Bakın size ne diyeceğim. Alın bütün zenginlikler sizin olsun. Böyle yaşamaktan kurtarın beni. Benim Kafka' nın böceğinden bir farkım olsun. Ne olur artık basmayın üzerime. Kendi köşemde hayattan uzakta, kenarda, o giden otobüsün sesinin uzaktan geldiği yerde yaşayayım zamanım geldiğinde hiç ses seda çıkarmadan giderim zaten ben sandalyemi düzeltip. Tamam artık ne aşk, ne insanlık ne de herhangi bir şey. Duygulara küsmüşüm ben hepinize sahte diyordum ya ben sahte olurum zaten benmişim sahte olan. Sahte dediğim bu 7 milyarlık dünya da nefes aldıkça zaten nasıl gerçek olabilirdim ki. Bunu düşünmek gibi güzel bir eylem de kurtaramazdı. Bir arkadaşım bir meslek koluna 'kurtlar sofrası' demişti. Bense bunu bütün dünya ve hayat için görüyorum. Herkesin gözleri bilenmiş. Anlamaktan yoksun herkes çünkü bir başkasının kendini anlatması onunla alakalı olmadığı için anlamını yitirir olmuştu. Yakında birisi gidecek gibi hissediyorum. Hayat o zaman başlayacak. Herkese aynı şartları sunmayan hayat o zaman belki başlar adil olmaya. Büyük bir parçadan büyük bir parça kendisine alarak. Size yeterince büyük hüzünlü bir arka plan vermeden mutlu etmez. Saçmaladım biraz ama dağıldım artık adımlarım o an hangi parçama basıp onun yankılarını dışa vuruyor kestiremiyorum. Sizin gibi olamadığım için üzgünüm ama topunuzla oynamam için, vicdanınıza dokunabilmem için ağlamamı beklemeyin.
