Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 29ο

"Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα όση ώρα περίμενα να πάρω το εξητίριο του Άρη αποφάσισα να κάνω υπέρηχο.Είχαν πολλές ενοχλήσεις τελευταία.Όσο καιρό τον έβλεπα έτσι στο κρεβάτι του,ανύμπορο να κάνει το οτιδήποτε πονούσα πολύ.Οι γιατροί λένε ότι ίσως η μνήμη του να μην επανέλθει ποτέ.Τι θα κάνω;Και αν δεν με αναγνωρίσει ποτέ;Δεν έχω προλάβει να του πω ότι είμαι έγγυος και πώς περιμένω το παιδί του.Δεν έχω πια δύναμη.Αισθάνομαι εξαντλημένη"

"Ισμήνη;Κοιμάσαι;"

Ο Άρης την παρακολουθούσε,έβλεπε τι έκανε.Τα αισθήματα του ήταν πολύ περίεργα.Ενιωθε πολύ περίεργα για αυτή τη κοπέλα και δεν ήξερε γιατί...

"Εμ όχι.Είσαι καλά;Χρειάζεσαι κάτι;"
Του είπε και προσπάθησε να κρύψει τα δάκρυα της"
"Μου τελείωσαν οι ασπιρίνες"
"Θα πάω τώρα να σου πάρω"
"Σε ευχαριστώ πολύ"
Η Ισμήνη έφυγε και ο Άρης είχε αρκετό χρόνο να διαβάσει όλα όσα η Ισμήνη έγραφε...
Ξεκίνησε να διαβάζει με μεγάλη αγωνία.Το χέρι του έτρεμε,δεν μπορούσε να το ελέγχξει με τίποτα...

"Η Ισμήνη είναι έγγυος στο παιδί μου;Και εγώ τι της έκανα και την πλήγωσα;Τι της έχω κάνει;Πόσο πολύ την έχω πληγώσει;"

"Άρηη,γύρισα"
"Σε ευχαριστώ πολύ"
"Τίποτα,να σου βάλω λίγο νερό;"
"Ναι σε ευχαριστώ"
"Κάτσε θα σου βάλω να φας κιόλας"
"Δεν πεινάω"
"Δεν ακούω τίποτα.Κάτσε και σε μισό λεπτό θα σου φέρω το φαγητό σου!"