Uczennica Darth'a Vader'a

VI

Idąc za szturmowcami śmierci, rozglądałam się podziwiając wystrój pomieszczeń. Wszystko mnie interesowało, wszystko było nowe, nieznane, dziwne. Kiedy wracam myślami do tamtych wspomnień mam uśmiech na ustach. Czas miną tak szybko, nawet nie wiem jak.

Po jakimś czasie weszliśmy do windy. Wjechaliśmy nią na najwyższe piętro. Drzwi się otworzyły a w nich stał mężczyzna w stroju Imperialnego oficera.
- Witaj! Nazywam się Galen Erso. A ty jesteś...?

- Aksja. - przedstawiłam się swoim nowym imieniem.

- Przedstawię cię mojej rodzinie, już na nas czekają.
Zaprowadził mnie do salonu, w którym to ujrzałam młodą kobietę z małą dziewczynką. W pierwszej chwili zdziwiłam się czemu schowała się przede mną, ale przypomniało mi się, że ma na głowie kaptur. Pewnie wyglądałam jak jakiś czarny potwór.
- Nie bój się mnie. Nie zrobię ci krzywdy. Nie ukrywaj się. - tymi słowami próbowałam zachęcałam ją do podejścia.

- Gwiazdeczko, podejdź tu do nas.
Mała tylko pokręciła główką.
- Chyba już wiem jak ją przekonać. - powiedziałam.

Po tych słowach zdjęłam kaptur z głowy, ukazując swoje prawdziwe oblicze. Uklękłam, aby zniżyć się do jej wzrostu. Jakie było zdziwienie dziewczynki kiedy zobaczyła podobną do siebie osobę a nie potwora. Wręcz pobiegła w moim kierunku, przy okazji przewracając.
Tak zdobyłam pierwszą przyjaciółkę.
- Jak masz na imię? - spytała.

- Aksja, ale wolę swoje prawdziwe imię, Marita. A ty?

- Jyn.

- Miło cię poznać, Jyn.

- Mi ciebie też, Marito.

- Marita? -spytał Galen. - Przecież takie samo imię miała córka Meru Rose i...

- Znałeś moją matkę? - przerwałam mu pytaniem.

- Ja... tak znałem twoją matkę. Pracowałem z nią przez kilka lat... była wspaniałą kobietą... współczuję ci.

- Nawet jej nie poznałam. - tu przerwałam. - Czarna Róża też nie istnieje, nawet nie mam dokąd pójść.

-

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wreszcie udało mi się napisać ten rozdział, sukces!
Reszta dialogu w następnej części :)