The alpha's mate.

hoofdstuk 7

Pov Aiden.

Ik vond haar, mijn mate. Ik zocht al jaren naar haar maar nu vond ik haar. Mijn wolf werd helemaal gek en wou haar meteen marken. Ik deed er alles aan om hem in bedwang te houden maar het lukte me niet, hij nam de controle over en markte haar.

Ik zit in een stoel naast het bed waar ze nu in ligt te slapen, Jacob had me gesmeekt om haar los te laten en te stoppen maar ik kon het niet.

Ik zucht en stop mijn hoofd in mijn handen, volgens de dokters hadden we geluk dat ze nog leefde.

Mijn lieve, kleine mate. Jacob vertelde me dat ze Rachel heete en ze is menselijk. Ik hoop uit de grond van men hart dat ze me niet afwijst als mate, ze heeft geen idee van wat we zijn en wat er gebeurt is.

Ze is al 2dagen aan het slapen en iedereen maakt zich zorgen dat ze niet meer wakker wordt. Ik ben hier dag en nacht op de stoel naast haar bed. Het maakt me helemaal niet uit dat ze menselijk is, ze is van mij wat dan ook. Elke keer als ik haar hand vast neem voel ik de tintelingen die alleen zei kan geven. Ik voel me trots dat ik een speciale mate heb, ik maak me ook zorgen omdat ze geen wolf is en ons vast als gekken zal verklaren maar ik ben al opslag verliefd geworden.

Ik vond altijd dat ander wolven overdreven toen ik hoorde hoe ze hun mate ontmoete maar nu snap ik het, ik snap het hoe gelukkig ze waren.

Alles waaraan ik denk is Rachel totdat ik een zacht kneepje voel in mijn hand.
____________________________
Super bedankt we stonden op #53 in weerwolf♡