Ostatnie miesiące dużo zmieniły w moim życiu. Poznałam smak miłości. Dowiedziałam się, że ma ona różne kolory i smaki. Z jednej strony przynosi radość, z drugiej cierpienie. Czasami miłość bliskich zawodzi, jest wystawiana na próbę choroby, czy cierpienia. Nie zawsze udaje nam się wygrać, czasami przegrywamy miłość. Czasami jesteśmy pewni, że robimy dobrze, a tak naprawdę to najgorsze, co kiedykolwiek mogliśmy zrobić. Ja wybaczyłam ten błąd ojcu.
Teraz wiem, że miłość to ogromny skarb, który należy pielęgnować każdego dnia. To wartość, która nadaje naszemu życiu sens.
Wszystko się zmieniło w moim życiu odkąd odnalazłam ojca. Dotarło do mnie, że inni mają gorzej ode mnie. Choć nie raz w ostatnim czasie płakałam z nadmiaru emocji, czy bezsilności lub z powodu żalu do ojca, nie żałuję, że go odnalazłam. Nie żałuję, że go poznałam, bo dotarło do mnie, jak bardzo się myliłam w stosunku do niego.
Życie jest jak droga – raz proste, raz kręte. Raz jest pięknie, wręcz idealnie, a po chwili cierpimy i próbujemy walczyć z bólem. Moje życie właśnie takie jest. Straciłam parę bliskich osób. Ale życie wyszło na prostą.
Teraz czekam na to, co przyniesie los. Wiem, że momentami może być ciężko, ale mam kochającą rodzinę, na której zawsze mogę polegać, bo znają mnie na wylot. Nie tak, jak w innych przypadkach. Bo niekiedy obcy znają ludzi bardziej niż rodzina. Czasem rodzina nie ma pojęcia o bliskich, nie zna ich wcale, choć tak być nie powinno.
