SAPLANTI

1/8

"İnsan sevdiğinin yanında olmalı"

Dedi. Kafamda dolaşan karamsar saçma düşünceleri bir kenara attım. Gülümsedim. Konuyu değiştirmek amaçlı birşeyler uydurmaya başladım. Yoksa sonumuz iyi değil.

"Dimi, ay ay sıcak mı oldu ?"

"Pencereyi mi açsak ?"

"Dondurma mı yesek ?"

"Klima'nın kumandası nerede ?"

Elini ağzımın üstüne koydu. Çok konuşmuştum. Biliyorum.

"Biraz daha konuşursan ağzını başka şekilde kapatıcam."

Elini çektiğinde dudağına fermuar gibi çektim. Bu halime gülmüştü. Aklıma kötü şeyler gelsede sustum.

"Buradan ne zaman çıkıcaz ?"

"İstediğin zaman, ama ilaçlarını almayı unutmazsan."

"Alıcam, söz veriyorum yeşil göz !"

~

"Sütlü çikolata da al !"

Gülümsedi. Ne güzel gülüyor be. Sütlü çikolatayı elinden kapıp köşedeki koltuklara koşturdum. Kendimi koltuğa atıp görkemin gelişini izledim. Bu arada sütlü çikolatamı açmaya çalışıyordum. Pipeti girmiyordu. Görkem yanıma gelip oturmuştu.

"Beceriksiz, ver ver"

Elimdeki sütümü alıp tek seferde pipetle açtı. Uzattı. Tam alacakken geri çekti.

"Ver o sütü, dökülürse yakarım."

Gözlerini büyütmüştü. Elinden kapıp sütü içmeye başladım. Gülüyordu. Komik olan neydi ?

"Komik olan ne ?"

"Sen"

Üzerime baktım. Telefondan yüzüme baktım. Hiçbirşey yoktu. Neden gülüyordu. Sırıttı. Önüme gelen saçımı tutup kulağımın arkasına sıkıştırdı. Yaptığı herşey de kalbim yerinden çıkıcak gibi atmaya devam ediyordu.

"Kusursuz."

"Hı ?"

Dememe kalmadan yarımına bile gelemediğim sütlü çikolatamı elimden kapıp kendisi içmeye başladı. Yaptığı şeye ağzım açık bir şekilde bakarken daha dop dolu olan sütümü bir içişte bitirmişti. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

"Ağzını kapat, sinek kaçıcak."

Zalimin oğlu sen o çeneni kapat. Ayağa kalkıp formasını düzeltti. Hissettiğim titreşimle telefonuma baktım. Mesaj gelmişti. Bilinmeyen.

*Çikolatalı*

*Bayılırım*

*Banada öyle bakacaksın ufaklık."

Arka arkasına gelen mesajla irkilmiştim. İzliyordu. Etrafıma bakındım. Herkes kendi havasında takılıyordu. Hiç garipsenecek birisi yoktu. Birşeyler ima edermiş gibi bakan görkem'e kaydı gözlerim.

"Ne o sevgilinden mesaj mı geldi ?"

Ona anlamsız gözlerle baktım. Sevgili mi ? Hayatımda aşk ne bilmeyen, sevgilisi olmayan bendim. Şimdi bir sevgili mi ? Asla.

"Şaka dimi ?"

"Olamaz mı ?"

"OLAMAZ" dedim. Yüzünü buruşturmuştu. Bu çocukta çözemediğim çok farklı şeyler vardı. Karanlık.

"Ya bir gün sevdiğin bir adam-"

"Korkma, hiçbir zaman sevmiyecek ve sevilmeyeceğim."

"Peki."