Μαθητικό Απόρρητο

Κεφάλαιο 19

Το ρολόι δείχνει 3:20. Κοιτάζω την φωτογραφία σου και κλαίω.

Κυριαρχείς πάλι στο γαμημένο μου μυαλό και μου είναι αδύνατο να σε ξεχάσω.

Με τα μάτια μου νομίζω ότι βλέπω τα δικά σου.

Σε χρειάζομαι. Και δεν πρέπει να σε χρειάζομαι.

Έχω ξεχάσει να αναπνέω. Έχω ξεχάσει πως είναι να χτυπάει η καρδιά με κανονικούς ρυθμούς.

Αύριο θα αναγκαστώ να σε δω. Δεν θέλω να πάω σχολείο απλά επιθυμώ να δω το βλέμμα σου. Πώς θα με κοιτάξεις όταν ξέρεις πως τα έχεις καταστρέψει όλα.

Θα καταλάβεις το λάθος σου και θα είναι αργά. Κάποια στιγμή θα σε ξεχάσω Στέφανε.

Ακόμα και αν ξεδίνω σε ψεύτικες αγάπες πάλι θα σε ξεχνάω.

Σκίζω το χαρτί όπου τα έγραφα όλα αυτά και το πετάω.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ. Νιώθω ένα πόνο στο στομάχι σαν βαρύ φορτίο. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι ότι αυτή η νύχτα δεν θα ξημερώσει ποτέ.

Στέφανος POV

Διασχίζω ένα καταπράσινο κήπο και αντικρίζω την λατρεμένη μου κόρη. Την πλησιάζω και μπορώ και πάλι να την φιλήσω στο μάγουλο όπως έκανα παλιά. Χαϊδεύω τα μεταξένια μαλλιά της και τα μυρίζω. Μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση.

Εκείνη κλείνει τα μικροσκοπικά χεράκια της γύρω από το σβέρκο μου και χάνεται στην αγκαλιά μου.

- Μπαμπά αφού αγαπάς την Φαίη γιατί την πληγώνεις; Ψιθυρίζει στο αυτί μου και με κάνει να ανατριχιάσω με τα λόγια της.

- Με θάμπωσε ο θυμός καρδούλα μου. Της απαντάω με τρεμάμενη φωνή.

- Το ξέρω ότι με αγαπάς μπαμπά. Δεν χρειάζεται να εκδικηθείς κανένα. Είμαι καλά εδώ. Ψιθυρίζει και με κοιτάζει με τα όμορφα πράσινα ματάκια της.

- Χαίρομαι που νιώθεις καλά. Απλά μου λείπεις. Αναστενάζω βαθιά λυπημένος.

- Θα βρισκόμαστε μέσα από τα όνειρα μπαμπά. Στο υπόσχομαι. Θα βρισκόμαστε.

Πετάγομαι ιδρωμένος από το κρεβάτι και κλείνω το πρόσωπο μέσα στις παλάμες μου. Τα δάκρυα ρέουν άφθονα στα μάγουλα μου.

Βαρέθηκα να νιώθω έτσι. Κουράστηκα να κλαίω. Γιατί έχει γίνει έτσι η ζωή μου γαμωτο;