Μαθητικό Απόρρητο

Κεφάλαιο 9

Η έντονη μυρωδιά του αλκοόλ από τον άγνωστο άντρα εισβάλει στα ρουθούνια μου εφόσον με κρατάει δυνατά στην αγκαλιά του και παρόλο που είναι μεθυσμένος έχει πολύ δύναμη με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ξεφύγω.

- Άφησε την ήσυχη. Λέει ο Στέφανος και εμφανίζεται σαν από μηχανής Θεός σπρώχνοντας τον άντρα μακριά μου

- Στέφανε πως βρέθηκες εσύ εδώ; Νόμιζα ότι έφυγες. Σε ευχαριστώ που με έσωσες. Δεν μπορούσα να ξεφύγω. Παρότι μεθυσμένος έχει πολύ δύναμη. Φοβήθηκα. Του λέω κλαίγοντας και τον αγκαλιάζω σφιχτά.

- Είχες αφήσει το κινητό σου στο αμάξι και γύρισα να σου το φέρω. Πάντα θα είμαι εδώ για σένα κορίτσι μου να σε προστατεύω. Ησύχασε! Μην φοβάσαι.

- Παλιό μαλάκα λέει ο άντρας που σηκώνεται από το έδαφος και το χέρι του σε σχήμα μπουνιάς προσγειώθηκε στο μάτι του Στέφανου.

Έβγαλε ένα μορφασμό πόνου και αφού με κράτησε μακριά δεν άργησε να ανταποδώσει το χτύπημα στον άγνωστο. Εκείνος έπεσε στο έδαφος και ο Στέφανος πήγε από πάνω του και συνέχισε να τον χτυπάει στο πρόσωπο.

- Στέφανε άφησε τον. Θα τον σκοτώσεις του λέω τρομοκρατημένη και τον τραβάω από το χέρι στην αγκαλιά μου.

- Δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό ψιθυρίζει λαχιασμένος.

- Το ξέρω Στέφανε και σε ευχαριστώ όμως το μάτι σου θα είναι χάλια αύριο.

- Γαμώτο πονάνε τα ράμματα λέει και ακουμπάει την γάζα που έχει στο κεφάλι του.

- Σε παρακαλώ μην συγχύζεσαι κι πάθεις τίποτα είπα και του χάιδεψα απαλά το πρόσωπο.

- Μπες στο αυτοκίνητο να σε πάω σπίτι με προστάζει.

- Εντάξει ψιθυρίζω εφόσον δεν έχω και άλλη επιλογή.

Γύρισα και κοίταξα τον άντρα που μου επιτέθηκε να σηκώνεται παραπατώντας, με αίματα στο πρόσωπο, και να φεύγει με αργά βήματα. Ουφ! Ελπίζω να μην ξαναπατήσει στη γειτονιά.

Ευτυχώς όταν γύρισα σπίτι όλοι κοιμόντουσαν γιατί το ρολόι έδειχνε δώδεκα από τα μεσάνυχτα. Προχώρησα αργά αργά στο δωμάτιο μου και το φως άνοιξε απότομα.

- Που ήσουν; Ρωτάει η μάνα μου.

- Αμάν ρε μαμά μου κόπηκαν τα ήπατα. Τι κάνεις μέσα στα σκοτάδια;