Η συμφωνία σου,η καταστροφή μας

Κεφάλαιο 6ο

"Μήπως ενοχλώ;"
"Όχι εντάξει,πέρνα"
"Είσαι καλά;"
"Ναι σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου"
"Ισμήνη,έκλαιγες;"
"Είμαι καλά σου λέω"
"Κλάψε αν θες,εδώ είμαι.Δίπλα σου"
"Απλά αισθάνομαι πολύ μόνη"
"Ξέρεις,όταν η μαμά μας εγκατέλειψε νόμιζα πώς το έκανε εξαιτίας μου,επειδή έκλαιγα πολύ όταν ήμουν παιδί.Στη πορεία κατάλαβα πως όλα ήταν στο μυαλό μου,και πώς απλώς μας εγκατέλειψε για κάποιον άλλον"
"Λυπάμαι πολύ,δεν ήξερα"
"Σχεδόν κανείς δεν ξέρει,δεν το λέω σε κανέναν.Αλλά επρόκειτο να γίνεις γυναίκα μου και ξέρω πόσο πολύ πονάς"
"Σε ευχαριστώ που είσαι τόσο καλός και υπομονετικός μαζί μου"
"Έτσι δεν πρέπει να είμαι;"
"Με ξέρεις μόνο μια ώρα"
"Ε και τι σημαίνει αυτό;Απαγορεύεται να είμαι καλός μαζί σου;"
"Δεν εννοώ αυτό απλά..."
"Άκου,ξέρω πως δεν θες να παντρευτείς κάποιον από συμφέρον αλλά να ξέρεις πως θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δυο.Θα είμαστε φίλοι"
"Φίλοι;"
"Ναι φίλοι,θα μου λες ότι σε προβληματίζει και εγώ θα σε ακούω,θα σε καταλαβαίνω και θα είμαι πάντα δίπλα σου"
"Δεν ξέρω τι να πώ...Εγώ να έέγώ..."
"Ναι να πείς...Τίποτα άλλο,πες μου απλά το ναί"

Τότε έβγαλέ ένα κόκκινο κουτάκι από την τσέπη του σακακίου του,γονατίζει,ανοίγει το κουτί και...

"Ισμήνη Δελόγλου,θα μου κάνεις την τιμή να γίνεις γυναίκα μου;"

Άρχισε να γελάει,δεν μπορούσε να πιστέψει όλα όσα είχαν προηγειθεί,απλά τον κοιτούσε...

"Λοιπόν;Τι λές;"
"Ναι,ναι θα γίνω γυναίκα σου.Ναί!"

Είπε και τον αγκάλιασε...