Resimlerine bakmak o kadar cansız bir eylem oldu ki. Eskiden derinlikleri vardı sanki şimdilerde ise çok yüzeysel geliyorlar. Sanki ölmüşsün de artık bu resimler sadece geçmişmiş gibi duruyor. Anlıyor musun? Belki anlatamıyorum ama ulaşamadığım güzelliğin bu denli solup gitmesi kalbimi kırıyor doğrusu. Hali hazırda kalbim kırılacaktıysa neden savaşmadım değil mi? Benim sana söyleyeceğim herhangi şey sana ulaşmaz bile ki ulaşsa bile sen hep gördüğüm gibi kal hem bi şekilde olsa bile seni gördüğüm kişiye dönüştürüp mutsuz etmek istemem. Bir saniye ya sana sakladığım daha güzel sözcüklerim olmalı bir yerlerde. Aklıma getirdiğin onca tozlanmış hissiyatı anlatabilecek bu yorgunluğun altında sapasağlam ayakta durabilecek ve bir o kadar da güzel kokan kelimelerim. Onlar da mı senin resimlerin gibi yoksa artık buradan bakınca. Eğer öyleyse zaten hiç şansımız kalmamış. Şimdi farkettim. Yıllarım nasıl geçmiş biliyor musun? İşte böyle, saçma sapan.
