Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 17ο

Γύρισε στο σπίτι της,ήταν αποφασισμένη για όλα.Μάζεψε τα πράγματα της και έγραψε ένα γράμμα στον Άρη...

"Φεύγω,δεν φταίς εσύ αλλά εγώ.Εγώ που σε αγάπησα πιο πολύ από όσα άντεχες να ξέρεις,και εσύ ένα χρόνο με δούλευες.Ήξερα γιατί παντρευτίκαμε αλλά ήλπιζα στην πορεία να με αγαπήσεις όπως αγάπησα και εγώ εσένα.Ήρθα στο γραφείο σου σήμερα,τα άκουσα όλα!Γιατί εμένα;Τι σου έκανα;Δεν θα σου πώ που πάω,δεν θέλω να με βρείς.Εμείς τελειώσαμε οριστικά.Βρές κάποια άλλη να παίξεις μαζί της.
Να προσέχεις τον εαυτό σου,να παίρνεις τις βιταμίνες σου και να κάνεις όλες σου τις εξετάσεις.Να είσαι καλά θέλω.
Η γυναίκα σου.

Έβαλε το γράμμα πάνω στο τραπέζι και ακούμπησε και την βέρα της.Δεν ήθελε να έχει τίποτα μαζί της που να της θυμίζει τον Άρη.Πέρα απο το παιδί.Το παιδί το αγάπησε πολύ από την πρώτη στιγμή και το μόνο που ήθελε ήταν να μοιραστεί την χαρά της με τον Άρη.Εποιασε τις βαλίτσες της,είδε για μια τελευταία φορά το σπίτι της,έγειρε την πόρτα για να την κλείσει.Μαζί με την πόρτα έκλεισε και ένα κεφάλαιο ζωής της Ισμήνης.Δεν ήξερε τι να κάνει,που να πάει,σε ποιόν να μιλήσει...Πήρε ένα ταξί και βρέθηκε έξω απο το πατρικό της.Ήθελε να πάρει αγκαλιά το μπαμπά της.Τον χρειαζόταν τόσο πολύ!