Μαθητικό Απόρρητο

Κεφάλαιο 4

Σηκώνομαι από το καναπέ και αμφιταλαντεύομαι για το αν θα πρέπει να μάθω σε ποιανού το σπίτι είμαι ή αν θα πρέπει να φύγω χωρίς να δώσω σημασία. Δεν πρόκειται να ξανά πιω. Δεν θυμάμαι τίποτα από την στιγμή που μπήκε ο Στέφανος στο μπάρ και μετά. Ελπίζω να μην έκανα καμιά κουταμάρα.
Προχωρώ τελικά με κατεύθυνση προς τα μέσα δωμάτια. Καθώς βρίσκομαι στον διάδρομο όλες οι πόρτες είναι κλειστές και μόνο μία είναι μισάνοιχτη οπότε δεν χάνω χρόνο και μπαίνω με σιγανά και σχεδόν αθόρυβα βήματα στην συγκεκριμένη πόρτα. Το θέαμα που αντικρίζω με κάνει να ξαφνιαστώ. Ο Στέφανος να κάνει διάδρομο γυμναστικής ιδρωμένος φορώντας μόνο μία γκρι φόρμα από κάτω. Μμ! Πολύ σέξυ! Ώστε έτσι διατηρείται ο δασκαλάκος. Αλλά τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω από συγκίνηση που δεν είμαι στο σπίτι κανενός βιαστή ή να κλάψω από φόβο για το πώς έφτασα στο δικό του σπίτι και όχι της Ελένης.
- Καλημέρα δεσποινίς Φαίη μου λέει χωρίς καν να γυρίσει να με δει.
Τι στο καλό; Μάτια και στην πλάτη έχει;
- Κα-Καλημέρα κύριε Στέφανε. Του λέω και συνεχίζω να θαυμάζω το καλοσχηματισμένο του κορμί
-Δεσποινίς άλλη φορά δεν θα ξανά πιείς τόσο πολύ με προειδοποιεί και συνεχίζει ακάθεκτος να γυμνάζεται
- Ωχ! Γιατί τι έκανα; Μπορείτε μήπως να κλείσετε αυτό το πράγμα και να έρθετε να μιλήσουμε;
Με υπακούει και έρχεται προς το μέρος μου σκουπίζοντας τον ιδρώτα του με μία πετσέτα.
-Αρχικά θέλω να μάθω πως έφτασα στο σπίτι σας γιατί δεν θυμάμαι και πολλά.
- Απλώς ήπιες αρκετά και εκεί που χορεύαμε..
- Χορεύαμε; Τον διακόπτω
-Ασε με να ολοκληρώσω. Και εκεί που χορεύαμε λιποθύμησες και προτίμησα να σε φέρω σπίτι μου από το να ψάχνω μέσα στο πλήθος την φίλη σου με σένα λιπόθυμη στα χέρια μου.. και όσο για το χορό εσύ μου το ζήτησες για να σταματήσεις να πίνεις. Δεν είχα άλλη επιλογή.
- Πραγματικά χίλια συγνώμη όλα τα έκανε το ποτό δεν ήμουν εγώ αποκρίνομαι γεμάτη ντροπή και λύπη ταυτοχρόνως που δεν θυμάμαι αυτό τον χορό.
- Λοιπόν τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα αν θέλεις ετοίμασε να φας πρωινό. Εγώ θα πάω να κάνω ένα μπάνιο μου απαντάει και καθώς φεύγει κατεβάζει την φόρμα του και κάνει την εμφάνιση της το μαύρο του εσώρουχο.
- Θέλετε να φτιάξω κάτι και για εσάς; Τον ρωτάω και οδεύω προς την κουζίνα
-Ναι κάνε μου ένα τσάι. Ευχαριστώ!
Και τι δε θα 'δινα να ξυπνάω έτσι κάθε πρωί. Ψάχνω στο ντουλάπι να βρω τα απαραίτητα που χρειάζομαι και βλέπω ένα πακέτο τσάι με γεύση καραμέλα και βανίλια. Στην θύμηση μου έρχεται η στιγμή που κάναμε μαζί την φωτοτυπία και έπινε το ίδιο τσάι. Πρέπει να είναι το αγαπημένο του. Βγάζω τα φλιτζάνια πάνω στο τραπέζι και βάζω νερό να ζεσταθεί.
Αφού έχω ετοιμάσει ένα περιποιημένο πρωινό και εκείνος δεν έχει βγει ακόμα από το μπάνιο, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση πηγαίνω προς το δωμάτιο του.
Έχω μπλέξει με ναρκισσιστή δεν εξηγείται αλλιώς που όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο με δικές του φωτογραφίες. Α αυτή πρέπει να είναι η ταυτότητα του. 03/02/1987. Μάλιστα! Σε λίγες μέρες θα γίνει 30 χρονών. Αχ! Ναι αυτό είναι το υπέροχο άρωμα που φοράει κάθε μέρα. Το ανοίγω και ψεκάζω στο λαιμό και στους καρπούς μου.
-Αν σου αρέσει τόσο πολύ το άρωμα αυτό να στο αγοράσω δεσποινίς μου είπε με μία δόση ειρωνείας και πετάγομαι σαν ελατήριο από την τρομάρα μου.
-Το πρωινό είναι έτοιμο τον ενημερώνω
-Εντάξει ντύνομαι και έρχομαι.
Γαμωτο ξέχασα τον πατέρα μου και την Ελένη. Τρέχω προς το σαλόνι και ψάχνω να βρω το κινητό μου. 7 αναπάντητες κλήσεις από τον πατέρα μου και 5 από την Ελένη καθώς εκείνη μου έχει στείλει και ένα μήνυμα.
~Ρε Φαίη που στο διάολο είσαι; Σε ψάχνω όλη μέρα. Όταν δεις το μήνυμα μου πάρε με αμέσως. ~
~Συγνώμη που σε ανησύχησα αλλά είμαι στο σπίτι του Στέφανου. Θα σου εξηγήσω μετά. Μην μου θυμώνεις είμαι μία χαρά. ~ Της πληκτρολογώ.
Πρέπει να πάρω και τον πατέρα μου τηλέφωνο. Εκείνος θα με σκοτώσει.
-