Dit verhaal begon toen een medaillon werd gestolen en het is slechts een beetje bizar hoe dat onbenullig voorwerp voor de mensheid voor zo'n grote verandering zorgde.
Vooral in het leven van Tess Grayhallow.
Het zeventienjarige meisje hield zich he...
Hier wandel ik dan. Het werd me daarnet allemaal even teveel in het instituut. Het enigste waar ze nog over praten is het medaillon en wat het zou kunnen doen als het ze het niet vinden. Ik heb al meerdere keren gezegt dat ze moeten zoeken in plaats van te praten, maar dan word ik natuurlijk afgesnauwt. Thuis is het al niet beter. Ik wandel verder in het kleine straatje. Door het licht van de straatlantaren en de heel vroege ochtendduisternis smelten de vele schaduwen door elkaar. Het maakt het een heel duistere lange straat. Het is zo'n twee uur s'nachts en er is weinig volk op straat. Soms zie je nog een verdwaalde dronklap ergens in een hoekje overgeven of zie je een zwarte kat gehaast oversteken alsof ze op dit tijdstip ergens dringend naartoe moet of dat ze gewoon wegvlucht uit deze donkernis, maar dat is dan wellicht ook alles.
Ik haal mijn rechterhand even uit mijn zak en trek mijn kap nog dieper over mijn hoofd. Het is erg fris voor een zomernacht. Bibberend loop ik verder. Bij elke stap dat ik zet wordt ik een beetje wanhopiger. Ik denk na.. over alles en nog wat. Over mijn schaduwjagersleven, hoe het zou geweest zijn als dat er niet was. Ik had al eens gevraagd aan mijn broer Miguel of hij daar al eens over had nagedacht. Daarop keek hij me raar aan en zei dat hij daar nog nooit aan had gedacht. Hoe kan je daar nooit aan denken!! Ik denk er constant aan, hoe ik dan elke dag naar school zou gaan, hoe ik dan een vriendin zou hebben en natuurlijk hoe we dan zouden breken, want geluk is altijd maar voor even.
Ik denk aan Tess. Over hoe naïef en vrolijk ze altijd is. Alsof ze de wereld in haar eentje aankan. Bijna had haar vrolijkheid de mijne van het slot gehaald, maar dan kwam de herrinering terug en deze zal voor altijd het slot toehouden.
In de verte zie ik aan de linkerkant een kroeg, even twijfel ik, maar dan stap ik er met een zelfverzekerde pas naar toe. Ik mag ook wel eens ontspannen! Enkele ruige motors staan voor de deur geparkeerd. Ik open de deur en direct komt de geur van zweet en sigaretten mij tegemoet. Zodra de mensen mijn verschijning zien, zwijgen ze. Het is plots veel stiller in de kroeg. Samengenknepen ogen volgen me tot aan de bar. De barman kijkt me aan. Vlug zeg ik dat ik geen ruzie zoek en hier gewoon ben om te ontspannen. Hij knikt en vraagt wat ik wil drinken. Ik bestel een vodka, aangezien ik toch niet dronken kan worden. Ik vind het gevoel leuk om even, al zijn het maar vijf seconden, een licht gevoel in mijn hoofd te hebben. Een grote zucht verlaat mijn mond en ik laat dan mijn ogen glijden over de ruimte. Weerwolven, enkele faë, een stuk of twee vampiers en natuurlijk menselijke motorrijders die donkere kledij dragen, ze zijn overal wel te vinden. Ik vind ze persoonlijk even gevaarlijk als een vampier en weerwolf samen. Ze zijn zo woest en duister. Ze zijn gewoon niet te vertrouwen die lui. Ik neem een slokje van mijn vodka en sluit even genietend mijn ogen. De alcohol stroomt naar hersenen en blijft daar even hangen. En hoe de sluimering plotseling kwam, verdween hij ook. Ik zucht, ik zal nooit eens echt dronken kunnen worden. Zo dronken dat ik mijn zorgen even zou kunnen vergeten. Nog een van de nadelen van een schaduwjager zijn. Naast mij komt er iemand op de kruk zitten. Een prachtige, zangerige stem onderbreekt mijn gedachten.
