YEŞİLCEHENNEM

√ NE CÜRRET√

Emre Aydın-soğuk odalar
* " soğuk,soğuk olanlar vurdum dibe kadar halimden yanlız uyuyanlar anlar..."

"Aynı gökyüzünde ayrı ayrı vardık ben çaresizliği simgelerken o cehennem yeşili gözleriyle benim cehennemimi simgeliyordu..."

Bölüm9:"NE CÜRRET"

Soğuk...

Soğuk bir çaresizlik ile kaplanırken bilincim,midemin içindeki sinekler elektirikli tellere çarparak vefat etmişti. Ayak tırnağımdan saç diplerime kadar asite batırılmış gibi hissesiyordum.Tabi buna hissetmek denilirse.

Kullaklarımda dolaşan seslerde neyin nesiydi?

Kaza?

Benim yüzümden?

Karşımda Derin derin nefes alıp veren yanlış bir kelimemde yıllardır çektiğim azabı iki saniye içerisinde beni öldürerek sonlandıracakmış gibi duran cehennem yeşili gözlerin sahibi,öyle bir bakıyordu ki  biran için gözlerinde kendimi yanarken gördüm.
Sinirden boynundaki damarlar belirginleşmiş,elleri yumruk yapmaktan beyazlamıştı.

Acı boğazımda altından yapılan bir taç gibi takılıydı.

Cehennem yeşili gözler odağını kayb etmişti birden masamın önündeki birşeyi alıp aynaya atarak paramparça olmasını sağladı. Paramparça olan sadece ayna olmamıştı sanki gözyaşlarım bu anı bekliyormuş gibi yağmur gibi yağmaya başlamıştı.
Ağlamamın sebebi Tarık' a birşey olur korkusu değildi .ağlamamın sebebi ;

Gerçek bir babaya bir şey olursa ,onu evlatlarından ayırırsam yaşayacağım vicdan azabıydı.

" ikinci kez babamı kayb edersem seni yaşatmam anladınmı?" sesi netti ,kesindi
Oyuncak arabasını kayb etmiş beş yaşındaki bir çocuk gibiydi.Ellerini saçlarından geçiriyor bir sağa bir sola dönüp bana nefretle bakıyordu.ikinci kez derken ne demek istiyordu?

Ne olduğunu anlayamadan kapıda Giray belirdi.Mavi buzları önce bana sonra kırık aynaya en sonda cehennem yeşillerini buldu okyanus mavisi gözlerin içinde bir yangın belirdi.Kendini zor tutuyor gibiydi.

" Pamir bey babanız geldi" sesi çelik bir kapı gibiydi ve bu çelik kapı Pamir' in suratına çarpmışçasına gözlerini Giray' a dikti.

" Ne" şaşkınlığı kilometrelerce uzaktan görülebilirdi.

" Aşağıda efendim ,Mehir hanım sizinde babanız aşağıda Tarık bey size kazadan bahs etmemizi istememişti önemsiz olduğu için ama duymuşsunuz galiba" derken gözleri Pamir'i delercesine bakıyordu.

Pamir bunu önemsemeden hızlı adımlarla odadan çıkarken bende peşine takıldım benim peşimden de Giray geliyordu.Neler olduğnu anlayamıyordum.Birden duraksayınca arkamda Giray olduğu için o da durmak zorunda kalmıştı.

" Ne kazası, ne oldu" aniden dönerek içimdekileri soruverdim.

" Bir araba çarpmış ama önemli birşey yok" dediğinde şaşırmıştım.

" Şey kimin arabasıyla gitmişler?" boğazımdaki yangın daha artmıştı bu soruyu sorarken.Gözlerimi kaçırmadan duramadım,ama Giray' ın bakışlarını yüzümde hissedebiliyordum

" Melih Beyin"

" Ciddimisin" kor ateşlerde yanan kalbimin üzerine tazikli su serpilmişçesine rahatladığmı hissettim.