CHIRSTIAN POV
Nagising ako na sa isang malaking kwarto na ko... ang sakit ng ulo ko... naalala ko na may kumuha sa akin...
“Your awake.. finally...” sabi nung lalaki malapit sa may pintuan...
“Who the hell are you? What do you want from me?” may pumasok pa sa loob ng kwarto.. mga men in black? At yung huling pumasok.. Don Juan Panganiban.
“Mr. Christian...” sabi ng matanda
“Don Juan. Bakit niyo ko pinadukot? Anong nagawa ko sa inyo?”
“Actually Mr. Christian, your not in position to ask... How or Why do have my grand daughters phone?” sabay pakita nung cellphone na nakita nila sa sling bag ko.
“your grand daughter?”
“Yes.. sa kanya to... paano ito napunta sayo?”
“Don Juan hindi ko alam... hindi ko nga kilala yung apo niyo... ni hindi ko pa siya nakikita. Her identity is unknown right? because you decide to hide her identity.” Naalala ko yun nung nagpapresscon siya.. para hindi pag-interesan ang apo niya itinago niya ito at ni isang picture wala kang makikita sa internet. For security purposes.
Napabuntong hininga siya ng malalim.. halatang naiinis siya sa sitwasyon namin na wala akong masabi...
“Kung ipapakita ko ba ang picture niya sayo masasabi mo sa akin kung bakit na sayo ang cellphone niya...”
“Don Juan. Kahit sa cellphone na yan wala siyang picture...”
“Hinalungkat mo na pala ang cellphone niya.”
“Opo.. curious din kasi ako kung sino may ari niyan... nakita ko lang yan sa bulsa ng bag ko...” naalala ko bigla si Mitch. Kasabay ko siya sa bus nun.. may hawak siyang cellphone.. hindi niya nga yun binubuksan.
“Don Juan.. ano ba itsura ng apo mo?”
“I’ll show you...” saka siya lumabas ng pintuan.. tumayo naman ako ang sumunod sa kanya.. nakasunod din ang mga body guard nito... Pumasok kami sa isang malaking kwarto... may mga painting doon, art materials at mga gamit pa sa photography.
“Ito ang kwarto ni Michelle. Yun ang picture niya..” sabay turo sa isang malaking portrait. Nagulat ako na si Mitch ang nakita ko.
“Mitch Navarro?” napakunot ang noo ng matanda sa sinabi kong pangalan.
“Ang pakilala niya sa akin siya si Mitch Navarro.”
“She’s my grand daughter... Michelle Panganiban. Naglayas siya two months ago... she wanted to travel alone... she wants to explore. She’s very adventurous women. Kahit hinihika na siya...” napapangiti si Don Juan habang ikinukwento ang apo niya.. halata sa kanya na miss na miss na niya ito.
“Do you know where is she?” tanong nung lalaki kanina sa may pintuan.. sino nga ba ito?
“Yes.. I mean No? Not really the exact place... but you can find her...”
“Then where is it?!”
“Ezzikell, calm down... you don’t need to shout.. ngayon may lead na tayo kung na saan siya madali natin siya makikita.” Lumabas na kami sa kwarto ni Michelle... nagpunta naman kami sa balcony...
“Nga pala Mr. Christian, nasa Pilipinas ka na ulit.. nasabi ko na rin kay Mr. Xander na kailangan kita... ipinapaabot niya pala ito sayo.” Isang sulat. Binasa ko ito ng tahimik.
Mr. King...
I’ll send to you my grandson after you settle your problem with Mr. Panganiban.
BINABASA MO ANG
The Way You Look At Me
Romance---C-O-M-P-L-E-T-E-D--- By: lapisnawalangpambura ----------------------- "She's simple... Di mo nga aakalain na apo sya ng pinaka mayaman sa Pilipinas... Wala kasi siyang arte sa katawan. Di ko nga rin inakala na sa kanya ako mahuhulog..." --- CHRIS...
