The alpha's mate.

Hoofdstuk 20.

Pov Aiden.

Ik wordt wakker als ik een zacht gegiechel hoor, ik wrijf vermoeid in mijn ogen en zie Rachel met een zwakke glimlach op haar gezicht.

Ze kijkt Jacob aan die ook met een brede lach op zijn gezicht zit.

"Wat is er zo grappig prinses?" Vraag ik nieuwsgierig.

'Sorry heb ik je wakker gemaakt?' Vraagt ze snel.

"Ik wordt het liefst elke dag wakker door jou lach, het is niet erg prinses. Maar wat was er dan zo grappig?"

"Ik umh...." Zegt ze zenuwachtig.

'Je wat?' Vraag ik afwachtend.

Ik zie hoe ze hulpeloos naar Jacob kijkt in hoop dat hij snel iets zou zeggen, en tot mijn verbazing schiet hij Rachel te hulp.

"Ik zei gewoon dat Rachel je verandert geeft, niet in een slechte manier.' Mompelt Jacob.

Een raar gevoel bekruipt me, ben ik nu blij?

"Bloos je nu?" Hoor ik Rachel vragen met een amuseerde toon in haar stem.

Ik richt snel mijn blik op iets anders en tot al mijn geluk komt de dokter juist binnen gewandeld.

'Is er geen vrouwelijke dokter?' Grom ik naar de man.

"Het spijt me alpha maar die zijn vandaag niet aanwezig."

Wat geen vrouwelijke dokter aanwezig?

"Het is oké Aiden." Probeert Rachel me te kalmeren.

'Ik wil niet-'

"Het spijt me alpha maar zou u de kamer kunnen verlaten, hoe sneller ik mijn onderzoek kan doen hoe beter." Onderbreekt de dokter me.

Ik kijk hem beledigd aan maar wordt dan door Aiden mee getrokken naar buiten.

'Als hij je één keer verkeert aanraakt roep je me meteen!' Roep ik als ik door de deur wordt getrokken.

Pov Rachel.

De dokter komt langzaam op me afgelopen en begint met wat simpele vragen te stellen, ik kan wel zeggen dat ik totaal niet op mijn gemak ben.

'Waarom mocht Aiden er niet bij zijn?' Vraag ik zacht.

"Met alle respect luna maar vanaf als ik u zou aanraken zou hij grommen."

Ik snapte wel wat de man zei, ik kende Aiden.

Hij zou jaloers zijn en ik zou hem waarschijnlijk zelf uit de kamer hebben gestuurd.

_______

Aiden kwam als eerste terug de kamer binnen gelopen, hij had eerst een gesprek met de dokter over hoe mijn toestand was.

Zelf mocht ik er niets van weten, Aiden weigerde er ook maar iets over te zeggen.

Het enige wat hij vroeg is of de man me ergens had aangeraakt, of iets deed wat ik niet wou.

Na hem wel meer dan honderd keren gerust te stellen dat alles oké was liet hij het onderwerp rusten.

Mijn ogen werden zwaar en ik kreeg het moeilijk om me niet in het zwarte gat te laten zakken.

"Slaap maar prinses, als je wakker bent lig je in je eigen bedje." Zei Aiden terwijl hij zijn hand door mijn haren haalde en een paar kussen op mijn voorhoofd drukte.

---------------------------

Sorry dat het deel weer zo lang duurde, ik had even geen inspiratie meer maar nu heb ik wel terug een paar ideeën.

Misschien zal ik nog een weerwolf boek maken maar dat is dan voor wat later.

Tot het volgende deel💕