Κεφάλαιο 38ο

1.4K 105 2
                                    

Δύο μήνες είχαν περάσει,η Ισμήνη βρισκόταν πια στον 8ο μήνα.Και ακόμα κλεισμένη στο ίδρυμα.Ο Άρης την επισκεπτόταν κάθε μέρα στο ίδρυμα.Μα εκείνη καμοία αλλαγή.Δεν αναγνώριζε κανέναν.Εκείνη την ημέρα όταν προσπάθησε να αυτοκτονήσει ο Άρης την τράβηξε κοντά του.Πολλές φορές προσπάθησε να το σκάσει ή να κάνει κακό στον εαυτό της και πάντα κάποιος την προλάβαινε την τελευταία στιγμή.

"Πως είναι σήμερα κύριε καθηγητά;"
"Τα ίδια.Δεν μιλάει καθόλου,είναι κλεισμένη και κλαίει"
"Η εγκυμοσύνη της;"
"Πάει καλά.Εχθές την εξέτασε γιατρός"
"Μπορώ να την δώ;"
"Μα φυσικά"

"Καλημέρα αγάπη μου τι κάνεις;"
"Καλημέρα"
"Αυτό είναι για σένα"
"Τι είναι;"
"Ενα ζευγάρι σκουλαρίκια"
"Αυτά τα σκουλαρίκια κάτι μου θυμίζουν"
"Ναι αγάπη μου.Είναι αυτά που φόραγες στο γάμο μας.Θυμάσαι;"
"Ο γάμος μας.Τα σκουλαρίκια.Θέέ μου!Τι πόνος.Άρη;Άρη μου;Που είσαι;"
"Εδω.Εδώ είμαι αγάπη μου"
"Αρη,δεν φταίω εγώ.Δεν σε εγκατέλειψα ποτέ.Λάθος θυμάσαι"
"Το ξέρω αγάπη μου.Το ξέρω ησύχασε!
"Όχι,γιατί εγώ"
"Ησύχασε,ταράζεις την κόρη μας"
"Τι την κόρη μας;Το ξέρεις;"
"Ναι αγάπη μου.Ναι"
Η Ισμήνη άρχισε να κλαίει...
"Σε παρακαλώ πάρε με απο εδω"
"Εντάξει αγάπη μου,εντάξει ησύχασε"

"Πότε μπορώ να την πάρω απο εδώ;"
"Θα την εξετάσουν οι γιατροί μας και αν συμφωνήσουν αύριο το πρωί θα μπορέσεται να την πάρετε σπίτι σας"
"Σας ευχαριστώ πολύ κύριε καθηγητά"
"Να είστε καλά"

Η συμφωνία σου,η καταστροφή μαςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora