Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 37ο

Ο Άρης οδηγούσε σα τρελός.Έπρεπε να βρεί την Ισμήνη όσο πιο γρήγορα μπορούσε...
Εβαλε ραδιόφωνο μήπως μπορέσει και ξεχαστεί λιγάκι...

"Αστυνομικό δελτίο.Εχθές το πρωί βρέθηκε εγκατελημένη μια νεαρή κοπέλα που εγκυμονεί.Της είναι αδύνατον να αναγνωρίσει οικείο πρόσωπο.Δεν ξέρουμε πολλά για εκείνη.Βρέθηκε στο Βύρωνα,φορούσε ένα άσπρο νυχτικό με μακρυά μαύρα μαλλιά.Νοσηλεύεται στο Δαφνί.Παρακαλούμε όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω για την κοπέλα να επικοινωνήσει μαζί μας"

"Άσπρο νυχτικό.Βύρωνας.Μαύρα μακρυά μαλλιά,που εγκυμονεί.Θέέ μουυ!Αυτή είναι.Τι της έκανα;Πρέπει να πάω από εκεί.Πρέπει να την δώ"

Ο Άρης έφτασε στο Δαφνί.Μίλησε με τον καθηγητή και περίμενε να δεί αυτή τη κοπέλα.Είχε προαίσθημα πώς ήταν εκείνη..."
Και ήταν όντως...

"Ισμήνη;"
"Ποιός-ποιός είναι αυτός;"
"Ο άντρας σου είναι κόρη μου"
"Όχι δεν-δεν είναι.Ο άντρας μου πέθανε.Δεν είναι-δεν.Αυτός όχι δεν είναι.Άσε με να φύγω"
"Ηρέμησε,το καλό σου θέλει"
"Ισμήνη αγάπου μου εγώ είμαι.Σε παρακαλώ μην ταράζεσαι κάνεις κακό στο παιδί μας"
"Το παι-παιδί μας;Δικό μου,μου δι-δικό μου.Δεν εσύ.Άσε μεεε"
"Αγάπη μου σε παρακαλώ,σύνελθε,δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι"
"Ασε με να φύγω..."
Φώναξε η Ισμήνη και έτρεξε πρός την κλινική,σκέφτηκε πώς αν μπεί μέσα θα την χάσει.Ανέβηκε τις σκάλες και βρέθηκε στην ταράτσα.Πήγε πολύ κοντά...Κοιτούσε προς τα κάτω.Η λογική της δεν υπήρχε πια.Δεν την ένοιαζε τίποτα"

"Μην το κάνεις αγάπη μου.Σε παρακαλώ"
"Αφησε μεε"
Ο Άρης την πλησίασε...
"Μην με ακουμπάς,άσεμε"
"Ισμήνη μου σε παρακαλώ,πρέπει να συνέλθεις.Σε παρακαλώ"
"Ποιά είναι η Ισμήνη;"