“Everyone knows how to love, because we are all born with that gift. Some people have a natural talent for it, but the majority of us have to re-learn, to remember how o love, and everyone, without exception, needs to bonfire of past emotions, to relive certain joys and griefs, certain ups and downs, until they can see the connecting thread that exist behind each new encounter; because there is a connecting thread.”---Maria’s Diary (A novel: Eleven Minutes by Paulo Coelho) -------
Mitch POV
Nasa carinderia ako ngayon.. as usual nagtatrabaho... nililinis ko ang isang mesa ng marinig ko ang mga estudyante paparating.. costumers.. pero hindi yun ang nagpabaling ng atensyon ko kundi yung usapan nila...
“Nabalitaan niyo ba?”
“Ano yun Bes?”
“May mga dumating na helicopter at maraming sasakyan sa kabilang barrio... mukhang may bisita ang mga Kings...”
“Baka naman dumating si Senyorita Sea?” “Baka nga? Mukhang malaking selebrasyon ang magaganap sa Hacienda nila...” “Kasama nga daw sa helicopter kanina ang senyorito Christian.. may mga kasama daw na mga gwapong nakasuit..."
Parang kinakabahan ako... Di ko alam kung bakit. Hindi ko mapigilan ang magtanong sa mga studyante.
"Miss... Anong meron sa kabilang barrio?"
"Ahh... Baka po may magaganap na kasiyahan dun.. maraming dumating na bisita eh... Baka po mamayang gabi yun."
"Ganun ba... Sige salamat."
Christian POV
Huminto kami sa isang maliit na bahay...
"Dito na ba Angelo?"
"Opo senyorito... Dito ko po hinatid si Ate Mitch nung isang araw."
"Ano nga ba yung hinahanap ni Ate Mitch mo sa simbahan?" Bumaba na kami ng sasakyan ni Angelo.
"Yung Cellphone niya po senyorito..."
*Tok *Tok
"Tao po..! Tao po...!"
"Iho sinong hanap mo?" Isang may edad na babae ang nagtanong sa amin katabi lang ito ng bahay na kinakatok namin.
"Dito po ba nakatira si Michelle... I mean Mitch po?"
"Ahh si Mitch ba... Nasa trabaho sya ngayon Iho. Sino pala kayo?"
"Ako po si Christian, ito naman po si Angelo sakristan sa kabilang Barrio."
"Senyorito Christian? Aba eh ano ho ba ang kailangan ninyo kay Mitch?"
"Kailangan ko po siyang makausap. Saan po ba nagttrabaho si Mitch?"
"Sa carinderia malapit sa eskwelahan."
"Sige po.. salamat." Nagpaalam na kami agad at pumunta sa kotse.. di naman kalayuan yung eskwelahan pero maraming carinderia dun.
Pagdating namin ng eskwelahan naghiwalay kami agad ni Angelo para hanapin si Mitch.
Narinig ko pa ang bulungan ng mga studyante....
"Si senyorito Christian ba yan?"
"Ang gwapo" nagtitilian pa nga ang ilang kababaihan.
"Mukhang bumaba ang mga diyos ng olympus sa eskwelahan natin. Ang daming gwapo." Sabi nung isang baklang estudyante.
Mukhang di lang ako ang naghahanap kay Mitch.. sa unang carinderiang napuntahan ko wala siya... Magkakatabi lang halos ang mga kainan dito... Maya maya ay humahangos na lumapit sa akin si Angelo.
"Senyorito! Si ate Mitch! May kumukuha sa kanya!" Agad akong lumabas ng carinderia.. at nakita ko si Mitch na hinahatak ng isang lalaki.
"MICHAEL! BITAWAN MO KO!"
BINABASA MO ANG
The Way You Look At Me
Romance---C-O-M-P-L-E-T-E-D--- By: lapisnawalangpambura ----------------------- "She's simple... Di mo nga aakalain na apo sya ng pinaka mayaman sa Pilipinas... Wala kasi siyang arte sa katawan. Di ko nga rin inakala na sa kanya ako mahuhulog..." --- CHRIS...