'Wat doet zo'n knappe schaduwjager hier helemaal alleen, en dat op zo'n mooie avond als deze'.
Ik kijk naar de persoon naast me en het is alsof mijn hoofd plots ondersteboven hangt. Ik zie de mooiste vrouw die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ze heeft lange, stijle, bruine haren. Haar huid is zongebruind. Haar jukbeenderen zijn gewoon perfect en die volle rode lippen.
Wauw!!
Wanneer ik door heb dat ik aan het staren, voel ik me warm worden. Nog een nadeel dat ik julie nog niet heb verteld, ik heb totaal geen ervaring op liefdesvlak. Ik weet niet echt hoe ik me moet gedragen in het bijzijn van een meisje of vrouw.
'O..oh, euhh g..gewoon', stotter ik.
De vrouw lacht zachtjes en kijkt me dan intens in de ogen.
'Ik vind het wel iets hebben die verlegenheid van je. Ben ik niet echt gewoon van schaduwjagers.'
Ik kan er niets aan doen en kijk terug blozend naar de grond. Wat heb ik plots!?
Haar vinger tilt mijn kin omhoog en we kijken elkaar terug in de ogen.
'Je moet die mooie blauwe ogen niet verstoppen', ze glimlacht naar me en steekt dan haar uit uit.
'Ik ben Irena', ik neem haar hand aan en schudt hem heen en weer. De smalle hand voelt erg zacht aan.
'Noah', stel ik me voor en ze herhaalt mijn naam en laat de vier letters sierlijk over haar tong rollen. Ze glimlacht opnieuw en kijkt dan naar de vodka in mijn handen. Nu heeft ze een mysteieuze glimlach op haar gezicht.
'Wil je echt een dronken worden? Ik heb toevallig een flesje bij waar zelf schaduwjagers een beetje licht in hun hoofd van worden. Het is de moeite om te proberen.', ze haalt uit haar handtas een klein rood flesje ze houdt het voor mijn ogen.
'Ik wil het wel proberen!! Hoeveel moet ik je ervoor geven?'
Ze glimlacht breed en zegt dan: 'Hij is niet te koop voor geld', ze kijkt me verleidelijk aan,' enkel voor dit', en met deze woorden buigt ze voorover tot dat onze lippen elkaar raken. Even verstijf ik, niet wetend wat te doen, maar niet lang daarna doe ik wild mee aan de ruwe kus. Ze versmacht me. Ik wil meer! Veel meer. Ik wil zelfs mijn maagdelijkheid aan deze onbekende vrouw geven. Ze trekt zich abrupt terug en knippert verleidelijk. Ze neemt me bij de hand, ondertussen drink ik het flesje volledig leeg, het zijn maar drie grote grote slokken en volg ik haar een beetje wiebelend op mijn benen. De drank begint al te werken. Ze leidt me een kamer in en ze laat zichzelf op een van de witte zetels vallen. Ik laat me er zelf ik in vallen. Irena kruip op mijn schoot en geeft me een kus op de mond.
'Voor dat we gaan vrijen, mag ik eerst wat vragen', mijn hoofd voelt wazig en uit gewoonte knik ik gewoon.
'Waar zijn jullie schaduwjagers nu momenteel mee bezig ? Wat zijn jullie prioriteiten?' Ik mompel iets als antwoord dat we een amulet zoeken.
'Weten jullie al wie de daders zijn en waar ze zich bevinden', weeral antwoord ik hierop.
'Heksenmeesters, we denken een groot pakhuis op het industrieterrein..', ze glimlacht breed en begint me weer ruw te kussen. Ze heeft blijkbaar genoeg informatie.
En nog steeds gaat er geen belletje rinkelen bij mij...
__________________________________
Wie is Irena echt? Iemand een idee😊
Dikke knuf Ila xx
Ps: vergeet niet te stemmen x
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
