SONSUZ MAVİ

CAM KIRIKLARI

C: sıçtık Mia !

M: ahhh....sakin ol biraz

C: hadi ama sende birbirlerine nasıl baktıklarını gördün

M: belki sadece küçük tatlı bir bakış olabilir. Olabilir mi ?

C: sence?!

Mia omuzuma dokundu ve tatlı bir kahkaha attı ben ise nefes nefese kalmıştım

M: birincisi; sakin ol kızım. İkincisi; bak Cora, Thomas ve Julia eğer gerçekten birbirlerini severlerse bu konuda yapacak bir şeyimiz yok ama benim anlamadığım senin neden bu konuda bu kadar hassas olduğun

C: ben....bilmiyorum

Aslında biliyordum. Thomas'ın yaşadığı kötü günleri ve bunlara nelerin pardon " kimlerin" sebep olduğunu biliyordum. Her zaman sıkıntı çeken ben olmamıştım, en büyük kalp kırıklığını yaşayan Thomas'tı. Thomas'ın Emily adında bir kız arkadaşı vardı. Emily, Thomas için her şeydi ve Thomas Emily için her şeyini vermeye hazırdı, Emily'de öyleydi tabiki ama Emily Thomas'ı arkasından bıçaklamıştı. Thomas'ın bütün güveni alt üst olmuştu... Thomas Emily'yi, Thomas'ın en iyi arkadaşı diye saydığı Clarke ile aldatırken yakalamıştı. Benim için Lisa, Thomas için Clarke'tı ama bu mükemmel arkadaşlığın yıkılması uzun sürmemişti hatta sadece 15 saniye bile yetmişti. O gün eve döndüğüm zaman her yerde bazıları kanlı cam kırıkları ve dağılmış eşyalar vardı, cam kırıkları beni korkutmuştu - hemde çok - hemen "Thomas" diye seslenmiştim ama kimse cevap vermemişti bende hemen Thomas'ın odasına koşmuştum ama orda değildi fakat daha sonra banyodan su sesi geldiğini duymuştum. Hemen banyoya koşmuş ve kapıyı açmıştım ama gördüğüm şey beni dehşete düşürmüştü. Thomas kıyafetleriyle küvetin içinde uyuyordu, küvet ağızına kadar dolmuştu hatta sular taşıyordu, yerde boş bir hap kutusu vardı. O an şok geçirmiştim, ne yapacağımı bilemedim hemen musluğu kapatmıştım sonrada Thomas'ı dürtmeye başlamıştım

~~~~~~~~~~

C: THOMAS!! UYAN!! THOMAS!!

TANRIM?! DÜŞÜN CORA DÜŞÜN?!

C: THOMAS!!! YALVARIRIM UYAN !!! LÜTFEN!!!......BE..BENİ YANLIZ BIRAKMA! LÜTFEN !

T: Co....Cora? Be...beni yalnız bırak

C: HAYIR! Seni aptal ! Kalk!

T: Cora...lütfen...cam kırıkları...ellerim....acıyor

C: hey! Hey! Uyanık kal...lütfen

~~~~~~~~~~~
O gün hayatımdaki hiç birşeyin beni bir daha böyle korkutamayacağını anlamıştım çünkü hiç birşey insanın kardeşinin gözleri önünde ölüme yürümesi kadar korkutucu olamazdı, bu korkunun yerini hiç bir korku tutamazdı çünkü öyle bir anda gerçekten cehennemde olduğunu anlıyorsun, kendi cehennemini yaşıyorsun ve bir dakika bile size bir saatmiş gibi geliyor. Thomas kendine gelene kadar bende etrafı toparlamıştım ve yanına gidip uyanmasını beklemiştim ama uyuya kalmıştım daha sonra Thomas kendine geldiğinde ise beni ağlayışla uyandırmıştı, hemen ona sarılmış ve kendini daha iyi hissettiği zaman bana neler olduğunu anlatmasını istemiştim. Ellerine baktığımda derin yarıklar vardı ve bunların iz bırakacağını biliyordum. Thomas'ı yatağına yatırdıktan sonra dikkatlice ellerini sarmıştım ve yanında oturmuştum. Uyanmasını beklemek, Çin işkencesi çekmekten farksızdı. Aldığım her nefes boğazımı yakıyordu, nefes alış verişim o kadar yüksektiki Thomas'ın nasıl uyanmadığını merak etmiştim.
Thomas uyandığı zaman bana her şeyi anlatmıştı, ilk başta ısrar etsede ben onu zorlayınca seçme şansı olmadığını anlamıştı. Emily'nin ne yaptığını öğrendiğim zaman küplere binmiştim, artık ne kadar sinirlendiğimi anlatmazdım ama Thomas'ı o halde bırakıp koşarak Emily'nin yanına gitmiştim. Emily'ye söylediklerim hayla gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor

~~~~~~~~~~~~~~~

C: SENİ İĞRENÇ SÜRTÜK!!!

E: CO....

C: KAPA ÇENENİ ! EĞER SENİ BİR DEFA.....BİR DEFA DAHA THOMAS'IN YANINDA GÖRÜRSEM SENİ GEBERTİRİM! DUYDUN MU?! SENİ GEBERTİRİM

E: Cora herşeyi yanlış anlamış.....

C: EVET EMİNİM HER ŞEYİ YANLIŞ ANLAMIŞIMDIR VEYA THOMAS YANLIŞ GÖRMÜŞTÜR!!! NE DERSİN?!

E: Cora!

C: sen onu en yakın arkadaşıyla aldattın....sen onu arkasından bıçakladın

E: ben...ahh....Thomas iyi mi ?

C: evet...evet, çok iyi(!)

~~~~~~~~~~~~

"Çok iyi" dedikten sonra çöpten geri aldığın kanlı bir cam parçasını Emily'nin eline tıkıştırmış ve ordan hızla uzaklaşmıştım. Ben oradan uzaklaşırken Emily benim ismimi bağırıyordu ama arkamı bile bakmadan koşmuştum çünkü ne kadar Thomas'ın evde uyuduğunu biliyor olsamda, Thomas'a o anda hiç güvenmiyordum, o yüzden eve koşmuş ve Thomas'ın odasına çıkmıştım. Thomas uyanana kadar yanında oturmuştum, oturmuştum ve oturmuştum. Beklemiştim...