YEŞİLCEHENNEM

√ CAM KESİĞİ√

Halil sezai- paramparça
*Derdi nedir bu sonbaharın  neden soldurur gülleri nerden bulur insanlar ben mutsuzken gülünecek şeyleri..

" Derdimin,derimin üzerinden akan suya karışarak akıp gitmesini istemişim tek akıp giden şey ise tuzlu göz yaşlarım oldu..."

Bölüm8: " CAM KESİĞİ"

Soğuk üşütür ,sıcak ise yakar peki ya tam ortası yani belirsizlik...
Belirsizlik insanı ,elleri kanlı bir katilin nefesinizi keserk size işkence etmesi gibidir,ya  işkenceden kurtulmak bir an önce normal hayata dönmek istersiniz ya da daha fazla sürmemesi için ölmeyi tercih ederdiniz ya da ölmek isterken ve elinizde bir fırsat varken bir neden yüzünden arafta kalmaktır belirsizlik..

Araf...

Ne cennet ne cehennem iki tarafın ortasında kaldığmız yer.Duygularının tek bir yeri istediği ama beynin tam ortada kalması.
Bir çok kez tek yönü istedim .zaten bir cehennemde yaşıyorum o zaman intihar eder oraya tam giderim dedim.Hemde gitmişken annemide görürdüm.Genelde anneler cennette olurdu değilmi ama benim annem cehennem de olmalıydı.çünkü ben onun yüzünden burdaydım. Orada bile olsa ondan hesap sormak isterdim.

Cennet...

Orada yaşamayı herşeyden çok istiyordum.Çok merak ediyordum.Bu dünya da ki her mutluluk yalansa ben tek gerçeklerin olduğu cenneti merak ediyordum.Burda hiç mutluluğu tatmadab gerçeği yaşamak istiyordum.çok şey istiyordum galiba.

Kurşun geçirmez bir soğuğun kapıda nöbet tuttuğu inine sızmak için zaman kolladığı bu gecede , bilincim yüksek dağlardan dikenli çalıların üzerine yuvarlanırken bir kolu önce sırtımda sonra ise bacaklarımın arkasında hissettim.yavaşça yükselirken birden irkilerek
Gözlerim kepenklerini açarken tek bir noktaya odaklandı.Soğuk buz mavisi gözler.

İblisin zebanisi Giray...

Neden bunu yapıyordu. Biliyorum o diğerlerinden farklıydı bunu fark edebiliyordum.bazı korumalar bana kötü davranırken ya da art niyetle yaklaşırken o sadece beni koruyordu ve kaçmama engel oluyordu.bu ne ilkti ne sondu o ben burada uyuduğumda ya da düştüğümde beni kucaklar odama getiridi.

Kafama soğuk sular boşalmışçasına kendime geldiğimde kıpırdayarak inmeye çalıştım ama buna izin vermedi.Demirden bir kafes gibi koları beni daha çok sıktı.
" şşş uyu"  balkondan çıkarak odama geldik.Narin bir hareketle beni yatağa bırakıp üstümü örtü.Herzamanki ifadesizliği yüzünde asılmış bir fotoğraf gibi duruyordu.Neden yapıyordu bunu çok merak ediyordum neden diğerlerinin davrandığı gibi davranmıyordu.

Bir robot gibi ifadesizce arkasını döndü herzamanki gib gidecekti.Bana yardım edip tek kelime demeden gidiyordu.Bu zebani, zebanide olsa bana insan gibi davranan tek kişiydi ve ben bunun nedenini merak ediyordum.

" Neden bunu yapıyorsun?" sesim uykulu olduğu için hastalıklı gibi ve kısık çıkmıştı. O duymuş olmalı ki aniden durarak bana döndü.

" Neyi yapıyormuşum?" sesinde bileyli bir bıcağın keskinliği vardı.kaşları herzamanki gibi çatıktı.

" Hadi ama sende o zebanilerdensin iylik meleği gibi davranmana gerek yok," dediğimde gözlerinin koyulaştığnı ellerini yumruk haline getirdiğni gördüm.

" Diğerleri nasıl davranıyormuş" sesi dişlerinin arasından öyle bir çıkmıştı ki yorganımın altına saklanmak istdim.

" zebani gibi hadi ama sende onlardansın" dedigimde yüzünde soğuk karın üzerine çizilmişçesine bir gülümseme belirdi.