Het Verdwenen Medaillon (VOLTOOID)

H1: De jerk

Hoofdstuk 1

Verveeld zit ik voor me uit te staren. Nederlands is gewoon zo saai.. Hoe kan het ook anders met zo een snob als leerkracht. Het enige wat hij doet is snakken en snauwen naar iedereen. Ik kijk op mijn horloge:

9:01

Ik zucht diep. Ik bereken snel hoe lang ik nog school heb vandaag. Zes uur en een half. Geweldig. Nog een zucht later, zit ik met mijn potlood tekeningen te maken in mijn schrift. Ken je dat gevoel dat je weet dat je moet opletten omdat het waarschijnlijk zeer belangrijke leerstof is voor het komende examen, maar dat het je gewoon geen potvolkoffie kan schelen. Ik zit vandaag in zo een bui. In normale omstandigheden zou ik het nog proberen, al zouden mijn gedachten waarschijnlijk al snel afdwalen. Maar vandaag, vandaag ben ik met het verkeerde been opgestaan, aldus volgens Liv, mijn beste vriendin die naar mijn mening vandaag een te grote mond heeft.

De deur van het klaslokaal gaat open, ik kijk niet eens op. Ik ben gewoon té humeurig en stiekem ook té lui. Ik hoor de leerkracht enkele minuten snauwen tegen iemand en zie uit mijn ooghoeken een schim mijn richting oplopen. De persoon neemt plaats op de stoel naast mij. Ik zou moeten opkijken, want met degene die nu naast mij zit, zal ik verscheidene proefwerken moeten mee doen. Maar jammer genoeg voor die persoon is mijn humeur lager dan het waterniveau.

Een kuchje.

Ik negeer het volledig en blijf nog steeds hetzelfde figuur tekenen in mijn schrift.

Nog een kuch.

Ik zucht diep, wetend dat deze zal blijven doorgaan, en kijk de richting van het kuchje.

Oh neeh kan het nog erger!!

Vlug kijk ik terug naar mijn map, en doe alsof ik niet gekeken heb. Alsjeblieft, alsjeblieft, doe alsof ik er niet ben, alsje..

'Hé neg

Moest juist HIJ naast mij zitten.

De idioot.

Lukas.

Urggh.

Oke laat me even duidelijk zijn...

Ik vind hem NIET leuk!

Hij is de populaire jongen van school. Hij heeft zo ego van hier tot in Tokio. De hele tijd commentaar geven op anderen. En altijd meisjes versieren en tenslotte mega hard vernederen. Ik heb het niet zo voor zulke mensen. Hij is gewoon een potvolkoffie idioot!

Misschien hebben jullie het al door, maar ik scheld niet graag. Alleen met potvolkoffie, omdat dat zo een leuk woord is.

'Weet je het antwoord van vraag 11?'

'Lijkt het alsof het mij wat interesseerd!?' Antwoord ik kortaf, hopend dat hij mijn boodschap begrijpt en hij mij met rust moet laten.

'Nou, je lijkt meer bezig te zijn met die rare figuren in je schrift.'

Met een klap doe ik mijn schrift dicht.

'Hoe durf je ook maar te kijken in mijn schrift, jij potvolkoffie! Bemoei je daar nou eens niet mee, en stop met altijd commentaar te geven!!'

Hij houdt zijn handen omhoog, om aan te tonen dat hij onschuldig is.

'Zwijg daar eens, vanachter! En Tess doe je schrift open en werk verder!'

De leerkracht kijkt ons beiden doordringend aan met zijn zwarte kraaienoogjes.

Lukas grinnikt waarop ik hem vernietigend aankijk.