Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 12ο

"Πώς αισθάνεσαι που παντρεύεσαι;"
"Δεν ξέρω ακόμα ρε φίλε.Πολύ περίεργα πάντως"
"Είναι πολύ όμορφη κοπέλα,τύχη βουνό"
"Είναι όντως"
"Αλήθεια που είναι;Γιατί δεν την βλέπω;"
"Σαν να έχεις δίκιο.Μα που εξαφανίστηκε;Πάω να την βρώ,με συγχωρείς"

"Συγνώμη μήπως είδατς την Ισμήνη;"
"Όχι"
"Ευχαριστώ"

Να δείς που πάλι θα την έπιασε κάποια απο τις κρίσεις της γιατί θα θέλει πάλι την μαμά της.Θα πάω πάνω να καθήσω κοντά της να την παρηγορίσω...

"Σου είπα πώς δεν θέλω.Άφησε με,πονάω.Βοήθεια"
"Κάτσε ακίνητη μωρό μου,θα δείς αυτό που θα σου κάνω θα σου αρέσει πολύ"
"Βοήθεια,σας παρακαλώ"
"Όσο λιγότερο φωνάζεις τόσο καλύτερα θα περάσουμε οι δυό μας"

Την ακούω να φωνάζει.Μα τι συμβαίνει;Μπαίνω γρήγορα μέσα στο δωμάτιο της και την αντικρύζω με τα εσώρουχα της ξαπλωμένη με τον Γρηγόρα από επάνω της.Θέέ μου,προσπαθεί να της κάνει έρωτα.

"Βοήθεια σας παρακαλώ"
"Σκάσε παλιό τσουλάκι"
Και ένα χαστούκι προσγειώθηκε στο πρόσωπο της.

"Τι κάνεις εκεί ρε;"
"Αρη,βοήθησε με.Σε παρακαλώ.Προσπάθησε να μου,και εγώ δεν ήθελα και..."
"Ησύχασε αγάπη μου,εγώ είμαι εδώ"
Της είπε και την φίλησε παθιασμένα.

"Όσο για σένα,να ξέρεις πώς δεν έχουμε τελειώσει ακόμα"
Του είπε και μια μπουνιά προσγειώθηκε στο μάτι του.
"Και τώρα σήκω και φύγε απο το σπίτι μου,γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σου ρίξω και άλλες"
"Άρη,σε ευχαριστώ τόσο πολύ,αν δεν ήσουν εσύ.Θα με εί-εί"
"Ισμήνη;Ισμήνη μου;Μωρό μου σύνελε πάει τελείωσε άνοιξε τα ματάκια σου.Όσο υπάρχω εγώ κανείς δεν θα σε πειράξει"