Miłość dziewczyny do przyjaciela od dziecka. KOCHA GO ALE ? NO WŁAŚNIE ...
On to zwykły podrywacz. Dziewczyny traktuje jak rękawiczki.
ALE TYLKO DO JEDNEJ MA SZACUNEK. To przez nia taki jest.
Czy wreszcie spełni się marzenie Martiny by Alex wresz...
Gdy ostatni raz spojrzałem na łóżko Martiny miałem wrażenie, że jej ręka się poruszyła. Mam omamy, jestem przemęczony to jedyne rozwiązanie bo, Martina nadal leży jak kłoda. Odwrcam się w stronę wyjścia, ale w chwili gdy to robię aparatura do, której podłączona była moja ukochana zaczęła piszczeć. Podchodzę do jej łóżka i wciskam guzik przywołujący lekarzy.
Po chwili do sali wbiega lekarz i pielęgniarki. Jedna z nich wyprowadza mnie z sali. Wychodzę na korytarz. Widzę Mike, który jest strasznie zdenerwowany, gdy patrzy na swoich rodziców. Postanawiam do nich podejść, ale oni mnie uprzedzaja.
Po chwili odzywa się tato Martiny. - Dzień dobry, jestem Edward Williams- robi przerwę i wskazuję na swoją żonę - A to moja żona Diana Williams. Jesteśmy rodzicami Martiny. A pan to kto? Patrzę na ich twarze, ale nie widzę jakiegoś większego przejęcia. Po chiwli odpowiadam . - Jestem Alex Henderson. Chłopak Martiny -przedstawiam się. Informuje ich także, że powiedziałem lekarzą, że ich córka jest moją narzeczoną tylko dlatego, żeby dowiedzieć się o jej stanie zdrowia. Widzę zdziwienie na ich twarzy. Ale zastanawia mnie fakt, dlaczego nie zapytali co z Martina? Widzę na twarzy Mike cały czas ten sam wyraz twarzy co kilka minut wcześniej, czyli złość i gniew.
Po chwili rozlega się dźwięk telefonu. To telefon Pana Edwarda. Pokazuje, że nas przeprasza i wychodzi. Po chwili matka Martiny się odzywa. - Co z moja córką? Zastanawia mnie fakt czemu nic nie wiedzieliśmy, że ma chłopaka. Po chwili odpowiadam jej wszystko. Gdy kończę swój monolog z sali wychodzi lekarz. - Pańska narzeczona się wybudziła i cały czas wołała Pana imię. A teraz chce by pan do niej wszedł. Ale później zapraszam do siebie -mówi lekarz uśmiechając się przyjaźnie. Nie odpowiadam tylko od razu wchodzę do sali mojej ukochanej. Leży na łóżku z zamkniętymi oczami. Zauważyłem, że na jej twarzy pojawił się kolor. Nie była już taka blada. Podchodzę do niej i chwytam jej dłoń i zaczynam pokrywać ją pocałunkami. - Alex, mój kochany -mruczy otwierając oczy. Uśmiecha się do mnie delikatnie. - Kochanie, tak się bałem. Nie strasz mnie tak więcej bo, będziesz miała mnie na sumieniu -mówię kładąc jej dłoń na swoim policzku. Po chiwli słyszę cichy głos mojej ukochanej. - Ja Ciebie też bardzo kocham. Przepraszam, że cię nie wysłuchałam. Jestem głupia -mówi. Na jej wyznanie się uśmiecham. A w środku rozpiera mnie radość. - Co z twoją mamą? Jak się czuję Tamara? -pyta mnie słabym głosem. Patrzę na nią zaskoczony. -Skąd Ty o tym wiesz?- pytam po chwili. - Słyszałam twój głos jak mówiłeś do mnie. Jednak z wypadku nic czarna dziura -mówi kładąc dłoń na czole. Chwilę później krzywi się z bólu. - Boli cię coś? -pytam zdenerwowany. - Nie. Opowiadaj co z nimi -mówi. Opowidam jej wszystko po kolei. -Kochanie nie martw się twoja mama wyzdrowieje.- Ściska moja rękę i zaczyna ziewać. - Kochanie, prześpij się. - mówię do niej . - Dobrze ale zostaniesz ze mną ? - Tak oczywiście kochanie.- układam swoją głowę na materacu cały czas trzymam jej dłonie. Po chwili słyszę jej miarowy oddech. A za chwilę i ja odpływa w krainę Morfeusza . Przy niej zawsze mi się dobrze spało. I nadal tak jest. Budzi mnie znowu ta sama pielęgniarka co zawsze.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
