The alpha's mate.

hoofdstuk 18 (deel 2)

Pov Aiden.

Ik wordt langzaam wakker en kijk versuft rond.

Mijn gedachten gaan sneller en sneller als ik Rachel niet zie liggen.

Ik klim zo snel als ik kan uit bed en wil naar beneden rennen totdat ik een briefje op de kast zie liggen.

Ik ben snel naar beneden met een klein meisje die aan mijn bed stond ik leg je het wel morgen uit.

X Rachel.

__________________

Ik ren de trappen af en zie een lege woonkamer, zonder Rachel en een klein meisje.

Mijn ogen scannen de ruimte terwijl ik mijn wolf Jay onder controle probeer te houden.

Jay is woedend en probeert me over te nemen, 'Onze kleine mate is weg.' Blijft hij maar grommen.

_______________________

Nadat ik Jay de controle heb laten nemen ben ik een ronde in het bos gaan lopen, hopend dat Rachel haar geur ergens ging.

Maar ik kwam zonder succes en nog geen stap veder terug.

Ik zit samen met mijn vechters en bewakers en Jacob in een kamer alles te bespreken wat we nu het beste kunnen doen.

______________

Een paar uur later waren we nog steeds bij het begin en ik werd er langzaam gek van, ze is mijn mate ik moet haar vinden.

Mijn gedachten zochten uren naar iemand die dit zou doen, ik had veel vijanden heel veel maar om nu mijn mate te ontvoeren ging wel een stap te ver.

"Alpha Aiden, alpha?" Hoor ik in de verte.

'Wat is er?' Mompel ik afwezig.

"Aiden we hebben en bricht van de ontvoerder van Rachel." Zegt Jacob.

Mijn ogen worden groot en ik ben meteen bij men concentratie.

"Ze willen geld Aiden, veel geld." Zegt Jacob.

'Hoeveel?'

"30.000"

'Vraag waar we het moeten afgeven.'

"Maar Aiden-" Probeert Jacob.

'ZEG ME WAAR IK HET MOET AFGEVEN." Schreeuw ik door heel de kamer.

"Ja alpha." Zegt Jacob als hij de kamer uitloopt.

Ik laat me vermoeid op mijn stoel zakken en bedenk een manier om aan het geld te komen.

_________________

De dagen streken voorbij en we hadden nog steeds geen antwoord gekregen.

Er zaten enorme wallen onder mijn ogen en mijn uiterlijk was alles behalve goed.

Slapen en eten zat er niet in. Ik bleef dag en nacht wakker voor als er nieuws over Rachel zou zijn.

Ik was doodsbang dat ze pijn zou lijden, ze is een mens en zou het waarschijnlijk niet meer aankunnen.

Terwijl ik alleen maar aan Rachel dacht kwam Jacob de kamer binnen gelopen.

"Aiden ik weet waar ze is." Zei hij buiten adem.

'Waar?'

"Kom mee ik heb al de rest verwittigd."

Ik knik en spring zo snel als ik kan van de stoel.

________________

We lopen al een paar uur rond in het bos en ik heb al gehoord dat we er bijna zijn.

Mijn woede heb ik tot nu toe al onder controle weten houden maar als ik een oud en vervallen huisje in beeld zie komen wordt Jay woedend.

'Hoe durven ze haar daar te houden.' Gromt hij.

We vallen allemaal binnen zodat ze geen schijn van kans hebben om ons te overmeesteren.

Ik neem de zwakke geur van Rachel op en strom de trappen af.

_____________

Anders vechters lopen door de vuile en verrotte gangen en zoeken naar Rachel.

"IK HEB HAAR GEVONDEN." Hoor ik iemand door de gangen schreeuwen.

Ik loop naar Rachel en zie haar versuft in een cel liggen.

Mijn woede groeit waardoor Jay de tralies ombuigt en ik zo naar Rachel stap.

Een zwakke glimlach staat op haar lippen terwijl ik de boeien om haar benen en handen verwijder.

"Je bent veilig Rachel." Zeg ik voordat ik een kus op haar voorhoofd druk en haar in bruidstijl meeneem naar huis.

-----------------------------------

Sorry dat het deel later is en wat saai het spijt me maar ik had er echt moeite mee, ik hoop dat jullie hem toch nog leuk vinden en tot het volgende deel dat iets sneller zal zijn!💕