Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 22ο

"Έλα απο εδώ.Ελα καρδιά μου κάθησε"
"Εντάξει,έλα κάτσε δίπλα μου"
"Πως αισθάνεσαι;Μήπως κρυώνεις;Να σου φέρω μια κουβερτούλα να την βάλεις πάνω στα ποδαράκι σου;"
"Όχι μπαμπά,είμαι καλά"
"Σίγουρα;"
"Ναι σου λέω"
Ακολούθησαν λίγα λεπτά σιωπης...
"Μπαμπά,θέλω να σου μιλήσω για κάτι"
"Πες μου καρδιά μου"
"Θέλω να με βοηθήσεις για να φτιάξουμε τα χαρτιά του διαζυγίου"
"Ισμήνη μου,είσαι σίγουρη;Μήπως θέλεις να το ξανασκεφτείς;"
"Όχι μπαμπά,αρκετό καιρό τον άφησα δεσμευμένο.Ήρθε η ώρα να τον αποδεσμεύσω.Θα με βοηθήσεις;Σε παρακαλώ"
"Εντάξει παιδί μου,ότι θέλεις εσύ.Θα μιλήσω σήμερα με τον δικηγόρο"
"Σε ευχαριστώ πολύ"

1 εβδομάδα είχε περάσει απο αυτή την συζήτηση...
Τα χαρτιά ήταν πιά έτοιμα.Η Ισμήνη το είχε κιόλας υπογράψει.Το μόνο που έλειπε για να αποκτήσει πιά την ελευθερία της ήταν να το υπογράψει και ο Άρης...
Τα χαρτιά έφτασαν στο γραφείο του και η γραμματέας του χωρίς η ίδια να το ξέρει του μετέφερε την χαριστική βολή,μια βολή που θα τον έφερνε αντιμέτωπο με τον θάνατο και λίγο πιό κοντά στην Ισμήνη...

"Κύριε,ήρθε αυτός ο φάκελος για εσάς"
"Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία,άφησε τον και φύγε.Δεν σε χρειάζομαι άλλο"
"Ότι πείτε,καλό μεσημέρι"
"Επείσης"

Αφού τελείωσε άλλο ένα ποτήρι με ουΐσκι άνοιξε το φάκελο.
Διάβαζε και ξανάδιάβαζε το ίδιο πράγμα για αρκετή ώρα.Έκανε το χαρτί χίλια κομμάτια και αφού ξέσπασε σε λυγμούς και διέλυσε ότι υπήρχε στο γραφείο του άρχισε να ξαναπίνει.
Συνέχεια και συνέχεια...
Και το ένα ποτήρι έφερε το άλλο,και μετά το ένα μπουκάλι έφερε το άλλο.Και αυτό γινόταν για ώρες ολόκληρες...
Δεν μπορούσε να πιστέψει οτί η μοναδική γυναίκα που αγάπησε τον εγκατέλειπε οριστικά.Ζούσε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξανάγύρναγε,αλλά τα χαρτιά του διαζυγίου του διέλυσαν κάθε ελπίδα που είχε μέσα του.
Δεν άντεχε να βρίσκεται άλλο στο γραφείο του,πήρε τα πράγματά του και έφυγε για το αυτοκινητό του με προορισμό...