Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 39ο

"Λοιπόν κύριε καθηγητά;"
"Μπορείται να την πάρετε σπίτι σας"
"Σας ευχαριστώ πολύ για ότι κάνατε"
"Να πάτε στο καλό"
"Δεσποινίς ετοιμάστε την κυρία Βασιλείου"
"Μάλιστα κύριε καθηγητά"
...
"Έλα αγάπη μου,πέρνα"
"Αυτό το σπίτι"
"Ξέρω αγάπη μου"
"Συγγνώμη"
"Μην το σκέφτεσαι"
Την πλησίασε και την πήρε στην αγκαλιά του...
Η Ισμήνη τραβήχτηκε...
"Μη φοβάσαι αγάπη μου,δεν θα σου κάνω κακό"
Άρχισε να κλαίει...
"Τι έχεις αγάπη μου;"
"Γιατί δεν με αγάπησες ποτέ;"
"Μην λες βλακείες,από την πρώτη στιγμή το έκανα.Δεν θυμάσαι όλα όσα περάσαμε;"
"Θυμάμαι,εσυ θυμάσαι που με πέταξες έξω στη βροχή;Δεν σε ένοιαζε για μένα"
"Δεν ήξερα τι έκανα.Τα είχα χαμένα"
"Δεν ήξερα που να πάω,τι να κάνω.Ξάπλωσα σε ένα πεζοδρόμιο και περίμενα να γίνει κάτι και να με απαλάξει απο το πόνο που ένιωθα.Απο το πόνο που εσυ μου προκάλεσες"
"Σταμάτα.Δεν αντέχω άλλο"
Δάκρυα κυλούσαν και απο τους δύο...
"Μην με ξανά αφήσεις σε παρακαλώ.Δεν αντέχω άλλο"
"Το ξέρω καρδιά μου,δεν θα σε ξανά αφήσω ποτέ.Στο υπόσχομαι"
Είπε και την έκλεισε τρυφερά στην αγκαλιά του...
"Μου υπόσχεσαι πως όταν θα γεννήσω θα είσαι δίπλα μου και θα μου κρατάς το χέρι;"
"Συο υπόσχομαι καρδιά μου,ησύχασε.Κλείσε τα μάτια σου κοιμήσου..."

Από εκείνη την ήμερα δεν ξανά μάλωσαν ποτέ.Ο Άρης την πρόσεχε σαν τα μάτια του και της αφιέρωνε πολυ χρόνο...
Μέχρι εκείνο το πρωϊνό...