed.

A: Ja, we zijn nu bij ze.

M: Wat leuk! Wie zijn het?

Mijn moeder klinkt enthousiast. En ik kan je zeggen, dat gebeurt niet vaak.

A: Ik weet niet of je ze kent, maar het is One Direction.

Ik hoor mijn moeder slikken. Ik merk gewoon dat haar stemming is verandert.

M: Alice, ik wil niet dat je met ze omgaat! Je gaat nu meteen regelen dat je kunt wisselen. Anders doe ik het!

A: Nee, ik ga niet wisselen. Wissel jij maar lekker van stemming. En trouwens, we mogen nieteens wisselen.

M: Dan bel ik je mentor wel om te zeggen dat je moet wisselen.

A: Vertel me één goede reden over dat ik niet met ze om mag gaan.

Het is stil aan de andere kant van de lijn. Ze heeft dus geen reden.

A: Je hebt geen reden hè? Dus waarom zou ik moeten wisselen als jij geen reden hebt.

M: Alice, er is een reden, maar die kan ik je niet vertellen. En ik wil het je niet vertellen, je zorgt er dus maar voor dat je wisselt.

A: Ik wissel alleen als jij mij die reden geeft.

M: Alice! Je luistert naar mij, begrepen.

A: Doei mam. Veel plezier met je leven.

Ik hang op en gooi mijn mobiel op de tafel. Alle ogen zijn op mij gericht. 'Ik ga,' ik sta op en pak mijn spullen. Daarna loop ik naar de deur.

Ik loop richting de trap als ik mijn naam hoor. Ik draai me om. Naomi staat daar. 'Alice. Ik heb het telefoongesprek gehoord, als je nu weggaat krijgt je moeder haar zin. Dat wil je toch niet?' Ik schud met mijn hoofd. 'Ik weet gewoon niet wat er aan de hand is. Ik twijfelde tussen mijn geboortedag. Ik kreeg een soort van flashback waarin werd verteld dat ik 12 juni jarig ben, maar dat is niet zo. Ik ben in de war. En nu dat gesprek. Ze zal wel een hele goede reden moeten hebben om dit te eisen.'

Naomi geeft me een knuffel. 'Het komt goed. Geloof me.' Ik glimlach zwakjes. Naomi is er voor je als je haar nodig hebt. Ze kan vreselijk irritant zijn, maar ze staat altijd voor je klaar. Altijd.

'En nu gaan we weer terug en gaan we vrolijk doen, want zonder jou weet ik de weg niet terug naar het appartement.' Ik begin te lachen. 'Als je dat al niet weet dan-' Naomi kijkt me drijgend aan. 'Als jij die zin af maakt, dan pak ik je,' zegt ze met gespleten ogen. 'Dan ben je nog dommer dan een ezel,' maak ik mijn zin af.

Ik ren weg van Naomi, anders word ik ontvoerd en vervolgens in duizenden stukjes gesneden door Naomi. Ik ren door de deur waar de rest zit en iedereen kijkt me raar aan. Ik kijk hetzelfde terug en ga zitten op de bank.

Naomi komt de kamer binnen en springt, voordat ik erbij naar kon denken, bovenop me. 'Oef, ga van me af,' zeg ik lachend. 'Nee, karma is een bitch, oh nee wacht, dat ben ik.' Ik zucht diep.

De anderen lachen ook. Ook bij Harry verschijnt een kleine lach. Hoe dat me opvalt? Ik heb geen idee.

'Naomi, anders duw ik je van de bank.' Ze kijkt me aan. 'Dat doe je toch niet.' Ik grinnik. 'Let maar op.' Ik duw Naomi voorzichtig van me af en nu ligt ze op de grond. Ze staat op en gaat nu rustig naast me zitten.

'Wat gaan we doen?' Vraagt Naomi opeens. Naomi kan echt niet stil zitten. 'We gaan eten halen!' Roept Niall. Naomi staat snel op. Ze houdt teveel van eten. De rest staat ook op. 'Alicia- ik bedoel Alice, kom je?' Vraagt Harry aan me. Ik knik en sta op.

~'Alicia pas op!' hoor ik mijn broer roepen. Ik kijk rechts van me en zie een auto versnellen. Ik voel een klap tegen mijn heup en val op de grond. Alles wordt zwart. Het laatste wat ik hoor is dat iemand naar me toe rent en wel duizend keer huilend mijn naam zegt, daarna val ik weg...~

Verstijfd blijf ik staan. Wat was dat? 'Alice, gaat het wel, je bent lijkbleek?' Vraagt Harry terwijl hij naar me toe loopt. Ik knik zachtjes. 'Ik denk dat het wel gaat, ik dacht alleen aan iets.' Voorzichtig pakt Harry mijn hand en trekt me naar buiten aangezien ik nog te verstijfd ben om te bewegen. 'Waar dacht je dan aan?' Harry kijkt me vragend en bezorgt aan.

'Ik dacht aan mijn ongeluk. Iemand schreeuwde Alicia, maar ik heet Alice. En ik had een broer, maar hoe... Ik snap er niks meer van,' tranen vallen zonder dat ik het wil naar beneden. Harry omhelst me. 'Het komt goed echt waar.'

Opeens bedenk ik me iets. Ik stop met knuffelen. Ik kijk Harry recht in zijn ogen aan. Ik weet het bijna 100% zeker. Harry Styles is mijn broer...