Μαθητικό Απόρρητο

Κεφάλαιο 22

Μια ηλιαχτίδα σαν χρυσή βέργα λούζει το πρόσωπο μου. Το δωμάτιο πλημμυρίζει η ευχάριστη  μυρωδιά ζεστού καφέ.

Αλλάζω πλευρό και αγκαλιάζω το άλλο μαξιλάρι του διπλού κρεβατιού. Το άρωμα του Στέφανου γεμίζει τα ρουθούνια μου. Πώς βρέθηκα όμως εδώ;

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την κρεβατοκάμαρα του. Δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ. Δεν θυμάμαι. Αλλά αν με ρωτούσε κάποιος πως θα ήθελα να αρχίζει η μέρα μου "όπως σήμερα" θα απαντούσα.

Το χερούλι της πόρτας κατεβαίνει αργά και εγώ παριστάνω ότι κοιμάμαι. Έρχεται αργά προς το μέρος μου και αφήνει ένα δίσκο αν μπορώ να διακρίνω καλά από τον χαρακτηριστικό ήχο των γυαλικών.

Με τα ζεστά του χέρια χαϊδεύει το κρύο μου πρόσωπο και ακουμπάει τα βελούδινα χείλη του πάνω στα δικά μου.

- Φαίη ξύπνα ψιθυρίζει στο αυτί μου γλυκά.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Γιάννη. Πετάγομαι από το κρεβάτι φωνάζοντας βοήθεια.

- Συγνώμη που σε τρόμαξα προσπάθησα να σε ξυπνήσω όσο πιο γλυκά μπορούσα αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα. Απολογείται κατσουφιασμένα.

- Όχι δεν πειράζει απλά τρόμαξα γιατί έβλεπα ένα όνειρο. Όλα καλά μην ανησυχείς.

- Σου έφτιαξα πρωινό πριν φύγεις στο σχολείο. Λέει δείχνοντας μου τον δίσκο.

- Σε ευχαριστώ αλλά δεν πεινάω. Θα πάω στο σχολείο αλλά οχι για μάθημα. Θέλω κάτι να συννενοηθώ με τον διευθυντή μου.

- Όπως νομίζεις απαντάει και αποχωρεί από το δωμάτιο.

Η όραση μου γίνεται θολή από τα επιθετικά δάκρυα που ξεπροβάλλουν στα μάτια μου. Όλα ήταν όνειρο. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει όπως πρίν. Αγγίζω τα χείλη μου και είναι απίστευτο το πόσο αληθινό έμοιαζε αυτό το όνειρο.

Αλλά μην εξαπατάσαι Φαίη. Εκείνος τα αποκάλυψε όλα στους γονείς σου. Πρέπει να τον βγάλεις από το μυαλό σου. Από την καρδιά σου.

Στέφανος POV

Κάθομαι στην αναπαυτική καρέκλα του γραφείου μου και διορθώνω διαγωνίσματα. Η Φαίη σήμερα δεν ήρθε για μάθημα πράγμα που με κάνει να ανησυχώ.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και απαντώ περάστε. Το αίμα μου παγώνει όταν βλέπω τον πατέρα της.