ESMER.

Siz hiç bir akrabanıza aşık oldunuz mu? Dönüp de yüzünüze hiç bakmayacak olan birine? Hem de 7 yıl boyunca? Tamam, tek salak benim o zaman.

Onunla ilk tanıştığımda daha doğrusu karşılaştığımda yani onu ilk gördüğümde içimden "Bu gerçek mi?" diye bağırdığımı hatırlıyorum. O beni fark etmemişti bile. 10 yaşımdan beri burnu havada, egoistin tekiydi. Hala öyle.

O hiç değişmez ki...

Belki de onu bunun için seviyorum. Hep ulaşılmaz olanı istemez miyiz zaten? O beni hiç sevmeyecek olan biri, ben onun gözünde küçük bir eziğim.

Olsun, ben onu uzaktan sevmeye alıştım, bu sayede onu herkesten iyi tanıdım. Çocukken hoşlandığı kız gri çoraplarıyla dalga geçtiği için hala gri çorap giymediğini, annesi tabağında yemek bırakırsa çok çirkin bir kızla evleneceğini söylediği için hala tabağında yemek bırakmadığını biliyorum.

Bazı insanlar vardır, içinize işleyen..İsteseniz de söküp atamazsınız onu kalbinizden. Bir daha yüzüne bile bakmayacağım dersiniz, o bir hareketiyle yeniden sizin biriciğiniz oluverir. İşte aşk böyle iğrenç bir şey.

Umutsuz bir aşık olarak kendime acı çektirmek hobilerim arasında. O ne zaman sevgilileriyle dışarı çıksa peşlerine düşüp uzaktan izlemenin keyfi hiçbir şeyde yok (!) Onun mutluluğu benim gözyaşlarımın sebebi oluyor çünkü o hep başkasıyla mutlu..

Sevmek her zaman yaklaşmak değildir, bazen uzaktan seversin, çok uzaktan..

Başkalarını özlüyor gibi yapıp onu özleyeceğim.Başka başka insanlarda onu bulacağım.Benden başka kimse bilmeyecek. En çok da bu acıtıyor..

Ne yani! Hep mi uzaktan seveceğim seni? Hiç mi beraber uyanmayacağız Tuna?